Je wordt elke ochtend wakker en probeert heel hard om niet aan haar te denken. Zij is de eerste verdomde gedachte waarmee je je dag begint.
En het blijft de hele tijd bij je. Je kunt niet van haar afkomen. Je poging om haar uit je hart te wissen is tevergeefs.
Ze zit nog steeds in je hart, in je aderen. En daarom haat je het om uit je dromen wakker te worden en de harde realiteit onder ogen te zien. Je hebt haar niet meer.
Zelfs als ze de beste persoon in je leven was, liet je haar gaan. Je haat het om nog steeds van haar te houden.
En bovenal haat je het feit dat ze niet meer om je geeft. Je haat zoveel dingen, maar je haat het vooral om in deze paar maanden niet over haar heen te zijn gekomen.
Ze was niet jouw keuze. En ik ben bang dat je niet van haar zult zijn als ze ooit de kans krijgt om te beslissen.
Jullie twee hadden alles kunnen hebben, maar het probleem was dat jullie dezelfde dingen in verschillende tijden wilden.
Jullie levensschema’s kwamen nooit overeen en daarom kon je niet functioneren. Je wilde geen extra stap doen om haar gelukkig te maken.
Zelfs niet als zij er alles aan deed om jou de gelukkigste man op aarde te maken. Je was egoïstisch. En je was een lafaard en nu betaal je een hoge prijs voor je daden.
Je hebt haar verlaten, ook al was ze het enige lichtpuntje in je leven. Je verloor de opwinding van elk moment met haar te zijn en dat grote verlangen naar het leven dat ze aan jou overdroeg.
En je verloor een persoon die je omhoog duwde toen het leven je klappen gaf. Steeds weer opnieuw. Je verloor de veiligheid die je relatie met haar je gaf.
Haar grote hart en onvoorwaardelijke liefde is iets wat je bij andere meisjes niet kunt vinden. Je verloor haar warmte, liefde, steun en kracht die ze elke dag met je deelde.
Je verloor een meisje dat er voor goed of kwaad voor je wilde zijn. Degene die op je momenten van verdriet bij je bleef. En het enige wat ze wilde was een beetje liefde en respect.
Je zult haar nooit meer aanraken. Ze zal je nooit met die puppyblik aankijken en aan je voeten gaan zitten, terwijl ze je een hilarische grap vertelt.
Je zult nooit meer die schoonheid zien die ze elke keer als je haar zag in je leven meenam. Je verloor een vrouw aan liefde. Degene die het wachten waard was. Degene die je trots heeft gemaakt door haar acties.
Je zult nooit in staat zijn om de wereld door haar heldere kristallen ogen te verkennen. Je verloor haar ongelooflijke, maar verborgen manier om onder je huid van je te houden.
En je verloor de vleugels die alleen zij je kan geven en de mogelijkheid om je ongecensureerde zelf te zijn. Ze zal nooit zoveel om je geven. Ze zal je nooit grappen vertellen in bed terwijl de rest van de wereld slaapt.
En ze zal nooit meer een glimlach op je gezicht toveren en vooral, ze zal je nooit meer in haar buurt laten komen. Omdat ze gekwetst is geraakt.
En het doet vreselijk pijn om in de steek gelaten te worden, terwijl je de hele tijd voor je partner leefde. Dat is iets wat ze je nooit zal vergeven.
Je hebt haar verlaten, zelfs als zij de enige was die je begreep, de enige die je onzin verdroeg, en zelfs als je haar zou vertellen om te vertrekken, dan kwam ze altijd terug.
Je bezit haar niet meer en dat zal ook nooit meer gebeuren. Ze begon met gezond verstand te denken en ze kwam erachter dat je een eikel bent die niet van haar kan houden.
Zelfs als ze er altijd voor jou was, was je er niet voor haar. En ze was het zat om elke dag te huilen.
Als je je ooit afvraagt of ze je vergeten is, dan zal ik je de waarheid vertellen – dat is ze niet. Ze realiseerde zich alleen dat er niets is om over te rouwen.
Ze kon je niet verliezen, omdat ze je nooit heeft gehad.
Maar de waarheid is dat ze je mist. Op late nachten wanneer ze helemaal alleen is en wanneer alle last van haar leven op haar borst komt, denkt ze aan jou.
En elke keer herhaalt ze dezelfde zin: “Mijn liefste, op een dag zal iemand je bedanken dat je mij hebt laten gaan!”
