Een paar van de eerste woorden die we leren zeggen zijn ‘hallo’ en ‘vaarwel’ en mensen weten nog dat ze hallo moeten zeggen als ze in je leven komen, maar op de een of andere manier vergeten ze vaarwel te zeggen als ze vertrekken.
Weet je wat er gebeurt als iemand je leven verlaat zonder vaarwel te zeggen? Als je ooit op deze manier in de steek bent gelaten, dan weet je wel waar ik op doel.
Als iemand vertrekt zonder vaarwel te zeggen, is het logisch dat je gebroken achterblijft.
Misschien doet het vertrek je niet zoveel pijn als de kennis dat iemand niet meer bij je wil zijn en dat ze niet het fatsoen hadden om je te laten weten wat er mis was.
Dan vraag je je namelijk de rest van je leven af wat er nou mis is gegaan.
Wanneer mensen voor het eerst in je leven komen, begroeten ze je met een zelfverzekerd ‘hallo’. Hun groet is zo sterk en zo adembenemend en het wekt de indruk dat deze persoon zou blijven.
De tijd die jullie met elkaar doorbrachten zorgden ze ervoor dat je ervan overtuigd was dat hun liefde puur was en dat ze alles voor je zouden doen.
En dan, als ze bedenken dat het tijd is om het verhaal ten einde te laten lopen, vertrekken ze zonder ook maar iets te zeggen.
Ze vertrekken op een enorm laffe manier. Mensen die vertrekken zonder ook maar iets te zeggen zijn de grootste lafaards op aarde.
Als iemand zonder iets te zeggen je leven verlaat, zeker als diegene had beloofd om te blijven, vraag je je alleen maar af wat er mis is gegaan.
Als iemand je verlaat zonder je op de juiste manier vaarwel te zeggen, blijf je wachten op een goede afsluiting, hoewel je wel beter weet.
Je blijft achter met een scala aan vragen die nooit beantwoord zullen worden. En niets blijft ons meer achtervolgen dan de vragen die onbeantwoord zullen blijven.
Als mensen vertrekken zonder iets te zeggen, blijven ze hopen dat het tot een goed einde zal worden gebracht en dat ze ooit een verklaring te horen zullen krijgen waarom het stukliep.
Maar het ergste zijn de volgende vragen: “Kan ik verder met mijn leven?” en “Wat doe ik als hij terugkomt?”
“Kan ik verder met mijn leven?”– Je blijft je afvragen of je wel verder mag gaan. Je wilt niet de schurk zijn in dit verhaal, je wilt niet zo gemakkelijk de liefde loslaten en je wilt ook niet degene zijn die verantwoordelijk was voor de breuk, want verdergaan zou betekenen dat je er vrede mee hebt gemaakt dat hij niet langer de jouwe is en daar ben je nog niet klaar voor.
“Maar wat als hij bij me terugkomt?” – Het moment dat een nieuw iemand in je leven komt, vraag je je af of het de juiste zet is om aan een nieuw verhaal te beginnen als het oude verhaal nog niet af is.
Het is mogelijk dat hij terug zal komen en wat dan? Dus trek je je meteen terug.
Je hebt het gevoel dat jij de ander hebt bedrogen in dit verhaal, want het einde is nooit hardop verteld. En je mist hem zo erg omdat je wacht op iemand die al meteen over jou heen was toen hij je leven verliet.
Hetzelfde liedje is al een tijdje geleden ten einde gekomen, ongeacht of je je laatste vaarwel hebt gekregen of niet. In zijn ogen is het voorbij, jij bent degene die achterblijft en je geeft jezelf niet de kans om verder te gaan.
Je hebt geen goede afsluiting gekregen en hij heeft je laten verrotten. Het is gemeen en het doet zeer; je bent achtergebleven met onzekerheid en je hebt het niet verdient dat hij je verliet zonder iets tegen je te zeggen, maar je kunt er niets aan veranderen.
Je hoeft niet met het hoofd tegen de muur te lopen in de hoop dat je op de deur stuit die je naar een goede afsluiting zal leiden.
Als hij de moed had om hallo tegen je te zeggen, dan had hij ook dapper genoeg moeten zijn om vaarwel te zeggen.
Van een klif springen of op de maximale snelheid auto te rijden is geen bewijs van moed.
Je laat moed zien door degene aan wie je de belofte hebt gemaakt dat je van hen zou houden recht in de ogen te kijken en te zeggen wat je moet zeggen. Je kijkt diegene recht aan en je laat weten dat je vertrekt.
Je legt uit waarom het niet werkt en je zorgt ervoor dat je de juiste beslissing maakt. Je geeft geen gemengde signalen.
Jullie zullen niet meer bij elkaar komen, er is geen sprake van ‘wat als’, er is geen valse hoop dat er ooit iets gaat veranderen.
Je verzamelt de moed om op een nette manier te vertrekken en om het verhaal netjes af te sluiten. Alles wat daarvan afwijkt is laf.
Als een man dus een lafaard is, als hij vertrekt zonder ook maar iets te zeggen, als hij je niet kan geven wat je nodig hebt, sta er dan boven.
In plaats van dat je bang bent om verder te gaan, in plaats van dat je de weg inslaat die die lafaard voor je heeft uitgestippeld, wees degene die je verhaal eindelijk afsluit.
In plaats van dat je bang bent om verder te gaan, in plaats van dat je blijft wachten, accepteer dat het voorbij is tussen jullie twee.
In plaats van dat je de waarheid ontloopt, wees de dappere in dit verhaal en zorg ervoor dat je niet langer wacht.
Wees degene die vaarwel zegt voor jullie beiden en ga verder met je leven. Het zal de zoetste wraak zijn voor degene die wegging zonder ook maar iets te zeggen en het zal het beste zijn wat je ooit voor jezelf hebt gedaan.
