Mannen, wij vrouwen verwachten niet dat je een wasbordje hebt. We willen gewoon dat je aardig bent.
Ik herinner me het als de dag van gisteren: ik was op date met een man die ik al jaren leuk vond. Hij was een van de weinigen die me echt vlinders gaf als ik naar hem keek.
Ik was ontzettend nerveus en had me zo goed mogelijk opgetut om er zeker van te zijn dat ik er het beste uitzag voor hem. Hij was mollig, had een bril met dikke glazen, en was kaal. En, mijn God, wat vond ik hem leuk.
Het diner was een van die momenten waarop je letterlijk zijn angst kon proeven.
Hij zweette zich een ongeluk, bleef maar naar zijn bord staren, en droeg een petje om te voorkomen dat ik zag dat hij geen haar had.
Ik vond hem ontzettend leuk, en het was zo’n geval dat ik hem alleen maar wilde vasthouden, zoenen, en hem laten zien dat ik hem leuk vond.
Het was duidelijk dat hij zich geïntimideerd voelde, zelfs zijn vrienden zeiden dat dat zo was.
Ik snapte het wel. Want de laatste ex met wie hij mij had gezien was gespierd, dun, en had een van de meest prachtige manen die ik ooit had gezien.
Maar nog steeds is het moeilijk voor mij om te snappen waarom hij zo bevroor, terwijl hij wist dat ik al een hele tijd zo over hem dacht.
Ik wilde gewoon echt zijn hand pakken en hem de waarheid vertellen. Ik wilde hem vertellen dat zijn haar me niks uitmaakte, dat ik hem leuk vond omdat hij zo’n schattige, ongemakkelijke, nerdy, verlegen man was.
Ik vond hem leuk omdat hij knuffelbaar was, omdat we veel gemeen hadden, omdat hij zichzelf was – ook met zijn gebreken.
Want snap je, ik ben niet op zoek naar iemand die perfect is. Ik ben op zoek naar een goede man: iemand bij wie ik niet terugsla in angst, iemand die me aan het lachen maakt, iemand die me gewoon vaak wel apps stuurt “gewoon omdat het kan.”
Als ik een Adonis wilde had ik wel alle klootzakken op internet berichten teruggestuurd die niks anders doen dan meiden te laten zien hoe “groot” hun spieren kunnen worden.
Als ik een suikeroom zou willen had ik die wel gezocht.
Het feit is dat ik geen suikeroom wil. Ik wil geen prachtig mannelijk model.
En terwijl een combinatie van de twee tamelijk aantrekkelijk klinkt, zou ik die man zo dumpen voor een man die echt geïnteresseerd lijkt te zijn in mij, die moeite doet om me aan het lachen te maken, en die ook echt spijt voelt als hij me kwetst.
De man die ik nu leuk vind is niet traditioneel gezien de meest aantrekkelijke man in de wereld, maar ik zou hem altijd boven een gebeeldhouwde man verkiezen. Waarom?
Omdat hij mij leuk vindt, wat mijn kledingmaat ook is, en omdat we zoveel gemeen hebben.
Mannen, wij vrouwen verwachten niet dat je een wasbordje hebt. We verwachten niet dat je een geweldige kop met haar hebt.
Alles wat we zoeken is een goed mens die de kwaliteiten bezit om ons hart te winnen – en dat betekent dat je aardig moet zijn zonder dat je verwachtingen hebt van ons.
Is de man op wie ik een oogje heb perfect? Bij lange na niet. Maar hij is zo goed voor me, en daar hou ik meer van dan van de gespierde mannen in tijdschriften.
