Ze hebben te vaak tegen je gezegd, “Je zal haar een dezer dagen compleet kwijtraken.”
Je bent gewaarschuwd en nog steeds doet het je niks. Uiteraard stoort het je niet, ze neemt je toch altijd weer terug.
Ze zal op je wachten tot je klaar bent met je spelletjes, tot je klaar bent om je te binden.
Haar liefde voor jou was niet te begrijpen, zelfse de meest wijze persoon in de kamer kon niet vatten waarom ze weer steeds op jou terugvalt.
Haar liefde voor jou doet iedereen twijfelen hoe iemand zo dom kan zijn om een man te willen die het gewoon niet in zich heeft om een geweldige vrouw zoals zij te waarderen.
Maar haar liefde voor jou heeft haar slimmer en sterker gemaakt.
Haar liefde voor jou heeft haar doen beseffen dat toen ze eenmaal jouw toren van pijn ontsnapte je op het punt stond het beste te verliezen dat altijd van jou was… zij.
De dagen dat ze wachtte tot je zou bellen zijn niet meer, tot je op zou komen dagen en zou doen alsof je echt om haar gaf, dat je hetzelfde voor haar voelde.
De dagen dat ze zich liever in slaap huilde dan zonder jou te leven zijn niet langer.
Je hebt haar kapotgemaakt. Elke centimeter en elk stukje, alle hoeken en gaten van haar volledige persoon.
Je hebt haar zonnestralen afgenomen, haar oneindige gloed.
Je deed haar geloven dat je alles bent dat ze nodig heeft in dit leven terwijl het eerlijk gezegd al die tijd andersom is geweest. JIJ HEBT HAAR NODIG.
Je wilde haar omdat ze jou een beter gevoel gaf over jezelf.
Omdat ze je het gevoel gaf dat er altijd iemand onvoorwaardelijk van je zou houden, hoe egoistisch en zeldingenomen je ook bent…en dat zal ook zo zijn, maar voor eeuwig en altijd zijn maar woorden…die in werkelijkheid afhangen van hoeveel een goed hart kan verduren.
Ze moest zich er doorheen slaan en haar hele wereld in rook zien opgaan, want haar wereld draaide om jou. Ze keek in de spiegel, naar het meisje dat ze nauwelijks herkent.
Haar hart stak voor het mens dat ze is geworden, maar ze was dankbaar dat je haar liet zien wie ze was geworden… een dommerd met beurse knieën en een gebroken hart.
Je hebt haar gebroken… en ze heeft er vrede mee gevonden.
En als het universum je voor de gek houdt… is ze aanwezig, loopt op je af met een echte glimlach die je al een hele tijd niet hebt gezien.
De plotse realisatie van hoe geweldig ze al die tijd is geweest begint bij je te dagen. Ze leeft nu in een nieuwe wereld. Ze heeft muren gebouwd die sterk genoeg zijn om een storm te weerstaan.
Met deuren en sloten waarin geen een van jouw oude sleutels passen.
Ze is gelukkig… en ze is zonder jou.
Ze zal misschien naar je kijken met een bekend gevoeld, maar deze keer zal zij degene zijn die het niks doet.
En hoe vaak je ook op haar deur bonst, ze zal deze nooit meer voor jou opendoen.
Je hebt haar compleet verloren toen je niet in kon zien dat ze genoeg was, dat ze alles was.
Als je iets verlaat dat het waard is om te behouden voor iets vergankelijks… verdien je het niet om terug te komen.
