Je probeert sterk te blijven, ik weet het.
Maar wanneer je thuis bent na een neppe lach op je gezicht te hebben getoverd voor je vrienden lig je ’s nachts wakker en denk je aan hem.
Je kunt het niet helpen dat je aan hem denkt en wenst dat het niet zo ingewikkeld en moeilijk was geworden.
Je vraagt je af hoe jullie liefde zo fout heeft kunnen gaan.
Ik snap het, de pijn in je hart en de leegte die je voelt.
Je staart naar je telefoon en schrijft lange berichten om ze vervolgens te verwijderen. Je volgt alles wat hij doet op sociale media.
Je gaat volledig in hem op en je gaat er langzaam aan onderdoor.
Hij is niet meer de man op wie je verliefd werd en je weet niet wanneer hij iemand geworden is die je niet meer herkent, maar je wil hem wanhopig terug.
Je wil dat alles weer zo wordt als het was.
Je wil dat hij inziet dat zijn gedrag verkeerd is, maar dat gaat niet gebeuren.
Hij wil iemand anders de schuld geven en zijn boosheid en problemen op iemand anders afreageren en helaas ben jij dat.
Je hebt niets verkeerd gedaan, je bent niet de oorzaak van zijn problemen – hij is het, maar dat kan hij niet accepteren.
Hij is te koppig om toe te geven dat hij verkeerd zit en is een te grote eikel om zijn excuses aan te bieden.
Mannen zoals hij verdienen meisjes zoals jij niet.
Maar toch viel je voor hem, hij toonde zijn lieve kant en je kon hem niet weerstaan.
Hij was altijd zo lief, hij gaf om je en deed aardige dingen voor je en opeens hield dat op.
Het was alsof hij een knop had omgezet en je realiseerde je dat hij niet meer zoveel om je geeft zoals jij om hem geeft.
Het is een eenzijdige relatie geworden – hij maakt dingen kapot en jij probeert de scherven bij elkaar te vegen.
Je hebt geprobeerd het goed te maken omdat dat is wie je bent – je probeert altijd alles te repareren, kan het niet laten gaan omdat je hart te groot is.
Maar dat kon hem niet schelen. Hij deed geen moeite.
Hij liet zien dat je er niet meer toe deed.
Af en toe toont hij weer de lieve kant en val je opnieuw voor hem.
Het herinnert je aan de goede tijden, dus blijf je.
Je neemt hem terug, je gelooft hem wanneer hij zegt dat het dit keer anders zal zijn en voor je het weet scheldt hij je weer uit en kleineert hij je.
En zijn jullie weer op hetzelfde punt terug beland.
En weer heb je pijn en voel je je verward en gebroken, zonder dat het hem iets kan schelen.
Deze keer vertel je jezelf dat je sterker zal zijn, dat je niet naar hem teruggaat, dat hij dood kan vallen.
En normaal gesproken ga je terug omdat je een zwak voor hem hebt, hij is alles dat je kent en je bent bang om zonder hem verder te gaan.
Maar deze keer kun je niet naar hem teruggaan. Het begint gevaarlijk te worden en het is ongezond.
Deze keer moet je voet bij stuk houden, je moet sterk zijn, ook wanneer je op wilt geven. Je weet dat hij je niet verdient.
Je weet dat je iemand verdient die echt om je geeft, maar zonder hem verder gaan is eng en het is een angst die je het hoofd moet bieden.
Ga niet naar hem terug lieverd, je bent zoveel beter af zonder hem.
Je bent dapperder, gelukkiger, sterker en zelfverzekerder. Je moet stoppen met stappen terugzetten in dit proces.
Je moet hem voor altijd laten gaan en ik weet dat het makkelijker gezegd dan gedaan is, maar ik geloof dat je het kunt.
Hij verdient je niet en heeft je nooit verdiend – ga niet naar hem terug.
Er moet een einde komen aan deze vicieuze cirkel. Je kunt het.
