Het risico van de ware vinden wordt vergezeld met een weg overspoeld met doodlopende straten en liefdesverdriet.
Wat we soms niet inzien is dat we gaandeweg ons eigen hart breken.
We breken ons eigen hart door aandacht te geven aan mensen die ons negeren.
We breken ons eigen hart door onze liefde te makkelijk weg te geven aan mensen die ons niet verdienen.
We breken ons eigen hart door mensen te missen die ons helemaal niet als prioriteit zien.
We breken ons eigen hart door tijd te investeren in mensen die voor ons helemaal geen moeite doen.
We breken ons eigen hart door ons beste deel te geven aan mensen die nog niet eens hebben bewezen dat ze dit verdienen.
We breken ons eigen hart door extra moeite te doen voor mensen die ons helemaal niet tegemoet komen.
We breken ons eigen hart door achter mensen aan te gaan die niet eens toe zouden kijken als we wegliepen.
We breken ons eigen hart door de verkeerde mensen te kiezen.
We breken ons eigen hart door de aandacht van iemand te blijven trekken die zijn zinnen op iemand anders heeft gezet.
Door met anderen te concurreren, terwijl de ware ons makkelijk zou laten winnen.
We breken ons eigen hart door te denken dat als we genoeg van iemand houden en dit laten zien we ze van gedachten zullen veranderen.
We breken ons eigen hart door de signalen te negeren, maar alleen de signalen te zien die we willen zien.
We breken ons eigen hart telkens als we de waarschuwingen negeren.
We breken ons eigen hart door voor mensen te vallen die ons niet zullen vangen.
We breken ons eigen hart door een neppe maar onrealistische toekomst in te beelden met iemand die ons niet eens in hun leven willen.
We breken ons eigen hart door die app te beantwoorden, hoewel hij drie apps van ons niet heeft beantwoord.
We breken ons eigen hart door het contact niet te verbreken en die mensen nog meer toelaten om ons te kwetsen.
We breken ons eigen hart door die oproep te beantwoorden, ook al is het 3 uur ’s nachts. Door genoegen te nemen met een onenightstand, terwijl we meer willen maar we te bang zijn om dat toe te geven
We breken ons eigen hart door ons aan te passen aan wat onze samenleving als ‘normaal daten’ ziet, maar het kwetst ons.
We breken ons eigen hart door mee te doen aan dit spelletje dat we zeggen te haten, maar we kunnen niet stoppen.
We breken ons eigen hart door van de verkeerde mensen te houden, terwijl we onszelf overtuigen dat ze de juiste zijn.
We breken ons eigen hart door te vallen voor de bad boy, omdat we degene willen zijn die achter hem aan gaat.
We breken ons eigen hart door die aardige vent af te wijzen en we zweren dat er geen vonk was. Door hem die kans te ontnemen ben je misschien de liefde van je leven misgelopen.
We breken ons eigen hart in een relatie die niet zo wordt genoemd, want de ander geeft niet genoeg om ons om zich te binden, en we laten dit toe.
We breken ons eigen hart door bij deze mensen te blijven die bijna alles zijn dat we willen en nodig hebben.
Het belangrijkste woord hierin is ‘bijna’, terwijl we pijnlijk in limbo blijven.
We breken ons eigen hart door voor mensen te kiezen die niet voor ons kiezen.
We breken ons eigen hart omdat we dit gewend zijn. Want als we pijn voelen voelen we tenminste iets.
We breken ons eigen hart omdat we bang zijn om gelukkig te zijn. We zijn bang om opeens iets te verliezen te hebben.
We breken ons eigen hart door niet de dingen te zeggen wanneer we de kans krijgen, omdat we bang zijn voor afwijzing.
Dus blijven we stil en laten we het toe dat we worden gekwetst.
We breken ons eigen hart door niet te vertrekken als iets ten einde komt.
Door ons vast te klampen aan het verleden en het onze toekomst te laten beïnvloeden.
Door te wensen dat die persoon was zoals vroeger, zonder in beschouwing te nemen wie ze tegenwoordig zijn.
We breken ons eigen hart door het uitgaan van de relatie opnieuw te beleven en te analyseren wat we verkeerd hebben gedaan.
Door oude gesprekken opnieuw te lezen en de foto’s niet te verwijderen kwetsen we onszelf.
We breken ons eigen hart door zo hard te proberen om hen terug te krijgen.
We breken ons eigen hart wanneer we hem opbellen om erachter te komen of hij het zal beantwoorden. Wanneer hij dit niet doet kwetst het ons nog meer.
We breken ons eigen hart door de leegte die hij achterliet te vullen door met anderen naar bed te gaan, terwijl we wensten dat hij het was, in plaats van te leren van onszelf te houden.
We breken ons eigen hart door niet te leren dat het meest belangrijke liefdesverhaal het verhaal is dat we met degene in de spiegel hebben.
We breken ons eigen hart door genoegen te nemen met iets en door niet naar die stem in ons hoofd te luisteren die ons vertelt dat we meer verdienen dan wat we nu krijgen.
We zijn niet geduldig en we haten wachten. In plaats daarvan nemen we genoegen met wat we krijgen.
We breken ons eigen hart steeds weer opnieuw.
Maar ik denk dat zodra het nieuwe jaar begonnen is dat we moeten proberen om het anders aan te pakken.
Laten we ons eigen hart niet kapot maken en laten we het nu eindelijk eens genezen.
