Misschien zijn onze fouten hetgeen dat onze levens bepaalt.
Misschien moet ons hart eerst gebroken worden om een nieuw licht toe te laten. Misschien moeten we eerst gebroken worden om weer heel te worden.
En ik begrijp dat pijnlijke liefde de slechtste soort liefde is en de slechtste soort breuk. Het is een relatie waarvoor we alles van ons hebben gegeven aan om daarna iemand te hebben die ons niet tegemoet wil komen.
Daarom zijn we dus in een miljoen aantal kleine stukjes gebroken en piekeren we over de reden waarom we de waarschuwingssignalen niet meteen hebben gezien.
Want ze zijn er, de waarschuwingssignalen zijn er altijd voor degenen die ze willen zien.
Daarentegen maakt iedereen fouten. Soms kiezen we mensen die niet bij ons passen en proberen we op een wanhopige manier dat wel voor elkaar te krijgen, waarschijnlijk omdat onze zielen nog steeds niet klaar zijn voor het echte en we nog een extra les moeten leren.
Want door de meest pijnlijke ervaringen leren we de meest waardevolle lessen.
En misschien zijn fouten helemaal geen fouten, zeker als die fout ons iets essentieels heeft geleerd over onszelf – wie we zijn, van wie we houden, wat ons kwetst.
En hoewel we niet wilden dat die liefde ten einde zou komen, was het misschien voorbestemd.
Misschien was het ons lot dat ons hart werd gebroken om ons zo voor te bereiden op de liefde van ons leven.
En als ik het heb over een fout, denk ik aan een relatie die voor ons toxisch was, een relatie waar we al veel eerder uit hadden moeten stappen dan pas toen het bergafwaarts ging en ons hart brak.
Maar om de een of andere reden konden we niet loslaten. En het was niet omdat diegene de ware voor ons was, maar omdat het allemaal zo moest gebeuren zodat we kunnen leren wat ware liefde werkelijk is.
Hoe vaak we ook teruggaan en ons best doen om het weer te laten werken – dat is nooit het geval. Want het mocht niet zo zijn.
Die relatie hoorde uit te gaan. Het doel van deze relatie was om ons tot op onze grondvesten te laten schudden, om ons zo wanhopig en stuurloos te maken dat we onszelf en onze levens wel moesten veranderen.
Genezen doe je niet zo een-twee-drie. Het vergt veel tijd, energie, en daadkracht om dit voor elkaar te krijgen.
Het is een constante beslissing om onszelf los te maken van alle toxiciteit om ons heen en om sterker te worden, zodat teleurstellingen ons niet raken.
Het is de kracht van de kennis dat we van iemand kunnen houden, maar we nog steeds met waardigheid bij hen weg kunnen lopen, want we weten dat we beter verdienen.
En de liefde van ons leven is dichterbij dan je denkt, met de verwachting dat we genezen en stabiel zijn als we bij hen aankloppen.
En wanneer we echt onze ware liefde tegenkomen, zullen er geen vragen zijn, geen drama, geen slapeloze nachten. Het zal een kalme en zorgzame liefde zijn.
Een liefde die ons zal laten zien waarom al onze vorige relaties zijn mislukt.
Want alles wat we hebben doorgemaakt, elke slechte relatie of ervaring, baande slechts de weg naar degene die voor ons gemaakt is.
En het zal ervoor zorgen dat we grootse dingen doen. Want dat is wat ware liefde in mensen naar boven brengt. Het maakt ze echt en brengt het beste in ze naar boven.
