Ik heb aandacht en genegenheid in mijn leven grotendeels aan iedereen gegeven die daar om vroeg. Ik heb de behoeftes van anderen vooropgesteld en dit zorgde ervoor dat ik mijn eigen behoeftes negeerde.
Het enige wat ik overhield toen ik iedereen gelukkig probeerde te maken was een gebroken hart.
Dat deed me realiseren dat niemand mijn tranen en pijn waard is. Het deed me realiseren dat ik niet van mezelf hou.
Anderen hebben me gedwongen om mezelf en wie ik geworden ben te haten.
Ik hoorde niet zo te worden als ik nu ben. Ik weet dat ik diep vanbinnen diegene niet ben.
Ik was dat ik lang geleden tevreden was met mezelf, ik hield van mezelf en respecteerde mezelf, maar het leven dwong me om te veranderen – je dwong mij om te veranderen.
Ik barstte van de negatieve energie en liep over van verdriet. Ik ontplofte en maakt alles kapot om me heen en het gaf me nog een vervelender gevoel.
Maar ik wilde gewoon niet laten zien wat er in me omging. Ik verhulde de depressie en boosheid die in mij woedde en daardoor maakte ik mezelf bijna helemaal kapot.
Anderen vroegen zich af hoe ik zo positief kon blijven terwijl mijn leven in elkaar stortte. Ik zal je vertellen hoe.
Ik ontdekte opnieuw mijn zelfrespect en zelfliefde, ondanks dat ik die beide bijna kwijt was geraakt. Ik vond een toevluchtsoord in mezelf om me te behoeden tegen de woede die zich in me op begon te stapelen.
Mijn goede kant, mijn zelfliefde, overwon het verdriet en de angst die ik voelde omdat ik bang was om meer dan goed genoeg te worden.
Ik was bang om mijn oude ik te worden.
Ik had net als anderen liefdesverdriet overleefd. Ik ben in mijn eigen tranen gestikt en ben veel nachten wakker geweest, terwijl ik je naam schreeuwde.
Ik wilde dagenlang mijn bed niet uit, ik probeerde de reden te achterhalen waarom het niets werd tussen ons.
Ik beschuldigde mezelf ervan dat ik niet hard genoeg mijn best had gedaan, maar toen realiseerde ik me dat het niet mijn schuld was.
Het was nooit mijn fout geweest. Ik was gewoon niet degene die je nodig had en andersom gold dat ook.
Ik was te lang bezig geweest met jou gelukkig te maken dat ik mijn eigen geluk uit het oog was verloren. Ik negeerde mijn gevoelens zo erg dat ik mijn ware ik kwijt was geraakt.
Ik probeerde genoeg voor je te zijn, maar ik was überhaupt niet voor jou bestemd.
Je wandelde mijn leven binnen met één doel: mij eraan herinner dat ik meer zelfrespect en zelfliefde moest hebben en dat ik nooit moest veranderen voor iemand anders.
Dat was een harde leerschool, maar het was het waar, dus dankjewel.
Toen we uit elkaar gingen dacht ik dat ik de weg kwijt zou raken. Ik dacht dat ik mijn kracht kwijt was geraakt omdat ik geloofde dat jij me die kracht had geven. Dat jij daar de reden voor was.
Ik bleef doorgaan en vocht. Nu realiseer ik me dat je me eigenlijk tegenhield.
Je zorgde ervoor dat ik een hekel kreeg aan mezelf en wie ik geworden was. Dat hoort niet te gebeuren als je een partner hebt gevonden met wie je de rest van je leven wilt delen.
Nadat ik die emotionele achtbaan had overleefd heb ik eindelijk een sterk iemand gevonden. Ik heb iemand gevonden die me een duwtje in de rug geeft om meer uit het leven te willen.
Ik heb iemand gevonden die tegen me zegt dat het oké is om te zijn wie je wilt zijn.
Ik heb iemand gevonden die tegen me zegt dat het belangrijk is om van jezelf te houden en dat je dan pas van een ander kan houden.
Die persoon was ikzelf.
Ik wil al de liefde die ik vroeger aan anderen gaf nu aan mezelf geven. Op die manier word ik sterker en als ik volledig gegroeid ben zal ik in staat zijn om van iemand te houden die het echt verdient. Maar eerst moet ik mezelf weer vinden.
Ik weet dat na alles wat ik heb meegemaakt, nadat ik me heb gerealiseerd waar ik behoefte aan heb, ik degene ben die bepaalt hoe mijn leven eruitziet. Ik ben degene die bepaalt wat juist en onjuist is.
Ik ben degene die de koers van mijn eigen geluk kan veranderen. En ik had dit niet kunnen doen zonder jouw hulp.
Ik had het niet kunnen doen als je me niet had verlaten en ik me niet had gerealiseerd dat ik mezelf moest vinden, wat me na veel pijn en tranen eindelijk gelukt is.
Nadat ik mezelf had gevonden en ik ervoor koos om mezelf lief te hebben realiseerde ik me dat ik de rest van mijn leven met mezelf zal doorbrengen en daarom moet ik het bijleggen met mezelf.
Ik moet mijn eigen beste vriend zijn en de enige die mij kan veranderen ben ik zelf.
