Dit gaat over hoe ik van mijn fixatie voor het daten van beschadigde mannen af kwam. Als ik een cent had voor elke keer dat iemand zich afvroeg hoe het komt dat een vrouw zoals ik vrijgezel is, dan zou ik zeker miljonair zijn.
Mensen om me heen lijken niet te begrijpen waarom ik – een mooie, knappe, aardige, grappige, slimme en intelligente vrouw met een hbo-opleiding – niet in staat ben een man te vinden met vergelijkbare persoonlijkheidskenmerken.
Hoe komt het dat ik alleen emotioneel onbeschikbare, giftige en beschadigde mannen heb gedate?
Nou, heel lang heb ik mezelf dezelfde vraag gesteld. Liggend op mijn bank, gewikkeld in een donzige deken, met een pak ijs en een glas wijn, kijkend naar romcoms, heb ik me afgevraagd wanneer er eindelijk iemand van me zal houden.
Ik wilde zo graag mijn Mr. Big ontmoeten.
Totdat ik me realiseerde dat ik er verschillende heb ontmoet tijdens mijn dating-extravaganza. Omdat Mr. Big misschien Carrie’s droomman is, maar hij is ook giftig, emotioneel niet beschikbaar en op zoveel manieren slecht voor haar.
En ja, ik weet dat deze twee erin slagen om volwassen te worden en samen te eindigen. Maar geen van mijn relaties uit het verleden heeft ooit tot die uitkomst geleid, en dat zal ook nooit gebeuren.
Dat komt omdat ik in de echte wereld leef en niet in een romantische sitcom zoals de twee bovengenoemde tortelduifjes. In de echte wereld werkt romantiek heel anders, wat onvermijdelijk betekent dat ik me ook anders moet gedragen.
Dus, als je wilt weten hoe ik erin geslaagd ben mezelf te laten stoppen met het achtervolgen van beschadigde mannen en daadwerkelijk een gezonde relatie te zoeken, lees dan verder.
Kom je uit een vergelijkbare situatie? Doe de volgende vier dingen. Ik weet zeker dat je er geen spijt van zult krijgen.
1. Ik besefte dat ik aan mijn eigenwaarde moest werken
Het eerste waar ik me realiseerde dat ik aan moest werken, is mijn gevoel van eigenwaarde (of het gebrek daaraan).
Een laag zelfbeeld is meestal de belangrijkste reden waarom vrouwen achter beschadigde mannen aan gaan. Ze zijn zich niet bewust van hun waarde, dus nemen ze genoegen met minder dan ze verdienen, oftewel de broodkruimels die emotioneel niet-beschikbare mannen ze zo gracieus geven.
Hetzelfde is mij overkomen. Ik verkeerde al zo lang in een staat van ontkenning, niet gelovend dat ik iemands moeite, oprechte liefde en vriendelijkheid waard was.
Ik geloofde dat het ontmoeten van prins Charming nooit voor mij in het verschiet lag, omdat ik niet de prinses ben die hij zou moeten ‘redden’.
Maar gelukkig werd een jonkvrouw in nood gered door niemand anders dan zijzelf. Een kus om me wakker te maken uit een eeuwige slaap van zelfmedelijden gaf ik aan mezelf.
Ik moest beseffen dat ik liefde en respect meer dan waard ben. Dat mijn onzekerheden niet het enige zijn dat telt. Toen ik eenmaal stopte met geobsedeerd te zijn door beschadigde mannen, begon ik mijn andere kwaliteiten op te merken en kreeg ik zelfbewustzijn.
En de magneet voor beschadigde mannen verzwakte plotseling.
2. Ik besloot dat het nodig was om duidelijke grenzen te stellen (en me eraan te houden!)
Als ik je één kenmerk zou moeten vertellen dat helemaal waar is over mij, dan zou het dit zijn: ik ben een serieuze people pleaser.
Of, ik denk dat ik dat vroeger was.
Op mijn reis om te ontdekken waarom ik blijf daten met mannen die niet goed voor me zijn, realiseerde ik me dat ik ernstige problemen heb met het zeggen van “Nee!”. Om welke reden dan ook, ik kan er gewoon niet mee omgaan dat als ik iets weiger iemand zou kunnen ‘beledigen’.
Dit is wat ik bedoel. Laten we zeggen dat ik een regel had om niet te kussen op een eerste date. Die regel zou ik respecteren totdat mijn date besluit dat dat wel is wat hij wil.
In gedachten dacht ik altijd dat als ik hem nu niet zou kussen, hij beledigd en gekwetst zou worden. Alle interesse zou verliezen en zou besluiten om niet meer met me te daten. Iets wat mijn wanhopige zelf niet aankon.
Ik realiseerde me echter al snel dat een echte man, een man die klaar is om echt van me te houden, nooit beledigd zou moeten zijn door mijn grenzen. In plaats daarvan zou hij ze gewillig en van ganser harte moeten respecteren.
Dus besloot ik dat ik, om zo’n man aan te trekken, een aantal duidelijke grenzen moest stellen en me eraan moest houden. Als ik serieus ben over de dingen die ik niet leuk vind, zal mijn toekomstige partner dat ook zijn.
3. Ik vroeg mezelf af: wat zoek ik eigenlijk in een man?
Persoonlijk was dit de moeilijkste pil om te slikken. Ik realiseerde me dat de schuld voor het voortdurend daten met beschadigde mannen ook gedeeltelijk bij mij lag.
Wat bedoel ik hiermee?
Nou, zo lang was ik onzeker over wat voor soort man ik naast me in mijn leven wilde hebben. Wat wilde ik van mijn relatie(s)?
Ik realiseerde me dat ik in het verleden alleen maar uitging om te daten. Ik hield van de opwinding die ik zou krijgen met de eerste paar dates. Maar zodra mijn partner en ik bij een eerste probleem kwamen, of het nu een ick, een meningsverschil of een echt gevecht was, raakte ik in paniek.
Ik ging door op eerste dates en besprak elkaars favoriete kleuren en films. Want dat was gemakkelijk om te doen. Maar de gedachte om iets serieuzers te doen, maakte me oprecht angstig.
Dat was omdat ik uitging met beschadigde mannen voor wie ik mijn normen verlaagde. Ik nam genoegen met iets minder, gewoon omdat ze wel de juiste looks hadden.
Maar gelukkig heb ik wat zin in mijn leven gebracht door te beseffen dat daten voor mij altijd moet eindigen in een huwelijk. Dat is alles wat ik ooit wilde.
En trouwen met jongens met wie ik tot nu toe uitging, was duidelijk niet aan de hand.
4. Ik ging op een genezingsreis
Beschadigde mannen hebben zich altijd aangetrokken gevoeld tot emotioneel gebroken vrouwen. Het is echt een verhaal zo oud als de tijd.
Dus, om te stoppen met het aantrekken (of aangetrokken voelen tot?) van beschadigde mannen, moest ik ervoor zorgen dat ik genas van al mijn emotionele trauma’s uit het verleden.
Mijn eerste echte relatie, op de middelbare school, eiste echt zijn tol. Het liet me in volledige wanhoop achter in mogelijk het slechtste deel van het leven van een vrouw (a.k.a. puberteit). Niet alleen dat, maar het beschadigde me en vervormde mijn perceptie van liefde op de lange termijn.
Voor de meerderheid van mijn twintiger jaren dacht ik dat liefde ingewikkeld en giftig zou moeten zijn, met verbazingwekkende ups en vreselijke dieptepunten. Het zou een constante cyclus zijn van uiteenvallen en verzoeningen, jaloezie en ernstige afhankelijkheid.
Gelukkig wees mijn therapeut erop dat ik het bij het verkeerde eind had. Ze vertelde me dat ik, om de emotioneel beschikbare man te vinden, zelf emotioneel beschikbaar moet worden.
Ik moest genezen. Ik moest vergeven. Niet alleen dat, maar ik moest verder na mijn romance op de middelbare school.
Dit was niet makkelijk, maar het was nodig. Die periode die ik nam voor mijn emotioneel herstel maakte me kwetsbaar, maar ook sterker dan ooit.
Het deed me beseffen wat liefde eigenlijk is en dat ik mijn gemoedsrust niet hoef op te offeren om een man te plezieren die mij niet verdient, en dat ook nooit zal doen.
En ik zal eeuwig dankbaar zijn voor mijn lieve therapeut en haar geruststellende en bemoedigende woorden.
