Onlangs werden we geconfronteerd met een situatie die ons leven op zijn kop zette. Veel gezinnen en stellen vielen uit elkaar, simpelweg omdat ze verplicht waren om tijd samen door te brengen. Of beter gezegd, om meer tijd met elkaar door te brengen. Niet met hun carrière en niet als huisvrouw.
Wat betekent dat? Zijn we tot op zekere hoogte nog steeds vreemden voor elkaar? Is dat de reden dat we het beste in elkaar zagen en gebreken negeerden? Waren we aan het vechten tegen demonen die we eerder hebben gemist?
Ik denk dat in deze periode de kwestie van huisvrouw zijn en je carrière nastreven een geheel nieuwe betekenis heeft gekregen. Terwijl sommige vrouwen de verandering met succes hebben verwerkt, worstelden anderen enorm. Dus wat is de vangst?
Het is absoluut een controversieel onderwerp en het lijdt geen twijfel dat we er allemaal verschillende meningen over hebben. Of je nu denkt dat thuisblijfmoeder geen echte baan is. Of je bent ervan overtuigd dat het nog moeilijker is dan de 9-5, je hebt gelijk.
Begrijp me niet verkeerd, ik probeer niet de persoon te zijn die iedereen leuk gaat vinden.
Want één maat past niet allemaal, toch?
Mijn punt hier is dat je je eigen mening hebt en die respecteer ik volledig. Vat mijn woorden daarom niet op als iets negatiefs of als een persoonlijke aanval.
Telkens wanneer iemand me vertelt dat het onmogelijk is om een huisvrouw te zijn en je droomcarrière na te streven, triggert dat me. Ik ben ervan overtuigd dat vrouwen beide kunnen doen. Dat ze in beide banen uitblinken. Het is nu nog makkelijker, dankzij alle technologie die we hebben.
Werken op afstand werd top en ik ben eerlijk gezegd niet verrast. Maar vergroot dit je mogelijkheden bij het zijn van een huisvrouw? Is het echt dat je er het grootste deel van de tijd voor hen kunt zijn en toch een team kunt leiden in een multinationale onderneming?
Hangt af van je werkwijze en timemanagementvaardigheden, maar waarom niet? Waarom kun je niet zowel een huisvrouw zijn als een vrouw die een carrière nastreeft in iets waar ze een passie voor heeft?
Wat als je niets hoeft op te offeren? Zou je dat aanbod accepteren?
Ik weet dat de meeste vrouwen die carrièregericht zijn, denken (en voelen) dat ze veel missen in het leven van hun kinderen. Het is onvermijdelijk dat kinderen die opgroeien omringd door de rest van hun familie en hun leeftijdsgenoten op de kleuterschool “anders” zijn dan degenen wiens ouders de hele tijd bij hen waren.
Maar het is absoluut niet waar dat je iets mist. Als het je lukt om bij al hun toneelstukken te zijn, te luisteren naar alles wat er die dag met hen is gebeurd. Om je kinderen langzaam op te zien groeien, hoe kun je dan zeggen dat je iets mist?
Je dochter meenemen naar haar balletlessen en je zoon naar zijn voetbaltraining brengen betekent tijd met hen doorbrengen. Genieten van hun favoriete vrijetijdsbesteding. Is dat niet geweldig? En hoe druk je agenda ook is, je hebt hier zeker tijd voor, toch?
Aan de andere kant, als je een huisvrouw bent, zoek je soms een uitweg. Het is niet zo dat je het niet leuk vindt om tijd met je gezin door te brengen. Er zijn momenten dat het allemaal te veel lijkt. En dat is normaal, niemand zou je moeten veroordelen.
We maken allemaal keuzes die ons het beste lijken.
Dus zelfs als je je carrière hebt opgegeven om je kinderen op te voeden en het nu een klein ongelukje lijkt, is het oké. Dat was destijds de juiste keuze.
Onthoud dat het nooit te laat is om je leven te veranderen. Jij bent degene die de richting kiest waarin je gaat. Teruggaan naar je carrière betekent niet dat je je familie moet opgeven. Het betekent gewoon dat je ook voor hen wilt zorgen.
Sommige vrouwen vinden het heerlijk om huisvrouwen te zijn. Het is helemaal prima als jij niet een van hen bent. We zijn niet hetzelfde geboren. Om eerlijk te zijn, het zou saai zijn als we dat wel waren, vind je niet?
Tegenwoordig, wanneer iemand me vraagt of ik moeder wil worden, of dat ik graag mijn passie wil volgen en carrière wil maken, vraag ik hen waarom niet allebei? Denken mensen echt dat het onmogelijk is? Ik durf me ertegen te verzetten.
Het is mogelijk om je carrière voort te zetten en een thuisblijfmoeder te zijn. Als je bereid bent om je organisatorische vaardigheden op te voeren en je werktijden effectief te maken, kun je alles doen.
Maar om eerlijk te zijn, huisvrouw zijn en werken is niet voor iedereen weggelegd.
Je zult wat grenzen moeten stellen, aangezien je voornamelijk vanuit huis werkt, zodat je kinderen je zakelijke bijeenkomsten niet storen.
Misschien ben je een beetje laat met het beantwoorden van berichten. Zul je in het begin zeker je slaapschema verprutsen, maar dat is oké. Je hebt tijd nodig om dingen uit te zoeken, vooral als je net uit kantoor komt. Thuiswerken betekent niet dat je “normale werkuren” moet werken.
De belangrijkste prioriteit zal zijn om taken vóór hun deadline af te ronden. Als je het twee dagen of twee uur eerder doet, zijn ze op tijd klaar. Dat is het belangrijkste onderdeel. Dwing jezelf niet te veel. Zorg ervoor dat je altijd wat vrije tijd hebt om met je kinderen te spelen.
Welk pad je ook kiest, huisvrouw of carrière, zorg ervoor dat je blij en tevreden bent met je keuze.
Alle opties hebben voor- en nadelen, maar het is aan jou om de uiteindelijke beslissing te nemen.
Het is prachtig om kinderliedjes te zingen, zelfs als ze niet bij je in de auto zitten. Het is prima als boodschappen doen in je eentje een soort therapie wordt. Ook is het begrijpelijk om je te willen kleden voor kantoor, hoge hakken te dragen en met vertrouwen het gebouw binnen te lopen.
Stop met met de vinger naar iemand te wijzen omdat ze anders hebben gekozen en stop met stiekem jaloers te zijn op hun leven. Geef elkaar in plaats daarvan kracht. Ondersteun al die moeders met een carrière, vrouwen die grote leiders zijn in hun bedrijf, en geef ook een staande ovatie voor thuisblijfmoeders.
Omarm de verschillen, vraag elkaar om advies, wees dankbaar voor alles wat je hebt en vier dat je het recht had om te kiezen wat je wilt in het leven. Niet alle vrouwen hebben dat voorrecht.