Wanneer je weet dat het toxisch is, maar je niet weg kunt, is het alsof je in gevecht bent met jezelf. Je bent continu verscheurd tussen weten wat goed is en doen wat je zelf wilt. De strijd begint als je je realiseert dat dat twee verschillende dingen zijn. Je weet dat je het niet verdient om zo behandeld te worden, maar je weet dat je teveel van deze persoon houdt om ze te laten gaan.
Wanneer je weet dat het toxisch is, maar je niet weg kunt, is het alsof je terug rent in een openhaard, hoe vaak je ook je billen hebt gebrand. Je hoort je naasten wanhopig smeken. Je hoort de stemmen in je hoofd die je smeken om weg te rennen.
Maar alles wat ervoor nodig is om je te overtuigen om te blijven is het gefluister van je hart. Je blijft terug komen, met de hoop dat het deze keer anders zal zijn. Deze keer zullen er echt dingen veranderen.
Wanneer je weet dat het toxisch is, maar je niet weg kunt, voelt het alsof je een spel speelt. Je wil zo graag dat je geliefde tegen alle verwachtingen in zal gaan, en iedereen laat zien dat ze het mis hadden.
Je wilt dat ze voor je komen opdagen, want je weet wie ze werkelijk zijn en je wilt dat je naasten net zoveel van diegene houden als jij. Maar dit is nooit het geval en je zit vastgeroest aan het wachten op iets dat nooit zal gebeuren.
Wanneer je weet dat het toxisch is, maar je niet weg kunt, ben je je bewust van alle manipulatie, het emotionele geweld, de leugens, het spel. Toch blijf je. Je blijft omdat je hoopt dat deze persoon op een dag zal veranderen.
Alle anderen vinden dat je je tijd verspilt, maar jij vindt van niet. Jij weet wat voor soort persoon dit is. Je hebt een glimp opgevangen van hoe geweldig ze zijn. Je wacht en hoopt dat die versie de overhand zal krijgen. Maar dit is nooit het geval.
Wanneer je weet dat het toxisch is, maar je niet weg kunt, kwets je alleen jezelf. Je kwets jezelf door tegen jezelf te liegen dat ze op een dag zullen komen opdagen. Op een dag zullen ze op magische wijze veranderen in de persoon die jij wilt zien, maar dat is niet hoe verandering werkt. Je kwetst degenen in je omgeving door aan het idee van iemand vast te houden.
Maar dat is alles wat het is: een idee. Het is niet de realiteit. De realiteit is dat je verliefd bent op iemand die het niets uitmaakt als jij pijn hebt. Het maakt ze niets uit als ze je hart breken, keer op keer.
Het maakt ze niets uit als het licht in je ogen langzamerhand verdwijnt. Alles wat je hiermee bereikt is het opofferen van je gezonde verstand, hart, emoties, en mentale stabiliteit voor de tijdelijke high die je ervaart wanneer zij besluiten van je te houden.
Wanneer je weet dat het toxisch is, maar je niet weggaat, kies je het pad van zelfvernietiging.
