Ik geef het toe! Je kreeg alle macht over mij, denkend dat je van me zou houden zoals ik van jou hield. Ik dacht dat ik alles was waar je naar op zoek was en dat je je eindelijk in mijn armen zou nestelen. Nu heb ik er spijt van dat het zo lang duurde om je te laten gaan.
Maar ik had het zo mis. En weet je wat het ergste was? Diep van binnen had ik een vreemd gevoel dat je niet de man van mijn dromen was.
Ik had het gevoel dat je er maar een korte tijd zou zijn. Dat je zou vertrekken als je een nieuw iemand vond.
Maar op hetzelfde moment dat je me van achteren omhelsde en aan mijn haar rook, me vertelde dat je van me hield, zou ik alles vergeten wat ik eerder had gedacht.
Ik zei gewoon tegen mezelf dat ik waarschijnlijk dingen overanalyseerde. Dat ik niet aan de slechte dingen moest denken.
Alles wat ik wilde was gelukkig zijn, dus ik ging gewoon met de stroom mee.
Dus ons verhaal begon en zelfs als ik gelukkig was, deed je van tijd tot tijd dingen die me dwars zaten. En door de jaren heen waren er zoveel dingen die ik niet meer aankon.
Want elke keer dat ik zei dat je me pijn deed, beloofde je dat je dat niet meer zou doen en zei je dat het je speet. En ik, totaal blind in liefde, slikte al je shit.
Ik heb je onzin zo lang verdragen, denkend dat je zou veranderen door mij. Zo lang wist ik niet dat het beter was je te laten gaan.
Ik dacht dat je gewoon meer tijd nodig had om te zien hoe geweldig ik was. Dat je niemand anders hoefde te zoeken omdat ik een vrouw was om van te houden.
Maar ondanks het feit dat ik zo naar verandering verlangde, gebeurde er niets. Ik was nog steeds het meisje dat de hele nacht wakker lag te wachten tot je thuiskwam, alleen zittend en door het raam starend.
Mijn enige vrienden waren al die grijze ochtenden als ik alleen en slaperig wachtte. Nooit dacht ik eraan om je te laten gaan.
Ik wilde nog steeds dat je me achtervolgde. Dat je me liet zien dat ik genoeg en waardig was en me vertelde dat je de gelukkigste man ter wereld was omdat je me had gevonden. Maar dat is nooit gebeurd.
Met elk woord dat uit je mond kwam, zakte mijn hoop op liefde en een betere toekomst. En in één moment realiseerde ik me dat dit verhaal steeds maar weer gebeurde. Dat niets meer klopte.
En jij deed alsof alles in orde was en ik bleef me afvragen wat ik beter had kunnen doen. Maar nu wil ik je iets vertellen wat ik je al die tijd al wilde vertellen.
Jij was degene die deze kans verknalde, jij was degene die een fout maakte.
Degene die alles verknalde.
Ik niet, zoals je de hele tijd zei. Dit klinkt als een harde waarheid die uit mijn mond komt, maar dat is alles wat ik je wilde vertellen. Het spijt me dat ik er zo lang over deed om je te laten gaan.
Ik weet dat je het leuk vindt als de dingen gaan zoals je wilt en ik weet ook dat je de persoon in wie ik veranderd ben niet mag. Maar weet je wat? Dit is de vrouw die jij gemaakt hebt.
Een vrouw met zoveel littekens en scheuren in haar hart, maar één die nog steeds op eigen benen staat omdat ze zich niet door een klootzak heeft laten vernietigen.
Door jou ben ik zo en ik laat me niet meer door jou leiden. Het spijt me gewoon dat het zo lang duurde om je te laten gaan, maar het is beter laat dan nooit.
Nu begrijp ik dat we geen perfecte match waren. Dat ik altijd degene was met veel sympathie en liefde voor anderen, terwijl jij degene was die alleen om jouw behoeften gaf.
Misschien ben je gewoon niet in staat om lief te hebben, misschien was je al eerder gekwetst, dus je hebt emotionele muren om je heen opgetrokken. Het spijt me dat het zo lang duurde om je te laten gaan.
Dat is nog steeds geen goede reden om een ander mens pijn te doen, vooral degene van wie je zegt te houden.
Ik wil niet dat je denkt dat je me zo hebt gebroken dat ik mezelf niet meer kan oppakken; dat deed je niet. Deze brief is gewoon iets dat ik voor mij wilde schrijven.
Als ik het lees, weet ik zeker dat ik het juiste heb gedaan door je te laten gaan. Soms is het beter als je iets leest, omdat je een stuk papier meer gelooft dan je eigen hoofd.
Ik hoop alleen dat je op een dag beseft wat je had en wat je verloor. En ik hoop dat het jou pijn zal doen, net zoals het mij elke keer pijn deed toen je me verwaarloosde.
Ik wil niet dat je meer of minder gekwetst wordt, maar gewoon dezelfde dosis pijn die ik voelde. En geloof me, het zal genoeg zijn om je hart te breken.
Op dat moment zul je je realiseren dat je het beste in je leven hebt verloren en dat je me zult vinden in elke vrouw die je na mij ontmoet, maar geen van hen zal dezelfde vonk in haar ogen hebben.
Met deze regels maak ik mijn verhaal af en zeg ik voor eens en altijd tegen mezelf dat je eigenlijk helemaal niets meer voor me uitmaakt.
