Ze wil dat je haar afwezig aanraakt terwijl jullie samen een film kijken — ze wil niet een ‘Netflix and chill’ aanraking, waarbij de aanraking duidelijk bedoeld is om iets meer in gang te zetten.
Ze wil dat je je vingers licht langs haar arm, in haar haar, op haar hand beweegt.
Ze wil weten dat je haar uit gewoonte wilt aanraken, als een reflex dat gewoon beter voelt dan niets doen.
Aanraken zou gewoon vanzelf moeten gebeuren, niet altijd met een bijbedoeling.
Ze wil dat je haar verrast, maar niet met een aantal grote gebaren die je in een film hebt gezien.
Ze heeft geen behoefte aan een man die honderd kaarsen in de vorm van een hart aansteekt of een afgezaagde zin, en ze heeft geen serenade nodig met zachte gitaarmuziek.
Ze heeft iets nodig dat romantisch is voor jullie beiden alleen, precies hoe jij dat ziet.
Verras haar met eieren en spek en koffie op een zaterdagochtend nadat ze de hele week hard heeft gewerkt.
Verras haar met een tafel vol bordspelletjes, zodat jullie eindelijk erachter kunnen komen wie beter is in vier op ’n rij met een glas wodka en sinas.
Kies een film uit waarvan je weet dat ze die geweldig vindt, zelfs als ze die al tig keer heeft gezien en plan een filmavond.
Laat haar weten dat je de kleine dingen opmerkt.
Ze wil dat je op rare, willekeurige momenten zegt dat je van haar houdt, wanneer niemand dat verwacht.
Ze wil dat je woorden als een kus op haar voorhoofd in het donker voelen, iets wat ze bijna niet voelt, maar maar wat ze echt net moest voelen.
Ze wil dat je liefde vloeiend gaat en dat je er geen moeite voor hoeft te doen, dat het niet om “grote momenten” gebouwd wordt die je verplicht moet bijhouden.
Natuurlijk kunnen er speciale gelegenheden zijn, maar het is duizend keer hartstochtelijker om een stille “ik hou van je” te horen wanneer ze een gewichtmasker en basjas aan heeft, wanneer ze denkt dat op dat moment super onaantrekkelijk is, wanneer het het laatste is wat ze had verwacht.
Ze wil dat je net zoveel van haar houdt wanneer je vrienden erbij zijn.
Ze wil dat je haar op haar wang zoent, dat jullie samen grappen en grollen, dat je precies hetzelfde met vrienden omgaat als met haar.
Ze wil nooit de vriendin zijn die meegesleurd moet worden, alsof ze een anker is voor de lol die je anders zou kunnen hebben.
Ze hoort de manier waarop andere mannen over hun vriendinnen praten wanneer die niet mee zijn, alsof de relatie een verplichting is.
Ze weet dat ze aanhankelijk overkomt als ze dit aan je vraagt, maar ze wil weten dat je nooit zo over haar praat.
Ze wil een brief van je krijgen, verbaasd zijn dat iets hebt onthouden wat zij is vergeten, om de woorden “ik heb het al geregeld” te horen te krijgen.
Niets is fantastischer dan de wetenschap dat een ander er al over na heeft gedacht, dat ze genoeg aan jou hebben gedacht om het op te schrijven of om echte plannen te maken.
Want dat is de echte romantiek die momenteel lastig te vinden is — de romantiek van attent zijn, de romantiek van de tijd nemen en het goed aan te pakken.
Ze wil niet hetgeen zijn wat je je slechts herinnert als het laat is en je niet alleen wilt slapen.
Ze wil niet degene zijn bij wie je langskomt om zogenaamd een film mee te kijken, om alleen maar een aantal uren in haar armen te zijn.
Ze wil degene zijn voor wie jij vooruit plant, degene voor wie je een aantal minuten de tijd neemt om het speciaal te maken.
Ze is niet uit op je geld of de dingen die je voor haar kunt kopen, ze wil je tijd. Ze wil je aandacht.
Ze wil je geduld, in een wereld waarin iedereen zich veel te snel voortbeweegt.
