Ik weet dat je op dit moment pijn hebt. En ik weet dat je er schoon genoeg van hebt om steeds te horen dat er ook lichtpuntjes zijn en dat je moet proberen om “alles positief te bekijken”.
Ik weet dat je het spuugzat bent om je groot te houden voor iedereen en ik weet dat je er klaar mee bent dat mensen je vertellen dat er “uit pijn iets moois zal ontstaan”.
Ze snappen het niet. Ze denken dat je leven over rozen gaat omdat je je pijn voor hen verborgen houdt. Ze begrijpen het niet omdat ze slechts zien wat er extern gebeurt.
Ze weten niet dat je zo’n krijger bent, een krijger die zich door de zware tijden slaat, alsof er niets aan de hand is. Ze zien niet dat je vanbinnen pijn voelt en dat je lichaam zwaar is.
Niemand realiseert zich dat je het gevecht met de pijn en de vermoeidheid verbergt achter je glimlach.
Niemand weet dat je je eenzaamheid en vermoeidheid achter je vriendelijkheid verbergt.
Je houdt het zo gratievol verborgen. Je doet dit allemaal zo makkelijk. Maar stiekem hoop je dat iemand zal oppikken dat je zoveel pijn ervaart.
Je bidt dat iemand je zal helpen en je misschien wel zal redden.
Ik weet dat je een makkelijke oplossing zoekt, een snelle manier om een eind te maken aan de pijn. Maar het gebeurt niet altijd meteen en soms moet je gewoon geduldig wachten.
Je moet wat vertrouwen en wat hoop vinden om je er stevig aan vast te houden. Je moet vasthouden aan dat zachte gefluister dat je geruststelt dat het snel weer goed zal komen.
Ik wil een geheimpje verklappen. Als je geduldig kan zijn zul je misschien wel een lichtpuntje vinden. De waarheid is dat wat verkeerd is op de een of andere manier niet zal werken.
Je faalt niet alleen maar om te falen. Je gaat niet onderuit om op de grond te blijven liggen. De teleurstellingen, de misstappen en het liefdesverdriet – dit vormt je.
Het helpt je groeien. Het leert je om veerkrachtig en dapper te zijn. En als je geluk hebt, leren ze je hoe sterk je bent.
Ze dwingen je om volwassen te worden, soms in jaren en soms in een aantal seconden. Maar die momenten, seconden of jaren leren je dat je in staat bent om alles te overwinnen.
En dat besef is erg bijzonder. Dus geef jezelf vooral een schouderklopje.
Telkens als je het idee had dat je op het ergste dieptepunt was beland, ben je er altijd weer uitgekomen.
Telkens als het leven je hart verpletterde, bleef je hart gewoon doorkloppen, gestaag en sterk.
Elke keer dat je het idee had dat de wereld zou eindigen, werd je weer wakker en voelde je je uiteindelijk weer goed.
Dat wil niet zeggen dat die momenten niet pijnlijk zijn geweest. In tegendeel. Ik weet zeker dat je die pijn en kwelling diep vanbinnen hebt gevoeld.
Ik weet zeker dat je de angst en het verdriet door je aderen voelde stromen. Maar ik wil dat je ziet hoe uitzonderlijk je bent vanwege het feit dat je deze momenten hebt doorstaan.
Ik wil dat je in staat bent om de ruwe diamanten te zien. Ik wil dat je een regenboog ziet als het stormt, zelfs door de bliksem en stromende regen.
Ik wil dat je je realiseert dat door dit te doorstaan je gevoeliger bent geworden, wat er weer voor heeft gezorgd dat je harder bent geworden. Elke blauwe plek heeft je barmhartiger en zorgzamer gemaakt.
Ik zou je graag willen vertellen dat het ooit beter zal worden, dat je op dit moment geen pijn zou moeten hoeven voelen.
Ik zou je graag willen vertellen dat het ooit goed zal komen, dat je niet op dit moment hoeft te lijden. Maar jammer genoeg is dit niet hoe het leven is.
Je kunt niet altijd je gevoelens op de uitkomst baseren. Je kunt niet altijd besluiten om je op dit moment goed te voelen, alleen maar omdat je denkt dat het ooit goed zal komen.
Je moet al je emoties voelen. Je mag best verdrietig of boos zijn. Je moet grote, natte tranen laten.
Huil een poosje, maar vergeet niet dat je mooie glimlach ergens achter die tranen verborgen zit.
Laat je pijn anderen leren om vriendelijk te zijn. Laat je tranen tonen hoe moed en compassie eruitzien.
En als je zover bent, laat dan je glimlach weer tevoorschijn komen, en herinner jezelf eraan dat je diep vanbinnen weet dat het weer goed met je gaat.
