Er komt een dag dat je, midden in je dagelijkse taken, beseft hoeveel je haar echt mist. Zij – het meisje dat echt haar best deed – maar je was te egoïstisch en te roekeloos om erom te geven.
Misschien merk je tot die tijd niet eens hoe erg je haar mist en haar nodig hebt in je leven.
Misschien ga je feesten met de jongens en verdrink je elke avond in alcohol zonder een sms te hoeven beantwoorden: ‘Ben je veilig? Wanneer kom je thuis?”
Misschien krijg je eindelijk de kans om elke avond met een ander meisje in bed te eindigen. Om haar ‘s ochtends met een kater naar huis te sturen.
Misschien zit je in je woonkamer afhaalmaaltijden te eten voor God weet alleen welke avond achter elkaar. Je frisdrank te drinken, terwijl je je herinnert dat er ooit iemand was die je liefdevol bespotte vanwege je ongezonde levensstijl.
Misschien sta je op een dag op met de beslissing om je levensstijl te veranderen en eindelijk voor je lichaam te gaan zorgen.
Je kleedt je aan, trekt je hardloopschoenen aan en gaat hardlopen. En op de hoek van een straat die je maar al te goed kent, ruik je de geur van jasmijn die iemand op zijn balkon heeft geplant.
En dat is wanneer het je zal raken.
Dat is wanneer je je herinnert hoeveel je haar mist, het meisje dat echt haar best deed.
Ze rook altijd naar jasmijn, nietwaar? Dat was haar favoriete en haar kenmerkende geur. Vroeger stond je er onverschillig tegenover, maar nu. Nu zou je willen dat je de plant kon stelen en mee naar huis kon nemen.
Nostalgie en wroeging zullen je overweldigen. Je zult je alle keren herinneren dat ze je uitnodigde om met haar te komen joggen, maar je weigerde omdat je wat tijd alleen wilde hebben.
Je zult je herinneren hoe ze altijd voedzame maaltijden voor je kookte. Hoe ze de lekkerste koffie van de hele wereld maakte. Wanneer heb je voor het laatst zo ongelooflijk lekker een slok koffie gedronken?
Terwijl je hardloopt, terwijl je nog steeds gebiologeerd bent door de geur van jasmijn, zul je in de verleiding komen om te gaan kijken of ze er is. In dat koffietentje waar je haar voor het eerst zag, zittend aan een tafel voor twee bij het raam, lezend in haar boek, terwijl ze haar koffie dronk en een croissant at.
Je zult tegen jezelf zeggen dat het beter is om daar niet heen te gaan. Maar iets in je zal je naar die plek duwen.
Er is een innerlijke strijd die je maar niet lijkt te kunnen winnen.
En zoals verwacht zal ze daar zijn, op haar gebruikelijke plek. Het meisje dat echt haar best deed is voor jou zo gemakkelijk te vinden. Ze zal er op de een of andere manier fris uitzien, alsof ze plotseling is bevrijd van de last die ze droeg.
Ze zal highlights in haar haar hebben en haar ouderwetse roze kasjmiertrui dragen die je vroeger haatte. Maar nu zou je alles geven om de zachtheid weer onder je vingers te voelen.
Je zult haar niet kunnen horen, maar je zult weten dat ze hardop lacht omdat haar glimlach twee keer zo breed zal zijn als vroeger… Toen ze bij jou was.
Maar met wie lacht ze?
Dan merk je dat ze niet de enige is. Er zit een man naast haar, die met zijn linkerhand met haar vingers speelt, terwijl hij met zijn rechter de haarlok achter haar oor stopt.
Midden in haar lach zal ze door het raam kijken en jou zien. Aan de overkant van de winkel staand, verlangend naar haar kijkend. Jouw verlangen voor het meisje dat echt haar best deed is niet te ontkennen
Ze zal niet veel doen. Ze zal gewoon glimlachen en zwaaien. Je zult weten dat ze vrede heeft met zichzelf. Je zult weten dat je niet langer haar storm bent, maar slechts een briesje.
In haar ogen zie je diezelfde oude gloed, maar je weet dat die er niet meer is door jou. Het is er ook niet vanwege de andere man.
Ze zal stralen vanwege zichzelf.
Op de een of andere manier zul je weten dat ze eindelijk beseft hoe waardig en geweldig ze is. Welk potentieel ze bijna aan jou heeft verspild.
Op dat moment mis je haar nog meer. Je herinnert je alle keren dat je haar als vanzelfsprekend beschouwde. Alle nachten dat ze zichzelf in slaap huilde omdat je haar telefoontjes niet beantwoordde. Ook alle ochtenden dat ze naar je toe kwam alsof er gisteravond niets was gebeurd.
Je zult missen hoe ze je altijd aanmoedigde om meer te doen, omdat zij de enige was die geloofde dat je dat kon. Zij was het meisje dat echt haar best deed om het voor jou allemaal wat aangenamer te maken. Wat steunde ze je bij elke beslissing, ook al wisten jullie allebei hoe dom sommigen van hen waren.
Je zult missen hoe ze je haar streelde als je samen naar iets keek, en hoe ze je een massage gaf als je je gespannen voelde.
Je zult alle keren missen dat ze je door tranen heen probeerde uit te leggen hoeveel ze van je houdt en hoeveel de dingen die je haar doet haar hart breken. Zelfs haar passie en bereidheid om aan je relatie te werken, ook al wist ze dat je niet bereid was om half zoveel moeite te doen als zij.
Je zult zelfs de dag missen waarop je haar voor de laatste keer je appartement zag verlaten. De dag dat ze eindelijk besloot dat ze er genoeg van had. De dag dat ze besefte dat ze beter verdiende, en dat het er nooit om ging dat zij niet genoeg was voor jou, maar dat jij niet genoeg was voor haar.
Dan zul je haar zien met de nieuwe man, gelukkig en glimlachend, en je zult zo graag met hem willen ruilen. Je zult de man voor haar willen zijn, dat was je nooit eerder, maar je zult weten dat je geen tijd meer hebt.
Het is voor jou te laat om het meisje dat echt haar best deed terug te winnen.
Je zult een diamanten ring aan haar vinger zien en je zult weten dat je vreselijk laat bent.
Er is iets aan iemand willen die je niet meer kunt hebben. En daar zul je de rest van je leven mee moeten leven.
Natuurlijk zul je ook een nieuw iemand vinden. Je gaat settelen, een gezin stichten en eindelijk een volwassen leven leiden met volwassen dingen om te doen.
Maar je zult altijd het meisje missen dat heel hard probeerde om je te houden en zichzelf daarbij bijna verloor.
