Er is een reden dat wij uiteindelijk zo lang bij elkaar zijn geweest en dat is omdat mijn hoop sterker was dan jouw zelfrespect.
“Jullie waren vier jaar samen en zijn net uit elkaar?”
“Waarom zou je hem na zoveel jaren verlaten als hij je nooit bedrogen heeft?”
“Jullie komen waarschijnlijk weer bij elkaar, jullie zijn al zo lang samen.”
“Denk na over je beslissing en bel hem voordat het te laat is.”
Dit is waar ik naar luister sinds ik je verliet. Ik zal niet liegen, het is zwaar, maar de jaren die we samen doorbrachten waren nog moeilijker. Het heeft zo lang geduurd voordat ik het eindelijk deed. Maar eerlijk gezegd, je verlaten was de slimste en beste beslissing van mijn leven.
Je dacht dat ik het lef niet zou hebben om te vertrekken, maar nu zie je dat je het mis had. Waarom belde je me laatst? Je weet dat ik nooit de telefoon zal opnemen. Je hebt je kansen gehad en je hebt ze allemaal verpest.
Ik zat te denken of ik je iets moest uitleggen. In het begin wilde ik verdwijnen en je laten beseffen wat je in je eentje hebt gedaan.
Maar toen herinnerde ik me dat je waarschijnlijk niet tot een conclusie kunt komen zonder mijn hulp, dus ik ben hier om definitief afscheid te nemen. Ik heb de hoop opgegeven.
Beschouw dit als mijn laatste goede daad voor jou en de jaren die we samen hadden.
Laten we teruggaan naar het eerste jaar dat we daten. Het was het beste jaar van mijn leven. Onze eerste buitenlandse reis! Je was zo bang om te vliegen en ik plaagde je een hele week voor onze vlucht. Maar toen we daadwerkelijk op het vliegveld aankwamen, was ik nog banger.
Toen heb je mij uiteindelijk gerust moeten stellen en had je niet genoeg tijd om in paniek te raken. Graag gedaan.
Toen kwamen we aan en brachten de meest fantastische twee weken ooit door. Het voelde alsof we in een film zaten. Weet je nog dat het de tweede nacht regende en je me wakker maakte om me te laten dansen in de regen? Ik was zo verrast, want dat was een van mijn wensen.
Toen kocht je een kokosnoot en een rietje, nog een wens van mij. En diezelfde nacht stelde je voor om in een tent te slapen in plaats van in onze hotelkamer. Nog een wens die ik had!
Jij was de man op wie ik al mijn hoop had gevestigd.
Ik was zo verrast en ik vroeg me af hoe het mogelijk is dat je alle dingen weet die ik wil ervaren. Op de terugweg nam ik je telefoon om de foto’s te zien die we hebben gemaakt, en ik zag een foto van een notitieboekje met bekend handschrift. Nou, natuurlijk was het bekend – het was van mij.
Je hebt een foto gemaakt van een bucketlist die ik 5 jaar geleden heb gemaakt en je wilde mijn wensen laten uitkomen.
Ik zweer dat als je me op dat moment ten huwelijk zou vragen, ik zou opspringen en zou schreeuwen: “Ja, ja, ik zal met je trouwen!” Ik kon niet geloven dat ik iemand ontmoette die zo hard zijn best zou doen om me gelukkig te maken.
Oh, als ik aan zulke momenten denk, mis ik je een beetje. Maar dan herinner ik me de rest van het verhaal.
De rest van ons verhaal begon kort nadat we terugkwamen. Het was tijd voor mijn eerste sollicitatiegesprek! Weet je nog hoe opgewonden ik was? Waarschijnlijk niet, want het enige wat je me vertelde was dat ik niet veel kans had om die baan te krijgen omdat ik niet gekwalificeerd genoeg was.
Er waren 42 kandidaten en ik behoorde tot de 3 die werden aangenomen!
Toen ik je het nieuws vertelde, verwachtte ik dat je gelukkig zou zijn. Maar je begon tegen me te schreeuwen en me te vertellen dat het huis een puinhoop wordt als ik een fulltime baan heb. Dat we meer geld moeten uitgeven omdat ik geen tijd zou hebben om te koken.
En dat ik daar andere mannen zal ontmoeten die onze relatie zouden kunnen bedreigen. Ook al werkte je met een stel meiden. Maar dat was wat anders zei je.
Je hebt beloofd dat we alles wat we nodig hebben en meer zouden hebben als ik gewoon thuis blijf.
Ik was dom genoeg om je te geloven. Dom genoeg om nog zo veel hoop te hebben.
Maar dat komt omdat ik hoop had. Ik had hoop in je en ik dacht dat je gelijk had. Omdat je al meerdere banen had gehad, dus je wist waarschijnlijk beter hoe het gaat dan ik.
Ik bleef dus thuis. Ik maakte schoon, kookte en zorgde ervoor dat jij gelukkig was.
Je was vaak laat thuis, maar dat komt omdat je zo hard hebt gewerkt, toch? Dat is wat je hebt gezegd. En voor ik het wist waren er twee jaar verstreken. Je nam me wel mee naar chique diners en we hadden elke week onze filmavonden, maar ik voelde me eenzaam.
Ik was thuis, jij was aan het werk of met je vrienden. Dus besloot ik een paar van mijn vriendinnen te bellen en met hen uit te gaan.
Ik kleedde me aan en voor het eerst in jaren voelde ik me weer levend. Ze haalden me op en we gingen naar onze favoriete bar. Maar de bar die vroeger mijn favoriet was toen ik uitging. Ik had zo veel plezier. Maar toen ik thuiskwam, snauwde je naar me.
Je was zo boos dat ik het huis verliet zonder jou dat ik echt bang voor je werd.
Het is triest om bang te zijn voor de persoon van wie je het meest houdt.
Toen zette je me neer en legde uit hoe gevaarlijk het is voor een mooi meisje als ik om uit te gaan zonder haar partner. Er zijn daar veel gevaarlijke mensen, zei je.
Er was ook een gevaarlijk persoon in mijn huis. Jij was het. Je was gevaarlijk voor mijn geestelijke gezondheid en voor mijn toekomst.
Je probeerde mijn geluk weg te nemen. En je slaagde er een tijdje in, maar al snel realiseerde ik me dat je me alleen maar minachtte. Elke dag.
Ik heb een man nodig die me zal steunen en die zal zien dat ik grote doelen en plannen voor de toekomst heb. Niet degene die ervoor zorgt dat ik banen ga weigeren. Ik heb iemand nodig die me aanmoedigt om van het leven te genieten, mijn vriendschappen te koesteren en mijn doelen te bereiken.
Het is triest dat als ik terugkijk, de enige goede herinnering uit ons eerste jaar komt. Hoe is het mogelijk dat iemand zo lief en onschuldig doet, maar eigenlijk het tegenovergestelde is?
Ik had hoop. Ik had de hoop dat alles uiteindelijk goed zou komen.
Dat je wist waarom je deed wat je deed omdat je altijd een verklaring had.
Uiteindelijk besefte ik dat ik ongelijk had. Ik wil dat je weet dat als ik mijn hoop niet had, we dit vele jaren geleden zouden beëindigen. Dus denk na over hoe je je zult gedragen tegenover het volgende meisje dat je ontmoet; omdat ik denk dat je niemand zult ontmoeten die zo hoopvol is als ik.
Ik hoop dat ik je duidelijk heb gemaakt hoe je iets hebt vernietigd dat zo goed begon. Als je het nog steeds niet begrijpt, lees dan mijn brief nog eens. Tot ziens.
