Soms houden we dingen zo stevig vast dat het zoveel meer schade aanricht dan loslaten ooit zou doen.
Dat komt omdat er een constante strijd is tussen wat we voelen en wat we weten, zoals het beroemde gevecht – hart versus geest.
Ook al weten we dat loslaten het beste zou zijn, soms lijkt het onmogelijk om te doen. Soms lijkt loslaten alsof we er niet in zijn geslaagd om onze liefde te laten blijven.
En zelfs de gedachte om los te laten is zo pijnlijk dat we liever ergens blijven waar we niet thuishoren. We zouden tolereren dat we ellendig en ongelukkig zijn in plaats van degene om wie we geven, los te laten.
We zijn zo koppig en volhardend in het laten werken van onze relatie dat we uiteindelijk nog meer gekwetst worden. We blijven denken dat als we maar genoeg naar iets verlangen dat er iets zal veranderen.
Onze liefde zal hen veranderen en hen onze waarde doen inzien. We denken dat als we ons op alle goede dingen concentreren, alle slechte dingen zullen verdwijnen.
Maar dat doen ze nooit. De enige dingen die lijken te verdwijnen zijn onze hoop en dromen.
Als we geen oplossing meer zien, dan snijden we de draad door, ook al doet het pijn. We laten los omdat we het nut van blijven niet meer inzien.
Het betekent niet dat we het hebben opgegeven, het maakt van ons geen opgevers. Het betekent alleen dat we veel te lang zijn gebleven, dat we het te hard hebben geprobeerd en dat het nergens toe heeft geleid.
Loslaten betekent dat we onze tijd, geduld en energie hebben geïnvesteerd en er niets voor terug hebben gekregen. Het betekent dat we bij iemand waren die niet dezelfde hoeveelheid moeite in ons wilde steken.
Het betekent dat ze het alleen maar erger hebben gemaakt. Het betekent dat we het zat zijn om alleen te vechten en om alleen te zijn.
Het betekent niet dat we het hebben opgegeven – het betekent dat we iemand hebben losgelaten die niet wilde blijven. Het betekent dat het nooit de bedoeling was dat die persoon zou blijven.
Het betekent dat we iemand loslaten die nooit echt van ons was. Het is niet opgeven, want je kunt iets wat niet van jou is niet houden – je moet het loslaten.
Het betekent niet dat we niet sterk genoeg waren. Het betekent dat we sterker waren dan ooit tevoren.
Het betekent dat we dapper waren, want er is moed en lef voor nodig om degene van wie je houdt te verlaten. Omdat hij dezelfde is die je ziel pijn doet en je hart laat bloeden.
Het betekent dat door van hen weg te lopen, we naar onszelf toe zijn gelopen.
Dat we ons hebben gerealiseerd dat we ons eigen pad moeten volgen en dat de persoon met wie we zijn slechts een obstakel op de weg is.
En we weten diep van binnen dat er obstakels zijn die overwonnen moeten worden. We weten dat er achter hen een heel ander pad is dat we moeten volgen, als we maar onze ogen zouden openen.
Soms zijn we te dichtbij om dat te zien. Blindelings vasthouden laat ons het grotere geheel uit het oog verliezen. Het zorgt ervoor dat we ons op het probleem concentreren en niet op de oplossing.
Het laat ons op iets hopen dat nooit zal zijn. We zouden alles wat zou kunnen zijn niet uit het oog verliezen als we gewoon konden loslaten. Want we weten nooit wat de toekomst voor ons in petto heeft.
We weten nu dat we onszelf niet hebben opgegeven door ze los te laten. We weten dat het betekent dat we voor een keer voor onszelf hebben gekozen.
We hebben ervoor gekozen om ons leven beter en gelukkiger te maken. Het betekent dat we die innerlijke vrede willen die we met hen nooit hebben gehad. Het betekent dat we ruimte hebben gemaakt voor betere dingen die op ons pad komen.
Daarom hebben we de liefde niet opgegeven. We hebben echte liefde een kans gegeven door degene los te laten die niet voor ons bedoeld was.
We hebben onszelf een kans op een beter leven gegeven. We hebben onszelf de kans gegeven om gelukkig te zijn.
