We komen in dit leven zoveel verschillende mensen tegen. Sommigen vinden we aardig en anderen niet.
Sommigen vinden ons aardig en anderen niet. En dat is prima.
Een ding zit me wel dwars.
Hoe onaardig we iemand misschien ook vinden, waarom lukt het ons evengoed niet om gewoon aardig tegen elkaar te zijn?
Hoe kan het zo zijn het ons niet lukt om om anderen te geven?
Het niet erkennen dat mensen levens leiden waar we niks vanaf weten en die we gewoon niet begrijpen is zo aanwezig in boeken, films, en zelfs in series en toch geven we anderen nauwelijks het voordeel van de twijfel en vragen we ons nooit af of we anderen goed behandelen.
We zijn ons bewust van de worstelingen waar we zelf tegenaan lopen en we lopen rond alsof alleen onze worstelingen ertoe doen.
We vragen ons zelden af of anderen misschien met iets heftigs rondlopen, of we hen misschien zouden kunnen helpen door gewoon wat aardiger en toegankelijker te zijn.
Ik lees de laatste tijd steeds posts op social media over mensen die altijd deden alsof hun leven perfect was en die ervoor gekozen hebben om hun stem te laten horen en voor het eerst de waarheid te vertellen.
Het begon te dagen dat we er, zelfs zonder social media, zelf voor kiezen hoe we over willen komen, maar niemand weet echt wat er gaande is in ons leven.
We missen misschien alleen een klein detail over het leven van een ander dat ons het totaalplaatje zou kunnen laten zien.
Er zijn meerdere gebeurtenissen uit iemands verleden of uit iemands heden die je mening over hen compleet zou veranderen.
Je stevige vriendin heeft vroeger misschien wel geworsteld met een eetstoornis waarvan ze eindelijk is genezen en dan zeg je tegen haar dat ze moet afvallen om er aantrekkelijker uit te zien.
Je collega heeft misschien thuis een kind dat ziek is en dan zeg jij steeds dat ze wel beter hun best zou kunnen doen.
Vriendelijk zijn is belangrijk.
Het brengt ons dichterbij anderen. Het brengt anderen dichterbij ons.
Het zorgt voor een menselijke band die iedereen helpt om een bepaald niveau van vertrouwen, liefde en empathie te bereiken.
Mensen oordelen snel.
We zien een zwangere tiener en we denken meteen aan hoe onverantwoordelijk ze is geweest, en daar blijft het niet bij.
We denken aan hoe haar ouders haar zo hebben opgevoed dat ze uiteindelijk in haar tienerjaren zwanger zou raken.
We zijn zelfs verdrietig omdat niemand haar goed levensadvies heeft gegeven voordat ze haar leven ‘verpestte’.
Niemand denkt er nooit over na dat ze misschien verkracht is.
We zien een kind in de speeltuin die zich agressief gedraagt of een kind dat druk in een restaurant rondrent en die niet tot rust kan komen en we denken dat de ouders van het kind hen niet goed op heeft gevoed.
Het komt nooit in ons op dat het kind misschien een psychische aandoening heeft die ervoor zorgt dat hij of zij zich anders gedraagt.
Mijn punt is dat mensen allemaal weleens moeilijke tijden doormaken, dat we niet altijd alles weten over anderen.
Je collega heeft misschien een lastige thuissituatie en jij ratelt maar door over iets onbelangrijks wat ze misschien anders hadden aan kunnen pakken op de werkvloer.
Je gaat even wandelen, naar de film, boodschappen doen en je komt allemaal mensen tegen met levensverhalen die afwijken van dat van jou en God mag weten dat een aantal van die verhalen hartverscheurend zijn en toch zie je slechts jezelf en jouw behoeftes.
Iedereen maakt weleens dingen mee die even niet zo lekker gaan.
Positief in het leven staan is het enige wat ons kan helpen om gelukkiger te worden.
Heb je ooit iets doorgemaakt wat zo moeilijk was dat je het gevoel kreeg dat je daar nooit zonder kleerscheuren vanaf zou komen?
Was er ooit een familielid of een vriend die je door die vreselijke periode heen heeft getrokken en die je hielp om je weer beter te voelen?
Als dat zo is weet je hoe belangrijk het is om anderen te helpen.
Als dat niet zo is weet je als de beste dat mensen die ergens mee worstelen een levenslijn nodig hebben, een eerlijke verbinding met andere mensen.
Het is gewoon zo dat we ons makkelijk laten frustreren door de dingen die anderen in onze ogen fout hebben gedaan.
Als een naaste iets verkeerd doet weten we dat ze een slechte dag hebben of iets doormaken en kunnen we dit makkelijk loslaten.
Als een vreemde of iemand van wie we niks afweten iets verkeerd doet gaan we bijna meteen tekeer.
Zou het niet eenvoudiger, menselijke en zelfs praktischer zijn om hen het voordeel van de twijfel te geven en op een vriendelijke manier te proberen om ons misverstand op te lossen?
Zeker weten.
Wees vriendelijker voor elkaar. Denk actief na over andere mensen en hun leven.
Trek geen overhaaste conclusies, oordeel niet en wees niet egoïstisch.
Denk niet dat je beter bent dan iedereen omdat je een betere dag, maand of jaar hebt.
Slechte dingen overkomen niet alleen slechte mensen.
Dingen gebeuren. Slechte dingen kunnen iedereen overkomen.
Iemand anders helpen om hun worstelingen te doorstaan vergroot je kans om in een wereld te leven waar iedereen om elkaar geeft.
We moeten allemaal ons steentje bijdragen en vriendelijkheid in de ton stoppen; op die manier kunnen we allemaal iets uit de ton grabbelen als dat nodig is.
Zelfliefde is erg belangrijk, maar van andere mensen houden is minstens net zo belangrijk.
Onthoud dat ondanks alles wat je hebt meegemaakt de kans groot is dat een ander dit ook heeft moeten doorstaan of iets wat nog erger was.
Je bent niet de enige die moeilijke situaties heeft meegemaakt, maar je bent misschien wel de enige die iemands dag kan maken, dus waarom zou je die kans niet benutten?
Wees iemands zonnestraaltje op een regenachtige dag.
