Ik lag gisteravond in bed, ik dacht na over alle keren dat mij gezegd is dat ik “te veel” ben. Ik ben de vrouw die zich soms afvraagt of ze te veel is om aan te kunnen, te veel om aan vast te houden, te moeilijk om van te houden, te veel om je leven mee te delen.
Mannen lijken zich tot mij aangetrokken te voelen. Ik ben een aantrekkelijke, zelfstandige, zachtaardige vrouw, maar wanneer ze meer te weten komen ben ik ineens “te veel.”
Het lijkt erop alsof ik er goed uitzie op papier, maar ik te veel ben om in het echte leven mee te leven.
Het vraagt namelijk een aantal dingen van deze mannen waar ze nog niet klaar voor zijn: om te groeien, harder hun best doen, en creatief te zijn.
Ik weet niet meer hoe vaak dit mij onderhand al gezegd is.
Je BENT te veel.
Je bent te eigenwijs, te bot, te hard, te luid, te direct, te sexy, te bazig, te bitchy, te emotioneel, te humeurig, te grappig, te gek, te gemeen, te aardig.
Maar weet je wat? Ik ben er trots op dat ik een “te veel vrouw” ben, want ik geef alles de 100%. Ik ben degene die te veel liefheeft, te veel voelt, te vaak dingen vraagt, te veel nadenkt, te veel wil, en naar te veel verlangt.
Ik ben de vrouw die te veel doet of helemaal niets. Ik ben het type dat veelal wordt gezien als te wild, te verlegen, te zelfverzekerd, te praatgraag, te sterk, te agressief, te seksueel, te preuts, te riskant, te conservatief, te veel van alles.
De wereld en meningen kunnen wat mij betreft doodvallen.
Ik omarm het te veel zijn, omdat ik geleerd heb dat als je minder verwacht en minder eist, je ook minder krijgt.
Ik ben een “te veel vrouw”, omdat ik niet terugschrik om controle te hebben over de mening die anderen over mij hebben.
Ik ben niet geschapen om in een doos te passen die te klein is voor de pracht die ik in me heb. Ik ben de te veel vrouw die weigert om in het plaatje te passen, ik breek dat verdomde plaatje.
Door de jaren heen ben ik me gaan realiseren dat ik geboren ben om te schitteren. In mijn ogen houdt het zijn van een te veel vrouw in dat je onbeschaamd, sterk, en volkomen jezelf bent.
Ik ben geboren om een leven te leiden dat gebaseerd is op het licht dat me mooi maakt en op het gevoel dat ik ook echt leef.
Ik ben te veel, te intens, ik heb een ijzeren wil.
Ik ben de vrouw die weigert om op te geven. Ik ben de vrouw die haar hart niet zal stillen, maar die zichzelf met de wereld wil delen. Ik hoef me niet te verontschuldigen voor de volledige omvang van wie ik ben.
Ik zal me niet verontschuldigen voor het hebben van behoeftes en voor het ter sprake brengen van deze behoeftes, hoewel ik me er bewust van ben dat ik als te bitchy of te mondig gezien zal worden.
Ik ben de vrouw die weet dat ze de wereld niet meteen kan veranderen, maar dat ze kan een ruimte kan creëren waarin ze zich gelukkig zal voelen, en door trouw te blijven aan mezelf kan ik een verschil maken in de wereld.
Ik ben een te veel vrouw in alles wat ik ben;
Ik heb te veel dromen.
Ik heb te veel normen.
Ik ben te gepassioneerd.
Ik verlies me te veel in het liefhebben van anderen.
Ik ben te sterk.
Ik ben te slim.
Ik ben mezelf.
Jawel, ik ben de vrouw die te veel voelt, die te veel wil, die te veel nodig heeft.
Wanneer ik een kamer binnenstap wordt mijn aanwezigheid gevoeld.
Ik neem zoveel ruimte in, mijn stappen zijn sterk en constant, ik neem zoveel ruimte in als ik nodig heb. Ik weet dat ik die ruimte waard ben.
Ik omarm de vrouw die ik ben.
Ik ben de te veel vrouw die haarzelf niet tegenhoudt. Ik ben de vrouw die geleerd heeft om van haarzelf te houden.
Een vrouw zijn houdt in dat je van jezelf houdt wanneer de rest van de samenleving stelt dat je te groot, te gespierd, te klein, te donker, of te veel bent.
Ik ben de vrouw die voor haarzelf kiest. Ik hou in alle opzichten van het feit dat ik te veel ben, en ik weet dat ik op een dag de liefde zal vinden waar ik naar verlang.
Ik heb me gerealiseerd dat het zover was om van elk aspect van mijn ware ik te houden, maar ook om de kracht en het zelfvertrouwen te vinden door erachter te komen wie ik werkelijk ben.
Ik ben al vaker arrogant genoemd en er is me gezegd dat ik alleen zal blijven, omdat ik te veel eisen stel en mijn eisen te streng zijn, maar de waarheid is dat ik gewoon weet wat ik wil en ik geen genoegen zal nemen met iets minder dan dat.
Ik denk dat ik gewoon te veel ben omdat ik simpelweg opeis wat ik uit dit leven wil halen.
Wij vrouwen zijn niet bedoeld om minder te zijn.
Wij vrouwen horen te emotioneel, te gek, te gepassioneerd te zijn en te veel liefde te voelen en te diepe gevoelens te hebben.
Ik ben een te veel vrouw en ik sta volledig achter deze waarheid.
