Genezen is een proces. Niets eindigt ineens en je accepteert dat.
Genezen is een proces.
Er is begrip voor nodig waarom het niets is geworden. Er is een leermoment voor nodig dat sommige mensen gewoon niet voor jou zijn bedoeld.
In je hoofd is het simpel.
Je kan het steeds blijven herhalen, maar als er twijfel bestaat in je hart maakt logica helemaal niks meer uit.
Verscheurd tussen wat goed is en hetgene wat je graag wilt beschouwen als goed, je houdt vast aan de wens terug te keren naar een moment in het verleden toen alles anders was.
Toen er een reeele mogelijkheid was van een toekomst.
Opeens besef je je dat je alle volgende stappen op weg naar de toekomst alleen zult doen.
Dus sta je stil en weet je niet welke kant op te gaan.
Dat is genezen.
Genezen is een proces.
Het is van iemand houden, maar genoeg van ze houden om ze met rust te laten.
Zelfs als je dit niet wilt.
Dan volgt de acceptatie.
Je kunt de situatie niet veranderen dus word je gedwongen om verder te gaan met je leven.
Misschien heb je gemerkt dat ze zich van je terugtrok.
Misschien praten jullie niet zoals jullie vroeger deden.
Misschien overspoelt ze je nieuwsoverzicht niet en jij ook de hare niet.
Misschien weet je dat ze gekwetst is.
Ze probeert wanhopig zichzelf te repareren. Zichzelf te vinden. Te Genezen.
Misschien wordt ze afstandelijk omdat ze probeert te genezen.
En hoe graag ze ook met je zou praten of je dingen zou vertellen, legt ze haar telefoon neer.
Ze herinnert zichzelf, “als hij bij me wilde zijn dan zou hij dat zijn.”
“Als met me wilde praten zou hij dat doen.”
Misschien realiseer je je niet dat ze afstand probeert te creëren.
Maar als je dit eindelijk door hebt en als je haar ook begint te missen…stop hiermee.
Maak het niet moeilijker voor haar dan nodig.
Vraag haar niet hoe het met haar gaat. Neem geen contact op.
Alles aan haar herinnert je aan de dingen die niet mochten zijn.
Dus als je haar zit en ze niet glimlacht zoals vroeger, wanneer ze niet tegen je praat zoals vroeger, wanneer je niet aankijkt zoals vroeger, is dit niet omdat ze er niks om geeft.
De waarheid is dat van alle mensen in haar leven ze het meest om jou geeft.
Maar ze kan niet vast blijven houden aan iets dat zoveel pijn doet.
Het meest moeilijke leermoment dat we ooit zullen meemaken zal plaatsvinden wanneer we leren loslaten en wanneer we meer ons best gaan doen.
Ze wordt afstandelijk omdat dit nodig is voor haar, omdat ze moet leren hoe een leven zonder jou is en ze dit idee haat.
Het is verdrietig wanneer je vervreemd raakt van iemand die jou beter kent dan de meeste mensen.
Maar het is nog verdrietiger om iemand proberen te houden die niet voor jou bestemd is.
En het meest verdrietig is wanneer je jezelf verliest in een ander.
Dus als ze zich van je terugtrekt, niet antwoordt of probeert je te negeren, trek het je niet persoonlijk aan.
Zie het als haar behoefte om te genezen. Ze verdient dit genezingsproces.
En hoewel de gedachte over je heen te zijn vreemd en onbekend lijkt zal deze gedachte terugkeren wanneer ze zichzelf weer heeft gevonden.
