Ik hou nog steeds aan de gedachte vast om jou aan mijn zijde te hebben. Het gebeurt als ik helemaal alleen ben, ik in de wereld wegzweef die ik heb gecreëerd waar we nog lang en gelukkig samen kunnen zijn.
Maar ik zal niet teruggaan, omdat weggaan minder pijn doet dan vasthouden.
Hoewel er geen ‘wij’ meer is, leg ik in mijn gedachten de stukjes weer in elkaar en zweef ik weg naar een andere realiteit waar we nog steeds samen zijn.
Ik sta mezelf alleen toe om over die dingen te fantaseren die nooit zijn gebeurd en ook nooit zullen gebeuren, wanneer verdriet mijn lichaam overvalt en ik me het gevoel moet herinneren dat ik had toen ik bij jou was.
En ik sta toe dat je mijn gedachten een beetje in beslag neemt, omdat het me helpt om met de realiteit om te gaan.
Maar ik kan niet terug naar jou. Vasthouden aan iets dat nooit zal gebeuren doet pijn, maar weggaan doet minder pijn.
Ik vraag me soms af hoe het zou zijn om in dit leven verder te gaan zonder jouw afwezigheid.
Hoe ver zou ik gaan voordat ik me zou realiseren dat jij mijn anker en mijn kracht was?
En hoe lang zou ik deze pijn kunnen verdragen die jouw afwezigheid in me veroorzaakt?
Het is al een tijdje geleden en ik heb nog steeds geen manier gevonden om je volledig te laten gaan.
Er is geen artikel, geen zelfhulpboek, geen vriend die me in mijn genezingsproces van jou kan helpen.
Maar tijd is een krachtig hulpmiddel. Het kan je ergste vijand of je beste vriend zijn. Het is aan jou om te beslissen.
En ik neem eindelijk de tijd om helemaal van je af te komen, want ik voel je aanwezigheid nog steeds in me.
Ik kan het feit niet volledig verwerken dat we niet meer samen zijn, dat je geen deel uitmaakt van mijn leven, ook al was ik het die je in de eerste plaats heeft verlaten.
Ik was degene die mezelf aan jou gaf, elk stukje van mijn ziel was van jou.
En ik wist dat je me emotioneel gezien kon vernietigen. Dat wist ik, maar ik heb ermee leren leven.
Ik begrijp nu dat zelfs als je weet dat je bij iemand hoort en je met heel je hart van hem houdt, je nog steeds een giftige relatie kunt hebben.
Meestal heeft de persoon van wie we het meest houden de grootste kracht om ons van binnenuit te vergiftigen.
Soms veranderen mensen en vervaagt de liefde, dus beginnen ze elkaar pijn te doen in plaats van hun uiterste liefde te geven.
Nu weet ik dat onze liefde niet voorbestemd was te blijven. En bij elke fout schuilt een les om de hoek.
Ik ken de boodschap nog niet, maar ik weet dat ik geen partner verdien die giftig voor me is.
Iemand die me langzaam beetje voor beetje breekt en me dan verlaat alsof ik niets ben.
Ik zeg NEE tegen dat soort relaties en ik wijs iedereen af die giftig voor me is.
Ik volg mijn eigen pad – het pad naar het ontdekken van zelfliefde.
En ik leer mezelf volledig te omarmen zoals ik ben, met alle gebreken en eigenaardigheden en ik laat niemand me in de weg staan.
Ik zal niet teruggaan, omdat weggaan minder pijn doet dan vasthouden.
Ik heb te veel fouten gezien die keer op keer werden herhaald, dus ik kan onze liefde niet nog een kans geven.
Ik accepteer langzaamaan het feit dat onze liefde een fantasie en een idee zal blijven dat ik in mijn eigen hoofd heb gecreëerd. En dat is prima.
Ik weet zeker dat de tijd me zal helpen je voor eens en voor altijd uit te wissen. En ik weet ook zeker dat het me zal laten zien dat je verlaten de beste beslissing was die ik ooit heb genomen.
Je hebt je altijd als een man van actie voorgedaan, maar dat heb je me nooit bewezen.
In plaats daarvan deden je woorden pijn als de hel en lieten ze littekens in mijn ziel achter. Die littekens zullen genezen, maar ik kom nooit meer bij je terug.
Ik weet dat je me niet kunt repareren. Als ik naar je terug zou gaan en zou proberen om de oude vlam weer aan te wakkeren, dan zou ik de rest van ons leven wrok tegen je koesteren.
Diep van binnen zou ik je de schuld geven van alles wat er is gebeurd en zal gebeuren, maar daar gaat liefde niet over.
Ware liefde zou niet zo moeten zijn. Ware liefde betekent dat je elkaar te allen tijde kunt helpen, zonder enige aarzeling.
Maar je hebt me meerdere keren in de rug gestoken en ik heb je keer op keer als een dwaas vergeven en je een nieuwe kans gegeven.
Je hebt me gebroken. En je hebt niet het recht om te proberen om me te repareren.
Je bent nu een deel van mijn verleden. Ik laat het verleden me niet klein krijgen, waardoor ik mijn ware potentieel niet kan bereiken.
Ik heb geleerd dat ik waardevoller ben dan ik dacht dat ik was, dat ik mijn dromen kan verwezenlijken. En dat alles heb ik me zonder jou in mijn leven gerealiseerd.
Ik denk nog steeds aan je als de zon ondergaat en de sterren tevoorschijn komen.
Ik heb echter besloten dat je daar blijft – in mijn hoofd. Ik laat niemand me ooit weer vernietigen zoals jij dat hebt gedaan.
Je bent een echt voorbeeld van alles wat ik nooit zou moeten doen.
Ik zal nooit iemand behandelen zoals jij mij hebt behandeld. Ik ben veel beter dan jij en dat heb ik me eindelijk gerealiseerd.
Ook al deed je alsof je een open boek was, je kaften waren moeilijk te doorgronden.
En toen ik eenmaal binnen was, las ik elk hoofdstuk van je persoonlijkheid en besloot ik dat boek nooit meer te openen of opnieuw te lezen.
Je bent mijn tijd of moeite niet waard. In plaats daarvan concentreer ik me op mezelf en op mijn welzijn. De juiste man weet hoe hij een dame als ik moet koesteren.
