Ze hecht zich niet meer omdat ze geleerd heeft dat hechting de bron van al het kwaad is.
Het zorgt ervoor dat ze vasthoudt aan dingen die ze zou moeten laten gaan.
Het zorgt ervoor dat ze achter mensen aanrent die niet goed voor haar zijn.
Het laat haar dingen begeren die niet voor haar bedoeld zijn.
Het vertroebelt haar logica en haar inschattingsvermogen omdat ze vasthoudt uit angst in plaats van geloof.
Ze hecht zich niet meer omdat ze geleerd heeft dat niet alles voor haar is om te houden.
Dat loslaten en afscheid nemen en de dingen laten gaan die haar tegenhouden een zegen zijn.
Ze weet dat hoe meer ze zich hecht aan iets en bang is het te verliezen, hoe meer ze het wegduwt omdat ze gericht is op krijgen in plaats van geven.
Ze hecht zich niet meer omdat ze weet dat mensen je verlaten.
Ze menen niet altijd wat ze zeggen.
Ze houden zich niet altijd aan hun woord. Ze komen niet altijd terug.
Ze houden niet altijd voor eeuwig van haar en als ze dat wel doen is liefde soms niet genoeg om een relatie te laten werken.
Ze weet dat je te snel hechten altijd eindigt in teleurstelling.
Ze weet dat mensen plotseling van gedachten kunnen veranderen.
Ze hecht zich niet meer omdat ze het beu is dat mensen zich terugtrekken, van gedachte veranderen, weggaan, niet weten wat ze willen of wat ze zoeken.
Ze hecht zich niet meer omdat ze weet dat eenzijdige hechting pijn doet.
Eenzijdige hechting brengt haar niets dan pijn.
Eenzijdige hechting zorgt ervoor dat ze iets minder van zichzelfhoudt en haar eigenwaarde vergeet.
Ze realiseert zich dat wanneer ze zich hecht, ze zichzelf verliest en ze heeft gezworen zich nooit meer voor iemand anders te verliezen.
Ze hecht zich niet meer omdat ze leert te laten gaan, ze leert verder te gaan, ze leert dat het niet altijd op haar manier hoeft.
Ze leert dat haar hart niet altijd gelijk heeft en aantrekkingskracht blind kan zijn.
Ze leert langzaam zich los te maken van alles dat ervoor zorgt dat ze aan zichzelf en haar liefde twijfelt.
Ze hecht zich niet meer maar weet nog steeds hoe ze lief moet hebben.
Ze begint eindelijk te leren dat die twee niet hetzelfde zijn.
Ze leert eindelijk dat als je echt van iemand houdt, ze loslaten de ultieme uiting van liefde is.
Ze laten zijn wie ze echt zijn of met de partner te zijn die ze altijd wilden.
Ze leert eindelijk dat als het de bedoeling is dat ze met iemand samen is, ze zich vanzelf aan elkaar hechten, als magneten, zonder trekken en duwen, zonder dat iemand zich losmaakt en zonder dat het nodig is elkaar te beheersen.
Ze hecht zich niet meer omdat ze eindelijk leert dat alles tijdelijk is en dat het doel van liefde is om ervan te genieten zolang het duurt in plaats van je er voor altijd aan vast te klampen.
Als je deze post leuk vindt, deel het!
