Ik heb altijd gehoopt dat deze dag zou komen en dat ik vrij zou zijn.
Het prachtige gevoel van voldoening kwam over mij op het moment dat ik me realiseerde dat ik eindelijk de kracht had verzameld om al mijn gebroken stukken die voor je deur waren blijven liggen op te rapen en verder te gaan.
Dit ben ik. De kleine en kwetsbare versie van mezelf. Degene waarvan je zei dat ze te zwak voor deze harde wereld was.
Ik wil dat je nog een keer naar me kijkt en me boven alles wat ik heb meegemaakt uit ziet stijgen. Ik heb mijn spullen gepakt. Ik ga.
Klinkt het intimiderend nu je weet dat het kleine, verlegen en zwakke meisje dat je hebt gebruikt om aan al je behoeften te voldoen, eindelijk verder kan en iets kan doen dat haar gelukkig zal maken?
Laat de gedachte dat ik gelukkig ben je over je oordeel twijfelen?
Toen je zei dat ik zonder jou nooit gelukkig zou kunnen zijn, geloofde ik je echt, maar kijk me nu eens. Mijn leven is nog nooit zo mooi geweest.
Vergis je niet dat deze kracht en deze hoeveelheid zelfrespect geen stand zal houden, want ik zal breken.
Ik zal eerlijk tegen je zijn, ik zal op een gegeven moment breken.
Maar ik zal niet terugkomen. Ik kom nooit meer terug.
Wanneer op een dag elk atoom van mijn lichaam om je aanraking schreeuwt en mijn oren pijn doen om je stem te horen, dan zal ik in mijn eentje ver bij jou vandaan in een kamer gaan zitten lijden.
Je zult niet eens weten dat het gebeurt.
Dit ben ik, die zichzelf eindelijk heeft gevonden. Ik ben toen ik bij jou was alles kwijtgeraakt.
Ik verloor de glans van mijn huid en het licht in mijn ogen.
Ik verloor al die mooie momenten van vreugde en mijn luide lach waar ik zo veel van hield, was ook weg.
Er waren momenten dat ik voor de spiegel stond en het dode lichaam dat voor me stond niet herkende.
Vandaag kijk ik die sterke vrouw recht in de ogen en de spiegel maakt me niet meer bang.
Het moedigt me aan om mijn handen rechtop te houden en alle stukjes van mezelf op te vangen die ik ooit de mijne noemde.
Dit ben ik, die er eindelijk van weggelopen is. Kijk me nog eens goed aan, voor de laatste keer.
Je zult dit gezicht nooit meer zo dichtbij zien.
Misschien zie je het in een vreemdeling of in die vreemdeling aan de andere kant van de straat die er ook wel enigszins bekend uitziet.
Die persoon zal ik zijn en op het moment dat je dit laat gebeuren zal je spijt krijgen.
Je zal je al die keren herinneren dat je me voor je liet vallen zonder dat je me opving.
Je zal je de manier herinneren waarop je met je koude ogen naar me keek terwijl ik je probeerde uit te leggen dat de boeken die je verbrandde de boeken waren die ik voor mijn verjaardag had gekregen, mijn oma denkt dat ik ze nog steeds heb.
Dit ben ik, die eindelijk de waarheid inziet.
Je hebt nooit van me gehouden. Je hebt me gebruikt om je leven een beetje minder ellendig te maken.
Het was veel gemakkelijker om mij te laten lijden dan te zien hoe je leven uit elkaar viel.
Geen baan, geen leven, geen ziel. Je blijft alleen achter met spijt en wroeging voor jezelf.
Maar goed dat ik de waarheid heb gezien en dat ik mezelf niet dieper in je leugens en manipulatie heb laten vallen.
Dit ben ik, die vrij is . Er zullen momenten zijn dat ik me je zal herinneren en je me pijn zult doen, ergens in het diepst van mijn hart waar ik alle mensen heb gestopt die ooit iets voor me hebben betekend (lang geleden).
Maar ik zal vrij zijn. Ik zal vrij zijn van je martelende handen en je bijtende woorden.
Op dit moment bevrijd ik mezelf uit je greep en ben ik aan het herstellen.
Dit ben ik, die eindelijk de draad weer oppakt en verdergaat. Ik heb eindelijk de kracht verzameld.
