Van alle dingen die ik in het leven wil, is jou achterna zitten het allerlaatste. Ik wil niets forceren, en liefde al helemaal niet.
Als ik achter je aan moet rennen zodat je me opmerkt, als ik me in rare bochten moet wringen om je te laten zien dat ik het waard ben, dan spijt het me, maar jij bent het niet waard.
Ik ben je liefde waard zoals ik ben.
Is liefde niet de persoon accepteren zoals ze is? Ik hoef me niet voor te doen als iemand die ik niet ben, alleen maar zodat je me aardig vindt.
Ik hoef niet alles te negeren wat ik wil en waarin ik geloof, zodat ik bij je zal passen.
Als ik fysiek of op een andere manier grote veranderingen moet aanbrengen, dan ben ik het niet die fout zit, maar jij.
En weet dat ik weet dat ik genoeg ben.
Als je niet kunt zien hoe genoeg ik ben, weet ik zeker dat er een man zal zijn die in niet achterna zitten moet.
Ik ben me volkomen bewust van de persoon die ik ben.
Ik weet hoe hard ik elke dag probeer om een betere versie van mezelf te zijn. Daarom zal ik nooit genoegen nemen met een man die mij niet waardig vindt.
Ik heb zo hard gewerkt om mezelf op te bouwen, dus als je denkt dat ik dat zo gemakkelijk opgeef, heb je het mis.
Mijn vertrouwen ruïneren is niet iets wat ik laat gebeuren. Ik sta niet toe dat iemand me minder behandelt dan ik verdien. Omdat ik weet hoeveel ik verdien.
En ik verdien het niet om iemand te achterna te zitten. Je ziet me misschien niet als een speciaal iemand. Maar ik weet zeker dat er een man zal zijn die me zal zien als de grootste schat van deze wereld.
Ik weet dat liefde vol is van wederzijdse inspanningen. Dat ik soms degene zal zijn die extra moeite moet doen en dat jij soms harder moet proberen en dat vind ik prima.
Maar waar ik het niet mee eens ben, en ik zal het nooit goed vinden, is iemand achterna zitten die er niet klaar voor is om een man te worden en een alleenstaande vrouw te kiezen.
Waar ik nooit aan zal wennen en wat ik nooit zal accepteren, is dat een persoon aan iemand moet bewijzen wat ze waard is.
Ik kan mezelf gewoon niet toestaan ooit zo iemand te worden. Want als ik dat doe, weet ik dat ik mezelf op een gegeven moment zou gaan haten.
Eerlijk gezegd is er niets zo ingewikkeld als het gaat om relaties. Als je me wilt, laat het me dan zien.
Als je bij me wilt zijn, kies me dan en blijf bij me. Dit is iets dat vanzelf zou moeten gaan. Jou achterna zitten is nergens voor nodig als het goed zit.
Want, lieverd, als ik met hand en tand moet vechten zodat je me opmerkt, dan was het nooit zo bedoeld.
Ik heb op de harde manier geleerd wat liefde niet is. Ik heb mezelf al toegestaan om achter iemand aan te jagen die nooit van plan was om bij mij te zijn, om mee te beginnen.
En er is niets lelijkers in deze wereld dan deel uit te maken van een ‘bijna’ relatie.
Omdat je weet dat jij de enige bent die het probeert en toch slaag je erin jezelf ervan te overtuigen dat de waarheid anders is.
Nou, ik zal mezelf nooit meer voor de gek houden. Ik ben door mensen beter te zien dan ze zijn. Ik geloof niet meer in sprookjes.
En niemand zal me ervan overtuigen dat wat er tussen ons aan de hand is, liefde is. Liefde zou nooit zo hard moeten voelen.
Als je iemand in je leven wilt, maak je een plekje voor hen. Als je echt van iemand houdt, laat je iemand je niet achterna zitten.
Je zult er alles aan doen om die persoon je gevoelens te bewijzen.
De persoon van wie je houdt, zal weten dat er van haar wordt gehouden en ze hoeft zich nooit af te vragen waar ze staat in je leven, want je zult haar luid en duidelijk vertellen waar ze thuishoort.
Al het andere is slechts een slecht excuus voor liefde. En daar ben ik klaar mee. Ik verdien meer.
