Het is moeilijk te geloven dat iemand het verdient om je te verliezen als je hem eigenlijk alleen maar voor altijd in je leven wil hebben.
Je wilt hem dicht bij je hebben, hem stevig vast kunnen houden en hem laten zien dat je meer van hem kunt houden dan van wie dan ook.
Als je naar hem kijkt, dan besef je hoeveel van jezelf in zijn ogen wordt weerspiegeld. Hij kent je maar al te goed.
Jullie twee hebben samen zoveel gedeeld dat je zonder hem aan je zijde niet eens weet wie je bent.
Dit alles gaat door je hoofd terwijl je je hart in je ribbenkast voelt breken.
Ja, je houdt van hem, maar je ziet hoe hij je voor de tiende keer verlaat.
Er zijn zoveel vragen die door je hoofd gaan. Je vraagt je af of jij het eigenlijke probleem bent.
Je twijfelt aan jezelf en of jij degene bent die hem altijd wegduwt!
Wat als dat zo is? Wat als het allemaal door jou komt? Misschien ben je te aanhankelijk, te emotioneel, overbezorgd?
Wat als hij je gewoon niet aankan, omdat je te veel bent?
Als jij het probleem niet bent, dan is er geen andere verklaring te vinden, toch?
Je liefde, je inspanningen zijn niet genoeg om hem te laten blijven en het lijkt alsof ze dat nooit zullen zijn.
Elke keer dat je denkt dat je de code naar zijn hart hebt gekraakt, dat hij zal blijven, dan vindt hij weer een ander excuus om bij je weg te gaan.
Hij zegt dat hij tijd nodig heeft om na te denken. Hij zegt dat je te goed voor hem bent.
Al deze woorden worden herhaaldelijk als een gebroken plaat in je hoofd afgespeeld en je vraagt je af of ze waar zijn.
Net daarvoor lagen jullie in elkaars armen verstrengelt en deelden jullie koortsige zoenen met elkaar. Nu gaat hij bij je weg. Weer.
Het maakt niet uit hoeveel je smeekt en smeekt, hij is uit je leven voordat je de kans krijgt om zijn aanwezigheid te waarderen.
Er is altijd iets belangrijkers dan jij.
Zijn vrienden zijn belangrijker, zijn dromen zijn belangrijker, zijn playboy-leven is belangrijker.
Hij heeft altijd een levensstijl gehad die hem overal volgt. Hij is de slechte man, de man waarvan je ouders altijd hebben gezegd om uit de buurt te blijven, maar je houdt je nog steeds aan hem vast.
Je hebt van hem je prioriteit gemaakt, ook al heeft hij jou nooit die van hem kunnen maken.
Alles was op de een of andere manier altijd belangrijker dan jij.
Hij zou je vertellen dat hij voordat hij zich settelt nog zoveel dingen te doen heeft en als je aanbiedt om hem te vergezellen, dan lijkt het alsof hij niet weet hoe snel hij uit je buurt moet komen.
Je weet dat hij wegrent, omdat hij eigenlijk bang is. Natuurlijk weet je dat. Je weet alles van hem.
Er zijn maar een handjevol mensen die hem zo goed kennen als jij en daarom blijf je wachten, zodat hij een plek heeft om naar terug te komen.
Als hij lang genoeg weg is, dan keert je glimlach terug en krijgen je ogen hun glans weer terug.
Als hij lang genoeg weg is dan lijk je echt gelukkig te zijn.
Het is alsof je hele lichaam zich uit de dingen die hij je heeft aangedaan terugtrekt en dat het dan het weer goed met je gaat.
Je lacht, je gaat uit met je vriendinnen, je doet alle dingen die je niet kon doen omdat hij je energie weg zoog.
Als hij lang genoeg weg is, dan verberg je je hart in plaats van het op je tong te dragen zoals voorheen.
Je zet hele hoge muren op en ze worden elke dag dikker.
Het lijkt erop dat geen enkele andere man je dat ooit nog aan zal kunnen doen.
Geen enkele andere man zal je ooit in een situatie kunnen brengen waarin je aan jezelf twijfelt. Je weet dat je beter bent dan dat!
Dat is totdat hij weer terugkomt en al je muren onder de liefde die je voor hem voelt instorten.
Zelfs als alles goed lijkt te komen, weet je gewoon dat hij weer weg zal gaan.
Je negeert die rode vlaggen en de manier waarop je hart in je schoenen zakt.
Als het betekent dat je nog één keer van hem kan houden, dan zorg je ervoor dat het telt.
Je blijft in cirkels gaan en vraagt je altijd af of dit het moment kan zijn waarop hij echt beseft dat jij degene voor hem bent.
Je wilt geloven dat hij ziet hoe belangrijk je bent en hoe speciaal jullie verbinding is, maar hij is al weer weg voordat je op adem kunt komen van de kus die hij je heeft gegeven.
Er waren tijden dat je dacht dat hij het niet verdiende om te lijden. Dat hij gewoon niet wist wat hij in het leven wilde.
Het is tijd om dat los te laten.
Je moet je realiseren dat hij het verdient om je te verliezen.
De volgende keer dat hij belt, neem je niet op. De volgende keer dat hij je een app stuurt, verwijder je deze.
Je zal hem blokkeren. Je zal hem negeren als hij langs je heen op straat loopt.
Er zal een moment komen waarop je hart uit je ribbenkast zal barsten als je ziet hoe zijn gezicht instort.
Maar hij verdient het. Hij verdient het om je te verliezen als hij niet van plan was om van jou zijn eerste keuze te maken.
Je hebt nooit veel gevraagd. Je hebt om zijn liefde en genegenheid gevraagd.
Hij was niet in staat om je het absolute minimum te geven en je bent niet verplicht om te blijven zitten wachten tot hij weet wat hij wil.
Je hebt nog een heel leven voor je. Er is liefde die voor jou bedoeld is.
Hij zal beseffen hoe kostbaar en prachtig je bent als je hem de rug toekeert en hij zal beseffen dat hij het verdiend om zijn hart te voelen breken.
De volgende keer dat hij probeert terug te komen, sluit dan de deur naar je hart.
Laat hem zien hoe het voelt om op iemand te wachten die nooit meer de jouwe zal zijn.
Hij verdient geen nieuwe kans. Hij verdient jouw vergeving of liefde niet.
Het enige dat hij verdient, is om je te verliezen, want hij heeft je nooit zijn enige echte kunnen maken.
