Ik weet niet wanneer mensen zo bang zijn geworden voor gevoelens, maar mensen zijn gewoon bang om ergens om te geven.
We doen altijd alsof we niks voor andere mensen voelen en we behandelen ze alsof ze vervangbaar zijn.
We doen alsof we het prima vinden om te scharrelen terwijl we eigenlijk iets serieus zoeken. We zijn dol op het spelen van spelletjes en manipuleren elkaar om onze zin te krijgen.
We wachten met het beantwoorden van berichten, alleen maar zodat de ander er niet achter zal komen dat we eigenlijk veel om hen geven.
We zijn bang dat iemand ons meteen zal verlaten als ze doorhebben dat we zoveel om hen geven. Daarom doen we cool en dragen we een masker dat onze ware gevoelens verborgen houdt.
Maar op een dag moet ons masker af en zodra we iemand ontmoeten met wie we oud willen worden, worden we bang dat ze dwars door ons heen zullen kijken.
Daarom houden we onze ware gevoelens nog meer geheim om te voorkomen dat iemand ons kwetst.
We zijn eigenlijk bang dat ze ons meteen zullen verlaten wanneer ze ons ware gezicht zien, wanneer ze oppikken dat we eigenlijk intens veel om hen geven.
Dus spelen we spelletjes met ze en doen we alsof we kil hart hebben, maar dat hart smelt vanbinnen en het stroomt misschien naar buiten in de vorm van tranen en we denken dat we ons niet zo zwak op kunnen stellen.
En waarom? Omdat we bang zijn om onze nek uit te steken, open en kwetsbaar. We zijn allemaal weleens gekwetst en ons hart herinnert zich die littekens maar al te goed.
Daarom schuilt het voor degenen aan wie we het eigenlijk willen geven, omdat als je eenmaal je hart aan iemand hebt gegeven ze er alles mee kunnen doen.
En we zijn bang dat ze het kapot zullen maken en het zullen breken, alsof het van glas is gemaakt, omdat we ergens te veel om geven.
Maar het is hoog tijd dat iemand je zei dat het oké is. Het is oké om ergens te veel om te geven.
Ik heb altijd veel te veel om iedereen en alles in mijn leven gegeven, dus hoef je mij niet te vertellen hoe vaak ik ernstig gekwetst ben.
Maar dat ene moment dat het niet gebeurde was alle momenten dat het wel gebeurde waard, omdat ik nu te veel om iemand mag geven en het openlijk mag laten zien, in de wetenschap dat mijn geliefde er nooit misbruik van zou maken.
Door te veel om iemand te geven heb ik iemand gevonden die net zoveel om mij geeft en we geven nu intens en openlijk veel om elkaar.
Ik ben blij dat ik over mijn angst om gekwetst te worden heen ben gekomen, want het stond mij toe om volledig mezelf te zijn.
En ik ben echt het type dat ergens te veel om geeft. Als ik van iemand hou wacht ik niet tot ze eerst zeggen hoeveel ze van me houden, ik breek dus alle regels wat de liefde betreft omdat ik dan vrijlijk ergens om kan geven.
Dat wordt tegenwoordig als een zonde beschouwd omdat iedereen doet alsof; ze doen alsof ze onafhankelijk, sterk en zelfverzekerd zijn… maar eigenlijk willen ze slechts iemand met wie ze kunnen knuffelen tijdens het netflixen.
Ze zouden echter liever willen dat dit ze wordt ontnomen dan dat ze toe zouden geven dat ze hier behoefte aan hebben.
We zijn zo gefocust op het creëren van facades en het opbouwen van muren om ervoor te zorgen dat niemand naar binnen kan kijken dat we zijn vergeten wie we echt zijn.
Het is menselijk om ergens om te geven en ik zou niet willen leven als ik dat niet mocht.
Emoties maken ons menselijk en bewijzen dat we leven, dus waarom nemen we de benen en verschuilen we ons alsof ze schandelijk zijn?
De reden hiervoor is dat als we ons hart voor anderen openstellen, in zeldzame gevallen, ze ons teleurstellen en het ons zo intens kwetst dat we het idee hebben dat we doodgaan.
Dus beloven we onszelf dat we nooit meer zoveel om iemand zullen geven en dat we het nooit en te nimmer meer zullen tonen.
Want we zouden liever een leven zonder pijn kiezen, zelfs als ons leven dat liefdeloos is, maar we zullen nooit ware liefde ervaren als we hiermee door blijven gaan.
We moeten begrijpen dat pijn bij het leven hoort en dat het ook bij de liefde hoort. En weet je? Het is het waard.
Iemand hebben om intens veel van te houden is het risico gekwetst te worden waard, want op een dag zullen we iemand vinden die ons niet zal kwetsen, maar die nog meer van ons houdt omdat we laten zien hoeveel we om hen geven.
Het is mij overkomen, dus waarom zou het jou niet kunnen overkomen? En vertrouw me maar, hiervoor werd ik vaak gekwetst.
Ik dacht zelfs dat ik nooit meer zou herstellen. Maar weet je? Dat is het leven, en telkens als je valt moet je de kracht zien te vinden om weer op te staan en door te blijven gaan.
Je maakt misschien de fout om jezelf open te stellen voor iemand die je vaker zal kwetsen, maar op een dag zul je de juiste persoon tegenkomen en deze persoon zal zijn hart ook aan jou geven.
Diegene zal ook te veel om jou geven.
Je moet de moed hebben om ergens om te geven als je zo iemand wilt vinden en vertrouw me maar, diegene verdient het.
Als het L-word van je lippen glijdt zal diegene het met een glimlach begroeten en met de woorden: “Ik hou meer van jou.”
Ik weet dat het moeilijk is om het op dit moment te geloven, maar vertrouw me, het zal gebeuren en je zal dankbaar zijn voor de momenten dat de mensen om wie je gaf je hart hebben gebroken.
Want als dat niet zo was geweest had je nu je ware liefde niet kunnen ontmoeten, die net zoveel om jou geeft.
Zorgzaam zijn maakt ons menselijk, geeft ons het gevoel dat we leven, dus waarom zouden we dit verborgen moeten houden?
Je moet je angsten onder ogen zien en sterker zijn omdat zorgzaam zijn mooi is.
En jezelf overgeven aan iemand die net zoveel om jou geeft zal de meest fantastische ervaring zijn die je ooit zal hebben.
Hou je gevoelens dus niet langer verborgen en open je hart voor de liefde!
