Je kunt makkelijk een glimlach veinzen, een lach forceren en de illusie wekken dat het “goed” met je gaat.
Als je ooit zo zielsveel van iemand hebt gehouden en als je echt liefdesverdriet hebt gevoeld door dezelfde persoon die je het gevoel gaf dat je de hele wereld aankon.
Je idee van je eigen realiteit verschuift, in een oogwenk.
Je verliest alles uit het oog wat belangrijk voor je was, omdat die ene persoon die zoveel voor je betekende slechte een waan van je geheugen lijkt te zijn geworden.
Dat nare gevoel in je onderbuik en die pijn in je borst? Het is echt.
Men zegt dat het bewezen is dat je kunt sterven aan een gebroken hart… zoals wanneer stellen die altijd samen zijn geweest en er een partner komt te overlijden, de andere partner ook snel daarna het leven laat… want je emoties en zelfs je lichaam raakt zo gewend aan hun kloppende hart.
Iemand verliezen door de liefde (zoals tijdens een relatiebreuk) kan er soms voor zorgen dat je de vijf rouwfases moet verwerken, net als wanneer je echt iemand bent verloren.
Bij mensen die erg gevoelig en intuïtief zijn, komt dit vaak harder aan. Je kunt niet zomaar ademhalen en weer verder met je leven gaan als je hart in stukken is gebroken…
Het leven lijkt levenloos — kleuren lijken vaal.
Je krijgt opeens hartkloppingen die je nooit eerder hebt gehad en je knieën worden zwak als je opeens een kwellende herinnering te binnen schiet.
Je bent rusteloos en dat zorgt er weer voor dat je niet in slaap kunt komen… en soms bid je tot God om je te helpen in slaap te vallen, zodat je de pijn die je voelt niet bewust hoeft mee te maken.
Men zegt dat er tijd overheen moet gaan? Men zegt dat je gevoelens door de afwezigheid juist sterker worden?
De waarheid is dat het niet uitmaakt wat er gezegd wordt.
Niets in dit leven kan je helpen om je voor te bereiden op de kwellende pijn die je de komende tijd zal moeten doorstaan. Je voelt je nutteloos en het maakt niet meer uit hoe laat het is.
Als de pijn te veel is geworden, raak je verdoofd. Je voelt je niet verdrietig, je voelt je alleen maar leeg.
Je hebt niet de energie om boos te worden (wat je enige uitlaatklep was om je maar niet zo intens verdrietig te voelen), en je hebt geen energie meer om tegen je eigen gevoelens in te gaan.
Je wordt daadwerkelijk en jammer genoeg één met de wind.
De pijn in je borst wordt minder, je kunt beter eten, hoewel je nog steeds geen honger hebt.
Je voedt je lichaam omdat dat moet, niet omdat je dat wilt. Je hebt je gedachten, je ziel en je lichaam niet meer onder controle.
Je hoopt niet langer dat hij/zij je zal bellen, je smeekt niet meer dat ze zullen veranderen.
Je gooit gewoon je handen in de lucht en de last verdwijnt van je borst voordat de onderstroom van deze “liefde” je volledig heeft meegesleurd… en je in een onontkoombare zee van zelftwijfel en erkenning verdrinkt.
Men zegt dat alleen de band tussen moeder en kind onvoorwaardelijk is… dit feit is lastig te betwisten, maar het is niet onmogelijk.
Als je belazerd, gekwetst en bezoedelt bent geweest en je je nu realiseert dat je verlossing slechts een hel was… en je je gebroken hart nog steeds voelt kloppen voor iemand… is dat onvoorwaardelijke liefde.
Als vergiffenis de kans waard is om die connectie, die unie terug te krijgen — je bent niet dom.
Je bent verliefd en dan doen mensen soms domme dingen. Het is geen misdaad om vergeven te worden, hoewel er wel op neer wordt gekeken… maar soms is het highe gevoel de pijn waard.
Maar lieverd, ik beloof je dat als je ooit je angsten opzijzet… als je je erop richt, de pijn slechts tijdelijk zal zijn.
Er zullen misschien maanden overheen gaan, veel maanden… voordat je hart zich hersteld heeft. Het zal gebeuren.
Het zal geleidelijk komen. Ooit zul je het gevoel hebben dat je de wereld kan veroveren en de dag erna zul je het gevoel hebben dat je door de grond zakt.
Je zal je balans vinden. En als die liefde echt zo diep ging, zal het een manier vinden om bij je terug te komen.
In voor- en tegenspoed… je moet gewoon doorgaan.
Je moet jezelf om de tuin te leiden om gelukkig te worden en om je nooit teleurgesteld te voelen, laat je verwachtingen van anderen je nooit ontmoedigen.
Blijf van mensen houden. Blijf mensen vergeven. Je ZAL de liefde krijgen die je verdient en de liefde die je hebt GEPROBEERD te geven.
