1. “Het is alsof je door een rietje ademt waar je koffie mee roert. Je nooit echt een volledig kan ademhalen, je je voelt alsof je niet genoeg lucht krijgt, constant in staat van paniek verkeren.”
2. “Angstigheid is wanneer je dagen van tevoren zenuwachtig bent voor een sollicitatie of een feestje – maar het is ook wanneer je je nerveus voelt als je niets hebt om je nerveus over te maken. Als je thuiszit en alles op zich prima gaat, wanneer er eigenlijk niks is om je druk over te maken, maar je je nog steeds niet op je gemak voelt en je niet weet waarom.”
3. “Het is net alsof je constant door terugkerende golven onder water wordt geduwd. Omhoogkomen om adem te halen geeft je slechts een moment opluchting, maar als je je eenmaal opgelucht voelt word je weer onder water geduwd. Soms zijn de golven klein en kunt je er doorheen zwemmen, maar sommige golven zijn zo groot en sterk dat je niets anders kunt doen dan te wachten, en geduld te hebben dat het voorbij zal gaan.”
4. “Je gespannen voelen, een oneindig gevoel ervaren van vechten/vluchten wanneer je angstigheid toeslaat. Piekeren over situaties op sommige momenten, en er zeker van zijn dat je gedachten logisch zijn, zelfs als ze misschien niet rationeel zijn – dat snappen we wel, maar onze gedachten proberen ons te overtuigen dat het niet zo is.”
5. “Het is net alsof er een gewicht aan je romp hangt en deze iedere keer wanneer je uitademt zwaarder wordt en het moeilijker maakt om adem te halen. Onderhand wordt de kamer waar je je in begeeft steeds kleiner. Je roept om hulp, want de kamer zit vol en er zal toch wel iemand zijn die het gewicht van je af kan tillen om te voorkomen dat je stikt, maar niemand hoort je, dus je bent helemaal alleen.”
6. “Een oneindig gevecht tussen mij, ikzelf en ik. Er zijn situaties waarin mijn logische kant, de niet-angstige kant, niet twee keer nadenkt of van streek raakt, maar het angstigheidsmonster in mij wint en ik begeef me constant in een staat van paniek of zelftwijfel. Onderhand probeer ik mezelf ervan te verzekeren dat er niks aan de hand is of schreeuw ik en krab ik van binnenin, kan ik nergens heen, want ik word door deze ziekte kreupel gemaakt…. en op het eind ben ik uitgeput, meestal heb ik hoofdpijn of migraine, allemaal om niks.”
7. “Het betreft een onzeker punt dat ik niet schijn te kunnen overwinnen. Want ik weet hoe een rationele gedachtegang eruitziet, ik weet dat ik soms gek klink. Maar angstigheid is een manier om mezelf te beschermen. Ook al voelt het soms alsof het het tegenovergestelde veroorzaakt. Er zijn momenten waarop ik 100% gelijk heb over een situatie. En meestal wil ik dat niet zijn. Ik wil het verkeerd hebben. Ik wil weten dat ik teveel heb gepiekerd over iets en dat ik zaken teveel heb geanalyseerd, maar mensen met angstigheid, denk ik, zijn erg accuraat in het analyseren van situaties en het begrijpen van dingen en het voorspellen van een situatie. Maar als er iets is dat ik heb geleerd over angstigheid is het dat de juiste relaties in je leven het niet bij je veroorzaken. Als je op iemand vertrouwt telt de onzekerheid van iets te verkeerds te zeggen niet mee.”
8. “Alles is Het Ergste Scenario, zelfs als je in je rationele gedachten weet dat alles goed zal komen.”
9. “Voor mij is angstigheid wanneer ik huil en niet kan ademhalen en niet bij kan komen, mijn gedachte herhalen zich continu en ik kan niet normaal nadenken. Ik begin dingen over mijn relatie te verzinnen en nu slaap ik slecht.”
10. “Angstigheid is een huisgast in mijn gedachten die niet welkom is en die onzichtbaar is voor mensen die geen angstigheid hebben – ze begrijpen het niet, en omdat ze denken dat mijn leven er geweldig uitziet geeft het me soms het gevoel dat ik gek ben, omdat ik bepaalde gevoelens heb. Zonder de juiste steun is angstigheid erg isolerend. Het is alsof je constant in een staat van bezorgdheid verkeert en je denkt dat het ergste kan gebeuren, de “wat als?” scenario’s. Het manifesteert op een fysieke manier door middel van hartkloppingen, een maag die van streek is, hoofdpijn, slapeloosheid. Het is het elke nacht om 3 uur wakker worden met een druk hoofd, terwijl je denkt aan situaties die waarschijnlijk nooit uit zouden komen, en dat is voor mij het ergste.”
11. “Angstigheid voelt alsof 100 verschillende mensen je 100 verschillende meningen over je leven geven waar je niet om hebt gevraagd.”
12. “Angstigheid is wanneer elk probleem in je leven tegelijk toeslaat, het veroorzaakt een last op je ziel. Het is het verleden, het heden en de toekomst van problemen, ze komen in je op en laten zien dat het bestaat in welke vorm dan ook, of het nou slapeloze nachten zijn, je niet kunnen focussen op je naasten en passies, en je zelfwaarde laten verdwijnen verdeeld over langere periodes.”
13. “Paniek.”
14. “Weten dat je gedachten irrationeel zijn en dat je van binnen doordraait en je niet kunt stoppen.”
15. “Ik heb het gevoel dat ik geen controle over mijn angstigheid heb. Op sommige dagen word ik wakker en voel ik me echt geweldig en kan ik alles aan dat op mijn bord komt, en dan binnen 5 minuten begint mijn borstkas zwaar aan te voelen, zal mijn ademhaling kort zijn alsof ik net op volle snelheid 10km heb gerend, zal me het zweet uitbreken, mijn handen zullen trillen en vanwege dit overweldigende/oncontroleerbare gevoel begin ik te huilen en voel ik me zo uitgeput van deze toeval dat ik er klaar voor ben om me om te draaien en weer in bed te kruipen, bang dat het weer zal gebeuren. Mijn lichaam kan dit elke dag meerdere keer doorstaan of helemaal niet. Soms weet ik waarom en soms weet ik dat niet, en het ergste is dat het op elk willekeurig tijdstip kan verschijnen gedurende de dag, zonder waarschuwing, wat het lastig kan maken om mijn dag vooruit te plannen of dat het überhaupt in me opkomt om buiten de deur te komen.”
16. “Ik beschrijf het vaak aan mijn vrienden als verlammend. Ik kan mezelf er niet toe zetten om iets te doen, ook al zou ik dit moeten doen. Ik kan niet goed ademhalen, ook al is er niets aan de hand. Ik kom mijn bed niet uit, ook al is het 2 uur in de middag. Ik kan niets dan me zorgen maken, ook al is het misschien iets waar ik geen controle over heb. Ik kan het gewicht niet van mijn borstkas optillen, ook al bestaat er helemaal geen gewicht.
Het verlamt je.”
17. “Op mijn eigen manier, in mijn eigen gedachten, bang voor oordeel, je waardeloos voelen, oude wonden blijven open, existentiële crisis en oneindig laag zelfbeeld wat slechte keuzes, meer zelfkritiek en meer innerlijke levensangst veroorzaakt….dit alles leidt tot oneindige zorgen en negatieve ideeën en rillingen.
18. “Je voelt je misselijk en ziek. Mijn lichaam is moe en ik wil alleen maar slapen of huilen, of beide. Ik weet ook nooit waarom. En soms zelf nadat ik heb gehuild voel ik me nog steeds ziek en moe.”
19. “Wanneer ik angstig ben, ben ik volledig gefocust op een ding. Ik kan niet rationeel of logisch nadenken, ik voel me alleen maar overweldigd door emotie. Het voelt alsof alles mis is en dat dat altijd zo zal blijven. Ik kan niet verder kijken dan de oorzaak van mijn angstigheid of zien dat het wel goed zal komen. Angstigheid geeft me het gevoel dat de wereld ten einde komt terwijl dat niet zo is.”
20. “Wanneer ik angstig ben kan ik aan niets anders denken behalve daaraan; alles verloopt op de automatische piloot. In bad gaan, eten, appen, of überhaupt een boek lezen voelt als een klusje. Alleen je bed uit komen wanneer je niets liever wilt dan er weer in kruipen is al een uitdaging.”
21. “Ik heb eerder gelezen dat de beste manier om angstigheid aan iemand uit te leggen is je in te beelden dat je porno aan het kijken bent en iemand achter je komt te staan en je niet snel genoeg het scherm kunt sluiten.”
