We hebben allemaal het volste recht om met ons leven te doen wat we willen.
We hebben het recht om geen serieuze relatie te willen of niet bereid te zijn om ons hart aan iemand anders te geven. En dit geldt ook voor jou.
Als je echter alleen op zoek bent naar een informele affaire in plaats van een zinvolle connectie, dan is het enige fatsoenlijke om te doen er open over te zijn.
Als je naar iets tijdelijks op zoek bent, zonder dat je je aan die relatie wilt wijden, dan moet je eerlijk over je bedoelingen zijn.
Je kan niet zomaar de harten van mensen breken, ze de wereld beloven om ze uiteindelijk niets te geven.
Je mag iemand geen hoop geven door ze te laten geloven dat je er helemaal in zit, terwijl je ze eigenlijk alleen maar voor de helft liefde geeft.
Je mag niet je best doen om deze persoon voor je te laten vallen, zonder ooit de intentie te hebben om haar echt te kiezen.
Je mag haar niet laten geloven dat je van haar houdt en dat zij degene voor jou is, als een serieuze relatie niet eens in je achterhoofd zit.
Dat is tenminste hoe een echte man zou handelen.
In tegenstelling tot jou zou een echte man vanaf het begin eerlijk zijn over zijn ware bedoelingen, in plaats van de tijd van een meisje te verspillen en haar eeuwenlang aan het lijntje te houden.
Maar ik denk dat je niet had wat nodig was om die man te zijn, toch?
Want als je dat had gedaan, dan zou je me er niet van hebben overtuigd dat je toegewijd aan onze relatie was om dan uiteindelijk mijn hart te breken.
Toch was dat precies wat je hebt gedaan. Je hebt je best gedaan om me te laten geloven dat je liefde voor mij diep en echt was.
Dat je niet zoals een van mijn exen was en dat je nooit misbruik van me zou maken of me op welke manier dan ook zou kwetsen.
Je hebt je best gedaan om onder mijn huid en in mijn hart te kruipen, alsof je de man bent op wie ik mijn hele leven heb gewacht.
Je handelde als de droom van elke vrouw en na verloop van tijd begon ik je leugens te geloven.
Na verloop van tijd begon ik jou in plaats van mijn gevoel te vertrouwen, dat me maar bleef vertellen dat je gewoon te mooi was om waar te zijn.
Ik negeerde mijn instincten en dacht dat ik eindelijk mijn soulmate had gevonden en iemand die echt van me kon houden.
Oh jemig, had ik het even mis.
Het moment dat je zag dat je me echt had, was ook het moment waarop je je ware ik liet zien en je echte gezicht dat in niets op het masker leek dat je al die tijd had gedragen.
Het moment waarop je zeker wist dat ik als een gek voor je was gevallen, was het exacte moment waarop alles veranderde.
Het moment waarop ik je voor altijd zag veranderen, daar recht voor mijn neus.
Plots was er geen spoor meer van die liefdevolle en zorgzame man die ik kende en die ik lief was gaan hebben.
Alle liefde die je me had laten zien, was van de ene op de andere dag verdwenen, alsof het nooit had bestaan.
Zo begonnen de beledigingen, het bedrog en de emotionele mishandeling. Zo veranderde mijn sprookje in mijn grootste nachtmerrie.
Je bleek een egoïstische klootzak te zijn die me duidelijk de hele tijd gemanipuleerd had.
Een leugenaar die deed alsof hij iemand was die hij niet was, totdat hij van me kreeg wat hij wilde.
Al die nachten in je armen werden vervangen door ik die tot de ochtend wakker bleef, me afvragend waar het bergafwaarts was gegaan en wat ik fout had gedaan.
Mijn gelach en glimlach werden vervangen door ik die mezelf in slaap huilde en die tot God bad dat je weer de man van het begin van onze relatie zou zijn.
Na een tijdje kreeg ik eindelijk de moed om je te verlaten, maar zelfs nadat ik dat had gedaan, duurde het even voordat ik doorhad dat deze man op wie ik verliefd was geworden nooit echt heeft bestaan.
Het kostte me een tijdje om te accepteren dat ik in leugens had geleefd en dat dit allemaal niets anders dan een vermomming was geweest.
Eigenlijk ben je nooit veranderd. Dit was wie je altijd al was.
Je had nooit de intentie om je toe te wijden. Het was gewoon een manier om mijn hart met meer gemak te breken.
En dat is iets wat ik je nooit zal kunnen vergeven.
