Liefde kan iemand gek maken.
Er zijn gezinnen door ontstaan en uit elkaar gevallen.
Het heeft voor oorlogen gezorgd, zowel levens verpest als beëindigd en het oppervlak van de aarde veranderd.
Tegelijkertijd is liefde de drijvende kracht achter positieve verandering, het geeft mensen hoop en iets om naar uit te kijken.
Liefde heeft me meer over het leven geleerd dan alle andere dingen.
Het heeft me geleerd over hoe de wereld in elkaar zit.
Het heeft me geleerd hoe mooi en verschrikkelijk iedereen in de wereld zou kunnen zijn.
Het heeft me laten zien dat wijzelf zowel de oorzaak en het geneesmiddel zijn voor al onze ellende.
Het heeft me aan mezelf voorgesteld.
Hoe is het mogelijk dat een enkel concept zoveel vrede en zoveel haat kan bevatten?
Zoveel schoonheid en zoveel monsterlijkheid?
Het antwoord is simpel. Liefde is perfect — het enige in het hele universum dat helemaal perfect is.
En dit betekent dat het allesomvattend is — zowel goed als slecht, zowel mooi als lelijk, zowel vredelievend als oorlogszuchtig.
Liefde is de enige kracht in dit universum dat perfect is.
Het is veranderlijk, veelzijdig. Het kan sterker worden en zich verspreiden.
Liefde is alles wat we ervan willen verwachten. Of liefde is eigenlijk wat we ervan maken.
Of wat we ervan maken nou ook is wat we ervan hadden verwacht is een andere kwestie.
De liefde begrijpen en wat het mogelijk maakt is ongetwijfeld de belangrijkste les die iemand in zijn of haar leven kan leren.
Het is het enige waar alle mensen — en ook veel dieren — naar verlangen.
In zekere zin willen sociopaten ook dat er van hen gehouden wordt — zelfs als ze alleen van zichzelf houden.
Liefde is onze drijfveer om actie te ondernemen.
Het motiveert ons om te veranderen, om een ander mens te worden.
Ik zeg anders en niet beter, want de waarheid is dat liefde ons niet altijd betere individuen maakt.
Het maakt ons niet altijd betere mensen — soms maakt het ons veel slechter.
In dit leven kunnen we van veel dingen houden.
We kunnen van objecten, ervaringen en herinneringen houden, maar geen liefde is zoals de liefde die we voelen voor een ander mens.
Om de reden hierachter te begrijpen moeten we begrijpen wat liefde echt is.
Liefde is een emotie, maar niet slechts een emotie.
Het is vooral een verandering. Liefde verandert ons noodzakelijkerwijs omdat het zelf de verandering is.
We houden van onze vrienden en familie omdat zij ons leven positief hebben veranderd.
Ze lieten ons een andere, betere versie van de werkelijkheid zien.
Ze waren niet alleen van toegevoegde waarde op ons leven; ze veranderden ons leven, veranderden ons perspectief, veranderden hoe we tegen het leven aankeken.
En dan hebben we nog de meest begeerde soort liefde: de romantische liefde.
Romantische liefde is veruit de meest gevaarlijke liefde, maar om dezelfde reden is het de krachtigste soort liefde.
Het heeft het vermogen om iemand zo erg te veranderen dat de persoon na afloop zichzelf vaak niet eens meer herkent.
Het probleem met liefde is dat het geen definitie biedt.
Tuurlijk, we ervaren het, maar de meeste mensen zullen het nooit echt ervaren.
Het probleem begint met de vooropgezette ideeën die we van de liefde hebben.
Aan het begin van een relatie stellen we verwachtingen en geloven we in plaats van dat we luisteren en leren.
De eerste keer dat ik echt verliefd werd liep ik in dezelfde val waar zoveel anderen in zijn gelopen — ik werd verliefd omdat ik dacht dat ik begreep wat verliefd zijn inhield, wat het inhield om met je hele ziel van iemand te houden.
En deze misplaatste overtuiging had alles verpest, net als bij zoveel andere mensen het geval is geweest.
Je kunt niks leren als je ervan overtuigd bent dat je alles al weet — en de liefde is voornamelijk een leermoment.
Ik begon aan de liefde met het idee dat het eeuwig voort zou duren.
Nadat de relatie mislukt was, was ik ervan overtuigd dat het gewoon niet mogelijk was.
Wat ik voelde en ervoer was zeker liefde en als het liefde was, dan duurde de liefde duidelijk niet echt voort.
Terugkijkend op een decennium moest ik mijn overtuiging bijstellen.
Het feit is dat je voor altijd van iemand kan houden; maar het zal niet gebeuren zoals je je waarschijnlijk had voorgesteld.
Ik weet niet zeker of onze cultuur liefde voor zoveel mensen verpest of dat we de intense emoties die we ervaren gewoon laten bepalen wat de liefde in zijn geheel inhoudt.
Het feit is hoe dan ook dat we de liefde verpesten omdat we niet goed begrijpen wat liefhebben inhoudt.
Hoe is het mogelijk dat je voor altijd van iemand kunt houden?
Het antwoord is ontzettend simpel.
Related: Als Je Een Eeuwige Liefde Wilt, Date Dan Met Een Vrouw Die Hard Werkt En Innig Liefheeft
Als iemand van wie je houdt je leven in voldoende mate verandert, als hij of zij de persoon verandert die je bent geworden, als deze persoon een persoonlijk tintje geeft aan het schilderdoek van je leven en je van het resultaat houdt, dan heb je geen andere keuze dan van deze persoon te houden.
Natuurlijk worden we vaak veranderd door de mensen aan wie we een hekel hebben en het mag duidelijk zijn dat we niet van hen houden.
Maar als iemand van wie je ooit hebt gehouden, iemand met wie je ooit dacht de rest van je leven door te brengen, je leven te delen, met wie je oud zou worden, je leven in voldoende mate verandert, dan zul je voor altijd van hem of haar houden.
Het maakt niet uit of je dit wilt.
Het maakt niet uit of deze persoon verder is gegaan, voor iemand anders is gevallen of zelfs totaal anders is geworden; je zal voor eeuwig en altijd van diegene houden.
Dit houdt niet in dat je nooit een ander zal vinden om van te houden.
Het houdt niet in dat je niet verder kunt, niet kunt trouwen, geen gezin kunt beginnen en ontzettend gelukkig kan worden terwijl je je leven met een ander deelt.
Maar het houdt jammer genoeg wel in dat je nog steeds niet helemaal los kunt laten. Want dat kan gewoon niet zomaar.
Hij of zij heeft je zo erg veranderd dat loslaten niet mogelijk is zonder dat je jezelf ook loslaat.
Het is verdrietig, maar ook mooi. Om te denken dat een iemand je zo erg kan beïnvloeden is opmerkelijk.
Het zegt meer over het leven en de menselijke aard dan alle andere dingen.
Het maakt je zo nu en dan misschien aan het huilen, maar zonder af en toe te huilen raakt zelfs de glimlach zijn betekenis kwijt.
