Je deelde je leven met dit geweldige meisje. Ze was niet alleen mooi en interessant, maar ze had ook een mooie ziel.
Deze meid hield van je zoals nooit tevoren en er was niets dat ze niet voor je wilde doen. Volgens haar was jij de enige man in haar leven.
Maar wat nog belangrijker is is dat ze van je hield zoals je was. Ze kende je ware ik en ze hield van je, ondanks al je tekortkomingen.
Ze probeerde je nooit te veranderen – ze accepteerde je, ondanks als je negatieve persoonlijkheidstrekjes.
Omdat ze in je geloofde. Ze geloofde dat je een betere man was dan hoe je je voordeed.
Dit meisje was bereid bergen te verzetten voor je. Ze was de enige die door dik en dun bij je bleef. Ze was de enige die niet bij je wegging, toen iedereen je de rug toekeerde.
En je was je hiervan bewust. Maar in plaats van dat je dat waardeerde en in plaats van dat je haar waardeerde, behandelde je haar als stront. Je nam haar voor lief, met de gedachte dat niks haar liefde voor jou zou kunnen wegnemen.
Je nam aan dat ze voor eeuwig bij je zou blijven, hoe je haar ook behandelde.
En daar ging je de mist in. Op een dag had ze er schoon genoeg van. Voor de eerste keer in haar leven keek ze naar je en zag ze je ware aard.
Ze zag in dat je haar al lang slecht behandelde en ze realiseerde zich alles wat je haar hebt aangedaan.
Ze ging de confrontatie aan met alle pijn die je haar hebt bezorgd en ze besloot dat ze er genoeg van had.
Deze meid accepteerde de harde waarheid dat je nooit zou veranderen, dat je nooit haar offers zou leren waarderen, dat je haar nooit bovenaan je lijst zou plaatsen, dat je haar niet langer zou kwetsen en dat je haar nooit goed zou gaan behandelen.
Dus ze wist dat het tijd was om te vertrekken, want ze zag eindelijk in hoe toxisch jouw gedrag voor haar was. Dus dat was precies wat ze deed.
Eerst geloofde je haar niet. Je was er zeker van dat het slechts een dreigement was zodat je tot inzicht zou komen en je nam haar woorden niet serieus. Je dacht dat ze weer terug zou komen.
Maar na een tijdje zag je in dat je haar nooit terug zou krijgen. Je begon te twijfelen of ze het echt meende toen ze zei dat ze je wilde verlaten. En je werd bang.
Maar je weigerde het toe te geven, je was zelfs niet eerlijk tegen jezelf. Je speelde nog steeds de rol van stoere kerel die geen emoties kent. Diep van binnen kreeg je het gevoel dat je dood zou gaan zonder haar.
Je werd je eindelijk bewust van alles – je werd je bewust van haar liefde voor jou, hoeveel ze je gaf. Je besefte je dat je haar jarenlang onvoorstelbaar veel pijn hebt bezorgd en je zag in dat alles jouw fout was.
Maar je trots liet het niet toe om haar achterna te gaan. Je begon jezelf hiervoor te haten, maar je was niet van plan achter haar aan te gaan.
Dus je liet haar gaan.
En dat was de meest slechte beslissing die je ooit hebt gemaakt.
Want deze meid laten gaan is iets waar je de rest van je leven spijt van zal hebben.
Je zal haar proberen te vinden in elke vrouw die je pad kruist. Je zal haar vergelijken met al die andere vrouwen, maar je zal haar nooit vinden. Ze zal zich altijd onderscheiden van anderen en ze zal altijd anders zijn.
Want je weet hoe uniek en bijzonder ze echt was. Je weet dat geen andere vrouw ooit aan haar zou kunnen tippen.
Geen andere vrouw zal zo slim en mooi zijn als zij. Geen van deze vrouwen zal zo lief zijn en je zo steunen als zij deed.
Geen andere vrouw zal je beste vriend en geliefde zijn, en niemand zal voor je zorgen alsof je familie bent. Maar boven alles zal geen andere vrouw zoveel van je houden als zij.
Als je ouder wordt zul je missen dat ze er altijd voor je was, ze je verdroeg en het nooit opgaf.
En je zal spijt hebben van elke traan die ze om jou heeft gelaten. Je zal spijt hebben van alle pijn en schade die je hebt veroorzaakt.
Je zal wensen dat je haar nooit had laten gaan. Maar het is dan te laat.
