Is het waar dat liefde ons dom maakt? Ik bedoel, er zijn een heleboel behoorlijk irrationele dingen die je zou doen voor de persoon van wie je houdt. Dingen die je anders niet zou durven te proberen. Je hebt jezelf waarschijnlijk al te vaak een idioot genoemd, maar wie telt er?
Wat is dat toch met de ‘liefde’? Mensen blijven onderzoeken hoe het onze hersenen beïnvloedt, maar alles wat we nu kunnen concluderen is dat verliefd zijn ons dom maakt. Dat is het; feiten. Wanneer de pijl van een Cupido je raakt, dan vind je het misschien een beetje moeilijk om je te concentreren op dingen die normaal gesproken niet zoveel tijd zouden kosten.
Maar waarom gebeurt dat? Wie weet waarom!? Er zijn verschillende soorten liefde en daar zijn we ons allemaal van bewust. Romantische liefde is echter degene die van ons een dwaas maakt. Als je verliefd wordt op iemand, dan verander je.
Nee, ik heb het niet over je fysieke verschijning of je mindset. Integendeel, ik heb het over hoe je de neiging hebt om sommige dingen te negeren. En die dingen te accepteren die je normaal gesproken zouden irriteren. Je accepteert dat niemand perfect is, maar dat er in feite de perfecte persoon voor jou bestaat.
Hoeveel films heb je gezien over die pure liefdesverhalen? Heel veel, ik kan er mijn leven op verwedden. Alles wat je zag, waarvan je geloofde dat het alleen op het grote scherm bestond. Maar wat gebeurt er als je iemand vindt die het allemaal waard is?
Je zou klaar zijn om voor de andere persoon de oceaan over te steken; je zou onvermoeibaar naar degene zoeken die je hart heeft gestolen. Ik weet zeker dat je in het lot, God, en zelfs enkele bijna onzichtbare signalen zou geloven dat je persoon recht voor je staat, of dat je binnenkort je speciale iemand zult ontmoeten.
Vertel me niet dat je nooit een groot romantisch gebaar hebt gedaan om iemand uit te nodigen, of dat niemand ooit zichzelf voor gek heeft gezet om je een beetje van je tijd te vragen. Als we verliefd worden, dan voelt het alsof onze hersenen zich afsluiten.
Je vergeet volledig wat rationaliteit is en je bent klaar om je hart te volgen waar het je ook brengt. Soms lijkt het zelfs alsof je helemaal blind bent, ook al is je zicht perfect in orde. Je begrijpt niet wat er werkelijk gebeurt, maar je blijft vooruitgaan.
Op die momenten is het niet vreemd dat je naar dat café gaat waar je hem de laatste keer zag en hoopt dat hij er zal zijn om je nog een kopje koffie aan te bieden. Je bent klaar om zijn vrienden te benaderen. En om details over hem te vragen, en je ze per ongeluk laat vallen als je een gesprek met hem hebt.
Dan zul je proberen om behoorlijk rare verklaringen te vinden over dat je zijn naam en favoriete kleur kent, of dat hij helemaal verliefd is op cijfers (ook al zou je dat graag willen veranderen). En bam, in een mum van tijd doe je je uiterste best om hem beter te leren kennen.
Na een tijdje zul je merken dat je echt dwaze dingen doet. Je zult zelfs de vragen stellen waar je al een antwoord op hebt en jezelf martelen om dat te doen, omdat hij misschien denkt dat je geen idee hebt.
Als je de onhandige bent, dan slaag je erin om die lat veel hoger te leggen als je in zijn aanwezigheid bent. Hij vindt het schattig, maar je brengt de nachten door met nadenken over elk moment dat je met hem hebt doorgebracht. Je zult hem ook blijven vergeven voor de dingen die hij heeft gedaan die je pijn deden, omdat hij het niet expres deed.
Maar maak je geen zorgen, het is wetenschappelijk bewezen dat we dom worden als we verliefd worden. Dus het ligt niet aan jou, het komt door de liefde die je die irrationele dingen laat doen. Het is je fragiele hart dat een beetje springt en breed glimlacht elke keer als hij naar je kijkt.
Je hebt de neiging om meer naar je hart te luisteren en je vergeet volledig hoe je je in bepaalde situaties moet gedragen. Ik weet zeker dat je geest de juiste antwoorden weet, maar je hart is wat je in de war brengt. Het zorgt ervoor dat je donkere wegen volgt in de hoop dat deze relatie niet in een breuk eindigt.
Misschien stalk je hem zelfs op sociale media. En als je eenmaal begint uit te gaan, dan zie je alle rode vlaggen over het hoofd (zowel de zijne als de jouwe) en een aantal vrij voor de hand liggende waarschuwingssignalen dat je niet bedoeld bent om met hem samen te zijn. Toch blijf je elke dag voor hem kiezen.
Dat alles zal waarschijnlijk zo lang duren als die wittebroodsweken duren, wat (gelukkig) niet te lang is. Na een tijdje zien de meesten van ons het duidelijke beeld en besluiten we te blijven of verder te gaan. Degenen die blijven zullen hun rationele denken aanzetten en een ding of twee veranderen.
Maar zij die vertrekken, zullen een ander hart breken. Dit zal verschrikkelijk zijn voor de andere persoon, omdat hij of zij nog steeds blindelings gelooft dat jullie voor elkaar bestemd zijn. Op dat moment zijn ze klaar om te vechten voor wat jullie hebben.
Dat is ook het moment dat we domme dingen doen. We zullen proberen te veranderen (ook al zou onze perfecte persoon van ons moeten houden zoals we zijn). Of we zullen proberen genoegen te nemen met de andere persoon (ook al zijn ze duidelijk niet onze perfecte match).
Verliefd zijn zorgt ervoor dat we domme dingen doen, simpelweg omdat we niet goed over de relatie nadenken. We proberen onszelf uit te leggen dat alleen die persoon voor ons is gemaakt. En dat we nooit het geluk zullen hebben om iemand zoals zij te vinden.
Je bent ongetwijfeld verliefd, maar soms voel je je dom. Je weet dat je een heleboel dingen voor die persoon zou doen, zoals naar een ander land verhuizen en alles achterlaten, het feit negeren dat zijn grammatica niet helemaal goed is, of dat hij meestal vergeet om een aantal gerechten te laten weken.
Maar wanneer je verliefd wordt, dan zul je je soms dom voelen. En er is niets dat je eraan kunt doen. Je hoeft alleen maar het feit te accepteren dat je jezelf van tijd tot tijd op je voorhoofd wilt slaan. Jezelf vervloekt en jezelf zelfs hardop een idioot noemt. Is het de moeite waard? Absoluut.