“Waarom ben je zo van streek?! Ze is een vriendin. Maak je over haar geen zorgen. Ik heb een relatie met jou, niet met haar.”
Dat waren de exacte woorden die hij tegen mij uitsprak toen ik jou noemde…. toen hij zei dat jij naar zijn huis zou komen om te chillen.
Ik wilde altijd blij voor hem zijn, omdat hij zo’n goede vriendin zoals jij had. Maar ik kon echter dat kleine vonkje woede in je ogen zien.
Het bestaat geen twijfel over dat je mij uit de buurt wilde hebben vanaf het moment dat ik jouw leven binnenstapte en hem van jou afpakte.
Hoe lang had je dit gepland? Had je deze ideeën al voordat ik in beeld kwam?
Wilde je hem vanaf het allereerste begin al helemaal voor jezelf? En kwam ik ongelegen je leven binnenvallen?
Ik weet dat ik nogal indruk op je heb gemaakt, al zeg ik het zelf.
Toen we naar jou toe gingen zodat hij ons aan elkaar kon voorstellen, vlogen je ogen bijna uit je hoofd toen je me van top tot teen scande.
Vond je het leuk wat je zag? Of was je boos dat zijn nieuwe vriendin een lekker wijf was?
Niet dat ik mezelf op mijn borst hoef te kloppen, maar ik wist het toen en ik weet nu zelfs dat ik een vangst ben.
Iemand die zowel fysiek als emotioneel en mentaal voor zichzelf zorgt, mag niet over het hoofd worden gezien.
Vanaf het allereerste begin was jij het meisje over wie hij zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Jij was ‘een van de jongens’ en ‘de zus die hij nooit heeft gehad’.
Mijn eerste gedachte was om vriendschap met je te sluiten.
Door zijn verhalen ontdekte ik dat je een interessant en liefdevol wezen was.
Ik dacht dat je blij zou zijn dat je beste vriend een vriendin had gevonden. Ik dacht dat je trots op hem zou zijn.
Maar niets is minder waar.
Op het moment dat ik je zag, wist ik dat het geen eenvoudige opgave zou zijn.
Je sprak mijn naam hardop uit alsof het een vloed was, maar toen ik ineen kromp, liet de glimlach op je gezicht het bloed in mijn aderen bevriezen. Je was echt blij dat ik me slecht voelde.
Ik wilde nooit zo’n vriendin zijn die vriendschappen verbreekt, alleen maar uit jaloezie.
Jij maakte al lang voor mij deel uit van zijn leven, je hebt hem op zijn slechtst en op zijn best gezien. Toen ik nog niet in beeld was, was jij degene met wie hij sprak.
Daarom moest ik het onderbuikgevoel negeren dat door me heen kroop.
Ik had toen al iets moeten zeggen, maar ik was bang hem kwijt te raken, dus hield ik mijn mond dicht.
Toen het nog vreemder werd, bleef ik nog steeds aan de zijlijn staan om proberen te achterhalen wat er aan de hand was.
Op een gegeven moment raakte ik zelfs gefascineerd door hoe blind mijn vriend was.
Of dat dacht ik tenminste.
Ik was zo bang om jaloers en controlerend te lijken, zelfs als je hem uitnodigde om iets te gaan doen. Alleen jullie twee.
Desalniettemin slikte ik die angst weg en confronteerde ik hem. Er werden veel narigheden uitgewisseld en je zult blij zijn te horen dat hij jou verdedigde.
Hij zei dat het normaal was dat je defensief was en dat je me niet zou mogen.
“Ik bedoel, je neemt iets van haar af.”
Ja, dat waren zijn exacte woorden.
Ik zou je graag zien grijnzen als een Cheshire-kat terwijl je dit leest, maar ik ben zo klaar met dit soort spelletjes.
Je vraagt je vast af waarom ik je dit nu allemaal vertel, nu je datgene hebt dat je vanaf het begin al wilde hebben.
Ik wil dat je de gevolgen van je acties kent.
Vanuit je egoïsme zul je waarschijnlijk nooit de volledige omvang ervan kunnen zien, maar ik houd je verantwoordelijk voor je acties.
Ik had alleen zo graag gewild dat jouw kleine list niet zou betekenen dat mijn hart zou breken.
Misschien wil je dat een stap opzij doe en in stilte lijd, maar ik hoop dat er zelfs maar een klein beetje empathie onder je koude schulp zit.
Je moet het leuk hebben gevonden om mij op de grond te hebben zien trillen toen hij me voor jou verliet. Er was niets onschuldigs of goeds aan wat er gebeurde.
Jullie relatie is gebouwd op de tranen van iemand anders en ik weet dat dat uit zal komen. Op een of andere manier.
Weet gewoon dat ik jullie foto’s niet op mijn sociale media hoef te zien. Ik heb jullie allebei geblokkeerd.
Ik ga je aanwezigheid niet eens erkennen als we ons in dezelfde ruimte bevinden, want ik heb geen herinnering nodig aan hoe vreselijk iemand kan zijn.
Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik jullie allebei het beste wens, maar jullie verdienen elkaar.
Jij verdient iemand die mensen in de rug steekt om te komen waar ze willen zijn.
Jullie twee hebben toch de weg naar elkaar gevonden. Het trieste is dat het gebeurde nadat jullie allebei mijn kwetsbare hart verpletterden.
Ik hoef tenminste geen leugens meer aan te horen over hoe hij met de jongens op stap gaat, alleen maar om bij jou te kunnen zijn.
Ik hoef jullie niet te zien doen alsof jullie vrienden zijn en ik hoef niet te doen alsof ik geen pijn heb.
Jullie hoeven mij nooit meer te zien, want ik weet dat ik beter verdien dan dit.
Ik verdien beter dan dit spelletje dat jullie veel te lang hebben gespeeld.
Ik hoef niets meer te vragen, behalve de vrijheid om te weten dat ik jullie pad nooit meer zal kruisen.
Veel plezier. Jullie beiden. Jullie verdienen elkaar.
In de eerste plaats verdien ik geen slecht persoon. Ik verdien iemand met een vriendelijke ziel en een vriendelijker hart.
Ik verdien iemand die me niet opzij zal schuiven, omdat iemand anders om zijn aandacht vraag.
Ik verdien iemand die mij tot zijn prioriteit zal maken!
Dat is precies wat ik op een dag in de wereld zal vinden, terwijl jullie vastzitten in elkaars giftige omhelzing terwijl jullie proberen te vluchten.
Als je denkt dat ik overdrijf, wacht dan maar af.
De tijd zal je laten zien dat een relatie, die is begonnen met de pijn en ellende van iemand anders, ook jou kan breken.
Succes.
