Ik geef vaak te veel aan andere mensen.
Ik fiks vaak dingen, zelfs als dat mijn taak helemaal niet is.
Ik stop vaak elk greintje energie in iets of iemand om later te zeggen dat ik dat heb gedaan.
Ik doe vaak zelfs alles om iemand gelukkig te maken, zelfs als mijn eigen geluk op het spel staat.
Ik zie mezelf graag als iemand die probeert om het goede in anderen te zien, zelfs als ze hebben bewezen dat ik dat niet moet doen.
En jij was geen uitzondering. Ik ontmoette je onverwachts.
Maar toch toen we elkaar tegenkwamen ging alles vanzelf.
Vanaf het moment dat ik je tegenkwam wist ik dat ik je in mijn leven wilde. Alles kwam daarna zo perfect op zijn plaats terecht.
Onze chemie was onmiskenbaar, zowel als vrienden als meer dan vrienden. Je was het eerste wat voor het eerst in een lange tijd juist voelde.
Meteen stelden we ons open voor elkaar.
Je vertelde me van de demonen die je dagelijks onder ogen moet zien en in ruil daarvoor besloot ik om je te helpen ze te bevechten.
Ik was telkens voor als je me nodig had.
Ik praatte zo ontzettend vaak met je en zei dat uiteindelijk alles goed zou komen.
We hadden niet officieel een relatie, maar ik had die titel niet nodig om te weten dat we op dat moment de juiste voor elkaar waren.
Maar toch kwetste je me meerdere keren. Het werd een kat en muisspel tussen ons.
Je duwde me de ene dag weg en trok me dan weer naar je toe. Toch bleef ik achter je staan.
Ik gaf zoveel om je dat er een moment kwam dat ik jouw geluk belangrijker begon te vinden dan het mijne.
Een paar weken geleden dacht ik dat het anders zou zijn. Ik hoorde je je voor het eerst verontschuldigen — voor alles.
Op dat moment keek ik je aan en dacht ik dat onze relatie zou veranderen.
Het duurde echter niet lang voordat je me verraste en je terugviel op je oude gedrag.
Nou, je hebt me voor de laatste keer gekwetst. Ik ben het zat om je emotionele boksbal te zijn.
Ik moet je echter wel bedanken voor de lessen die je me hebt geleerd.
Je hebt me geleerd dat er niks mis mee is om je volledig aan iemand te geven.
Ik heb je alles gegeven wat ik kon en ik kan weglopen met de kennis dat dit mij niet aan te rekenen valt.
Related: 9 Dingen Die Kunnen Voorkomen Dat Je Teleurgesteld In Mensen Raakt
Het valt jou aan te rekenen. Je hebt iemand gekwetst die de hele wereld aan jou gaf.
Je hebt me geleerd om een eenzijdige liefde niet te pikken.
Ik stond altijd tot jouw beschikking, ik kwam terug bij je als je besloot dat ik was wat je wilde.
Ik realiseerde dat ik iemand verdiende die het zeker weet wat mij betreft, niet iemand die niet duidelijk tegen me is.
Je hebt me geleerd om niet langer te proberen alles te repareren, als het daarna toch weer afgebroken werd.
Er komt een moment dat iets zo vaak gerepareerd en kapotgemaakt is dat er maar één optie overblijft, en dat is opgeven.
Maar toch wil ik je ondanks alles bedanken.
Als jij er niet was geweest had ik me niet gerealiseerd dat er niks mis met mij is, maar dat er zoveel mis is met jou.