Er wordt zo vaak op onze generatie neergekeken wat betreft moderne relaties. Ja, ik ben het ermee eens dat het soms een beetje verknipt is.
We doen het onszelf aan dat we constant verward worden en steeds piekeren, want met iemand “praten” is een ongemakkelijke fase ergens tussenin geworden.
“We hebben geen verkering, maar we zijn wel meer dan vrienden, we zijn niet vrienden die met elkaar naar bed gaan… we praten met elkaar.”
Wat betekent dat überhaupt? Niemand weet daar echt het antwoord op en het is vaak hartverscheurend.
Maar ik geloof echt dat dit onze manier is, omdat deze tijd bedoeld is om onszelf te vinden, niet onze zielsverwant.
Als je een van de gelukkigen bent die wel op zo’n jonge leeftijd zijn of haar zielsverwant vindt, dan is dat geweldig. Ga vooral zo door.
Voor alle anderen, hoe kunnen we een serieuze relatie met iemand anders hebben als we onszelf nog niet eens echt kennen? Hoe kun je opgroeien en naar de universiteit gaan en leren zelfstandig te worden als je altijd iemand nodig hebt?
Het is oké om onafhankelijk te zijn. Alleen maar omdat je met iemand “praat” en je niet echt een relatie hebt betekent dat niet dat je een slet bent.
Met meerdere mensen daten was zelfs ooit de gewoonte. Waar is dat gebleven?
Nu is het zo dat als een meisje op de ene dag een afspraakje had met John en op een andere dag uitging met Matt, ze akelige scheldwoorden naar haar hoofd zou krijgen.
Daarnaast, als je met niemand “praat” is dat ook prima. Onze samenleving heeft de verwachting gecreëerd dat je altijd met iemand moet zijn (of je nu praat, date, of iets anders) of je moet je eenzaam en verdrietig voelen.
Dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Ik had er even voor nodig om hierachter te komen.
Ik was het meisje dat altijd vriendjes had. Meestal was het hetzelfde vriendje. Ik had het altijd naar mijn zin en ik heb van geen enkele seconde spijt.
Maar ik realiseerde me pas ineens dat ik in mijn eentje net zo gelukkig kan zijn als met een vriendje. Ik leerde om tijd voor mezelf te waarderen en uit te vogelen wat ik echt wilde doen en wie ik wilde worden.
Ik kwam erachter dat je niet op zoek moet zijn naar iemand anders om je “compleet” te maken. Je zou alleen al volledig en compleet moeten zijn en je partner is er om je leven een beetje beter en vrolijker te maken.
Dit is een van de periodes in mijn leven dat ik het meest gelukkig ben, hoewel ik niemand heb die ik de “mijne” kan noemen.
Ik ben erachter gekomen dat zodra je helemaal tevreden met jezelf bent, zonder dat je de goedkeuring van iemand anders nodig hebt, je echt het meest gelukkig bent.
Ik denk dat ik probeer te zeggen dat we allemaal zouden moeten leren om eerst van onszelf te houden, voordat we van iemand anders leren te houden. Richt je op je schoolwerk.
Zorg voor je lichaam. Lees meer boeken. Breng structuur aan. Je hebt je hele leven nog voor je om van iemand anders te houden. Grijp deze tijd aan om van jezelf te houden.
