Ze dacht dat ze deze strijd nooit zou winnen. Het was vermoeiend en het duurde een eeuwigheid.
Weet je, sommige gelukkige momenten gaan in een oogwenk voorbij, maar als je pijn hebt, dan lijkt het een eeuwigheid te duren.
Zo voelde ze zich. Haar minuten werden uren van ondraaglijke pijn. Haar hart voelde alsof het met een ijspriem was doorboord en het voor altijd bevroren was.
Ze dacht dat ze nooit meer liefde zou voelen. Ze dacht dat de donkere wolk boven haar hoofd nooit zou verdwijnen.
Ze dacht dat ze vastzat in een sleur waaruit geen uitweg meer was.
Haar reis was lang en pijnlijk, maar uiteindelijk heeft ze het gehaald. En ze heeft het gehaald toen ze het uiteindelijk opgaf.
Ze gaf het op om te proberen om de tijd terug te draaien. Ze besefte dat het verleden moest blijven waar het hoorde.
Ze besloot om haar demonen achter zich te laten en verder te gaan met haar leven. Ze besloot dat je niets voor haar betekende. Niet meer.
Ze gaf het op om je te haten. Ze weet dat het jouw schuld is dat je haar door de hel hebt geleid waarin ze heeft geleefd. Ze realiseerde zich dat het jouw schuld was dat ze haar mooie zelf in een giftige relatie verloor.
Ze realiseerde zich dat je haar manipuleerde omdat je niet beter wist. En in het begin haatte ze je daarom.
Ze haatte elke vezel van je wezen. Maar toen ze je eindelijk liet gaan, maakte ze zich van je los.
Ze gaf het op om zichzelf dingen kwalijk te nemen. Hoewel je verhaal geen happy end had, betekent dit niet dat het vanaf het begin ongelukkig was.
Nee, ze heeft veel leuke momenten met je gehad en helaas hield ze die vast toen jullie uit elkaar gingen. Dus ze heeft je gemist. Ze wilde je terug omdat ze dacht dat je kon veranderen, dat je weer dezelfde persoon kon worden als die je was toen ze je ontmoette.
Maar diep van binnen wist ze dat dat niet zou gebeuren, dus ze nam het zichzelf lange tijd kwalijk dat ze bij je wilde zijn, ondanks dat ze wist dat het slecht voor haar was.
Uiteindelijk werd ze wakker uit haar droom en haatte ze zichzelf niet meer en ze miste je niet meer.
Maar het was niet altijd gemakkelijk. Hartzeer is zo. Je denkt dat je over een dag of twee in orde zal zijn.
Je denkt dat je alles kunt overwinnen. Wat nog belangrijker is, je besluit dat je er overheen komt en je overtuigt jezelf ervan dat het goed met je gaat, maar dat is niet zo.
Het zal gedurende een lange tijd niet goed met je gaan.
Het begint allemaal met woede nadat hij je heeft verlaten. Dan ga je door naar de ‘fuck you’-fase.
Maar die fase is niet consistent. Het ene moment kan het je niet schelen en is hij het laatste waar je aan denkt, maar het volgende moment kijk je naar de foto’s van jullie twee, huil je je longen uit je lijf, met tranen die zo zwaar als staal over je wangen rollen.
Het draait allemaal om overleven. Het gaat erom jezelf bij je volle verstand te houden. Het gaat over genezen en vergeten, want uiteindelijk genees je, vergeef je en ga je verder met je leven.
Alleen als je hart gebroken wordt, dan heb je het gevoel dat het voor altijd zo zal blijven. Je hebt het gevoel dat je leven het niet waard is om geleefd te worden.
Maar als het allemaal voorbij is, dan lijken de dingen niet meer zo zwart als toen.
Zie je, dit meisje realiseerde zich dat ze haar leven nog een kans moest geven. Ze realiseerde zich dat tijd elke wond heelt.
Ze realiseerde zich dat op een dag alles weg zal zijn. Ze zal hem niet missen en ze zal hem niet haten.
Dat is er gebeurd. Ze was slim genoeg om zichzelf een kans te geven om te genezen. Ze was slim genoeg om de tijd in haar voordeel te laten werken.
Ze realiseerde zich dat ze niet weg kan lopen voor pijn. Hoe eerder ze het voelt, hoe sneller het voorbij zal gaan.
Je moet pijn voelen en je moet de les leren, anders zit je in de tijd vast, een heel pijnlijke tijd. Je zult tussen je vier muren vastzitten, in je eigen tranen stikkend en het zal als een eeuwigheid voelen.
Je moet pijn hebben en je hart moet bloeden terwijl de wonden nog vers zijn. Denk er maar eens over na.
Als je jezelf snijdt, dan bloed je en dat doet pijn. Maar naarmate de tijd verstrijkt, doet het minder pijn en geneest de wond. Dit moet. Het is een wet van de natuur.
En hoewel dit allemaal misschien een beetje klef klinkt, is het waar. Na een tijdje zal je niet meer naar de foto’s van jullie samen kijken en zullen je tranen niet meer zo zwaar als staal voelen.
De gedachte aan hem zal je niet meer ziek maken. Dat is waar.
Je zult stoppen met hem te missen.
