Ik wil je zeggen, “Gefeliciteerd!”
Gefeliciteerd met het enige goede dat je ooit in je leven hebt gedaan – mij laten weten dat je nooit de mijne zou kunnen zijn en dat ik tevergeefs aan het vechten was.
Je bent me voorgoed kwijt, dat kan ik je beloven. Ik ben te lang bij je gebleven, in de hoop dat er iets zou veranderen.
Toen realiseerde me ik dat mensen zoals jij nooit zullen veranderen.
Ja, ik heb het een miljoen keer gezegd: “Ik ga bij je weg, ik kan dit niet meer!” maar ik zweer dat ik deze keer de waarheid spreek.
Ik heb geen intentie om naar je terug te gaan, en ik kan je beloven dat je me kwijt bent. VOOR ALTIJD!
Je bent een meisje kwijtgeraakt die werkelijk de jouwe wilde zijn.
Als dat je plan was, dan feliciteer ik je. Het is je gelukt! Nu ben je alleen achtergebleven.
Ik zal je niet bellen – ga niet op de bank zitten wachten tot ik me bedenk. Je bent me volledig, compleet en absoluut kwijt.
Eigenlijk was je me al langer aan het kwijtraken, stukje bij beetje, maar ik was aan het vechten om te blijven, denkende dat jij zou inzien dat ik degene was die je wilde.
Ik denk dat je blind bent voor de liefde en dat je geen interesse hebt in de ware.
Je begon me te verliezen toen je stopte met naar me luisteren.
Ik accepteerde je voor wie je was, met al je gebreken, maar je keek nog steeds niet naar mij om.
Je gaf nooit om mijn gevoelens en emoties
Ik had voor je neus uit elkaar kunnen vallen en het enige wat jij zou doen was mij vertellen dat ik te veel geluid maakte.
Om eerlijk te zijn, weet ik niet meer zeker of jij wel een mens bent, zo weinig empathie heb jij.
Ik had mijn hele wereld voor je over en jij wilde geen stap voor mij zetten.
Al mijn tijd was voor jou beschikbaar, maar je wilde nog geen seconde van je dag aan mij besteden.
Je had het altijd te druk en wanneer ik een keer haast had, vertelde je me dat ik niet van je hield en dat ik nooit tijd voor je vrijmaakte.
Je manipuleerde mijn emoties en ik was te zwak om er vandoor te gaan. Ik wilde alleen dat je gelukkig was, dus ik deed alles voor je.
Blijkbaar was mijn geluk nooit een prioriteit voor jou.
Je begon me te verliezen toen je me buitensloot van je plannen.
Ik was hopeloos verliefd en ik wachtte tot jij eens het woord ‘wij’ zou gebruiken. Maar je wist alleen maar hoe je ‘ik’ moest zeggen.
Ik was geen onderdeel van je langetermijnplanning.
Ik was niet meer dan een tussenstop, klaar om over te stappen wanneer er een ander aankomt. Blijkbaar realiseer ik me dat pas nu het te laat is.
Ik heb je nooit om een gunst gevraagd. Ik wilde je aandacht, dat was mijn grootste wens. Het was te veel gevraagd, toch?
Je kan je aandacht niet geven aan iemand die onvoorwaardelijk van je houdt, of wel?
Je aandacht is voorbehouden voor iemand die niet om je geeft en je zal verlaten wanneer ze een betere man vindt.
Oh, hoe stom was ik om te denken dat je eindelijk zou inzien wat ik allemaal aan je gaf.
Je had me in je handen, maar je besloot om te knijpen in plaats van me zachtjes vast te houden.
Je begon me kwijt te raken toen je me liet zien dat je niet de intentie had om moeite te stoppen in onze relatie (als ik het zo kan noemen).
Ik was degene die ervoor vocht om ons te laten werken terwijl jij daar maar zat zonder iets te doen.
Ik had maar een klein teken nodig dat jij bereid was om het te laten werken. EEN KLEIN TEKEN – dat is alles waar ik om vroeg, maar zelfs dat kon je me nog niet geven.
(Hoe kon ik dan verwachten dat je me iets groters zou geven? Iets dat nog meer tijd kostte?)
Je begon me kwijt te raken toen je anderen boven mij begon te verkiezen.
Ik was altijd je laatste uitweg, iemand naar wie je toe kwam op het moment dat alle anderen geen tijd voor je hadden.
Het deed me pijn dat jij altijd mijn eerste optie was, terwijl ik voor jou helemaal geen optie was. Dat is hoe ik me voelde…
Achtergelaten, alleen, en verdrietig – dat is hoe jij me liet voelen.
Je deelde nooit iets goed of iets slechts met mij.
Het voelde alsof ik jouw geluk of pijn niet waard was. Ik voelde alsof ik je niet kon helpen, dus begon je mij te ontwijken.
Maar ik wilde er voor je zijn, om je hand vast te houden tijdens elke moeilijke periode. Dat liet je nooit toe…
Je raakte me kwijt toen je me vertelde dat je er niet zeker van was of we het zouden redden. Toen werd ik gek!
Jij was degene die er niet zeker van was?! Degene die niet de moeite deed terwijl ik mezelf kapotmaakte om dichter bij jou te komen?
Je was onfatsoenlijk genoeg om te zeggen dat je er niet zeker van was of we het zouden redden, terwijl je gedrag liet zien dat je niet wilde dat we het zouden redden.
Je had mij niet nodig – je had andere opties.
Misschien had je door dat ik mezelf eindelijk op de eerste plek zette en dat ik stopte met mezelf verwaarlozen voor jou.
Heeft dat je geraakt?
Je had erover nagedacht en je realiseerde je dat het misschien beter was om een nieuwere versie van mij te zoeken, iemand die je mishandeling wel zou goedkeuren.
Wat er ook in je hoofd is gebeurd, ik wil je een ding vertellen – je bent een meisje kwijtgeraakt dat echt de jouwe wilde zijn, maar daar ben ik blij om.
Ik weet dat je me voor lief nam en dat je dacht dat ik er altijd voor je zou zijn.
Maar niet na “Ik weet niet zeker of we het wel zullen redden”, toen besefte ik me dat ik weg moest gaan.
Ik zal niet voor altijd de jouwe zijn als je niet bereid bent om van me te houden zoals ik van jou houd (en ik weet dat je nooit in staat zal zijn om ook maar half zo veel van me te houden).
Je denkt nog steeds dat je op iedere hoek van de straat iemand zoals ik kan vinden, maar ik kan je ervan verzekeren dat dat niet het geval is.
Mensen zoals ik, die altijd geven, maar nooit om iets vragen, die bestaan niet meer.
Je dacht dat ik voor altijd bij je zou blijven omdat ik van je hield, maar liefde betekent niet dat ik ook moet lijden.
Van iemand houden is een, maar iemand over je heen laten lopen is een tweede.
Je liep een lange tijd over me heen, maar dat realiseer ik me nu pas…
Ze zeggen dat het de moeite is om voor liefde te vechten, maar ik denk niet dat dat waar is als je vast zit in een eenzijdige liefde.
Wanneer een relatie je het gevoel geeft dat je helemaal alleen bent, terwijl je je gelukkig en bescherm zou moeten voelen, dan is het het juiste moment om weg te gaan.
Gefeliciteerd, je bent me kwijt – het meisje dat echt wilde blijven.
Degene die bereid was om je te steunen en je door het leven te loodsen. Ik zou altijd achter je gestaan hebben, maar blijkbaar is dat niet wat je wilde.
Ik ben er stiekem blij mee dat je me kwijt bent.
Je hebt me tenminste laten zien dat ik beter verdien.
We waren nooit voorbestemd om samen te zijn en ik heb altijd iemand verdiend die van me houdt om de persoon die ik echt ben.
Ik weet zeker dat ik hem zal vinden en dat hij me zal waarderen.
Hij zal me steunen op een manier zoals ik bij jou heb gedaan. Maar deze keer zal het wederzijds zijn.
Hij zal me nooit vragen om mijn liefde te bewijzen – hij zal het voelen omdat hij op dezelfde manier van mij houdt.
Onze glimlach zal ons grootste cadeau zijn en onze knuffels zullen alles goed kunnen maken.
Mijn realiteit zal eindelijk beter zijn dan mijn dromen. Hij zal van mij houden en ik van hem. Zoals niemand ooit gedaan heeft.
Zonder jou zouden we elkaar nooit ontmoet hebben, omdat jij me hebt laten inzien hoe waardevol ik ben.
Bedankt dat je me bent kwijtgeraakt, want als je dat nooit had gedaan, had ik nooit degene gevonden voor wie ik het enige meisje op de wereld ben.
Je hebt je kans gehad en nu is het mijn tijd om te genieten!
Wil je meer brieven lezen? Klik dan hier en hier.
