Je weet wel die speciale vriend die niet echt een vriend is, maar je weet niet zeker of hij meer of minder is dan een vriend? Het is de persoon die je doet beseffen dat bijna relaties gelijk staan aan marteling.
Of het nu iemand was met wie je een relatie had, ook al noemde je het geen relatie of met iemand met wie je zelfs nooit echt iets hebt gehad, het was pijnlijk.
Het was de persoon die je zo graag in je leven wilde hebben dat je alles zou doen om hem daar te houden. Toch zijn ze nooit echt een deel van je leven geworden of ze accepteerden gewoon niet dat ze dat waren.
Bijna relaties lijken veel op marteling omdat het het grijze gebied van relaties is. Je bent niet met iemand samen, maar het is ook niet alsof je niet samen bent.
Je hebt gevoelens voor elkaar, maar je hebt ze nooit hardop gezegd of durft er misschien niet eens aan te denken.
Stuurde deze persoon je gemengde signalen, bracht hij je in verwarring of hield hij je gewoon aan het lijntje? Je kon er niet achter komen. Je wist gewoon dat je op de een of andere manier iets speciaals met diegene had.
Ook al was het nooit een officiële relatie, het deed je hart een slag overslaan en je ziel beven. Je voelde een sterke band met deze persoon – zo sterk dat je elke keer dat je hem aanraakte de elektriciteit kon voelen.
Maar op de een of andere manier, als mensen je naar hem zouden vragen, zou je zeggen dat hij gewoon een vriend is, gewoon een collega, gewoon iemand die je kent. Het was echter niet alleen dat, toch?
Deze persoon was je geheim, het verlangen van je ziel en het stille gefluister van je hart. Maar je kon hem niet hebben. Dat is de reden waarom bijna relaties als pure marteling zijn.
Ongeacht waarom je niet bij hem kon zijn, op de een of andere manier voelde je dat je dat al was en het heeft je kapotgemaakt. Je had het gevoel dat je een speciale band had, maar er was geen manier om te bewijzen dat je iets met hem had.
Jullie waren gewoon twee mensen die toevallig samen op dezelfde plek waren. En het feit dat je niet eens naar hem kon kijken zonder dat het een stroom van emoties veroorzaakte, leek er niet toe te doen.
Wat je met hem had is niet in woorden te vatten en heeft geen label. Maar je voelde het en je kon het bijna aanraken.
Zo echt is een bijna relatie, ook al is het ‘niets’. Het is het meest speciale soort niets dat je ooit met een ander mens zou kunnen hebben.
Ook al zeiden jullie het geen van beiden, het hing in de lucht om je heen en anderen konden de vonken zien. Ze konden zien dat je geen relatie had, maar het was bijna alsof je dat wel had.
Het is alsof je met hen danste en iedereen was getuige van je dans, maar niemand wist of het iets betekende. Het betekende voor jou echter de wereld en nu het weg is, is het pure pijn.
De tijd leek anders te verlopen als je bij hem in de buurt was. En je wilde hem gewoon aanraken en zijn energie door je lichaam voelen stromen.
Toch voelde het alsof je altijd je hand naar hem uitstak om hem aan te raken, maar er nooit in slaagde om ver genoeg te reiken.
Je was altijd bijna waar je moest zijn, maar toch aan de andere kant van de lijn. Het voelde als verliefd worden, maar het was meer alsof je klaar was om te springen en nooit echt over de rand bent gestapt.
Het was dat moment dat eeuwig duurde toen je heel dicht bij elkaar was en even naar voren leunde. Je kuste hem bijna, maar je deed het niet.
En dat ‘bijna’ bleef boven je hoofd bungelen als het belangrijkste moment van je leven dat je hebt gemist. Je bleef het achterna jagen alsof je een race liep zonder finishlijn.
Bijna relaties zijn ondraaglijk omdat je niet kunt winnen of verliezen. Je bent voor altijd op een steenworp afstand om te winnen. Denk aan deze persoon – is er een realistisch scenario waarin je hem in minder dan 20 seconden zou versieren als je alleen samen zou zijn?
Nou, bijna relaties zijn die 20 seconden, behalve dat die 20 seconden eeuwig duren en je nooit echt contact maakt. Je buigt voorover, maar je zet niet helemaal door om die kus te krijgen.
In plaats daarvan voel je gewoon de spanning en verandert de stemming als je bij elkaar in de buurt bent.
Ze zeggen dat als er een scenario is waarin je in minder dan 20 seconden iemand zou versieren als je samen alleen was, dat betekent dat je geen vrienden bent. Wat ben je dan wel?
Je bent op een steenworp afstand van liefde, maar het punt waarop je je bevindt, lijkt nooit te eindigen. Bijna relaties gaan allemaal over die pijnlijke momenten waarop je een stap dichter bij vallen komt, maar het niet doet.
Je kunt jezelf niet zover krijgen om de volgende stap te zetten en los te laten. Je bent altijd een stap van elkaar verwijdert, alsof er een denkbeeldige grens tussen jullie is die je niet kunt overschrijden.
Waarom niet? Ik zou zeggen ga ervoor en kijk wat er gebeurt.
Tenzij je tekenen ziet dat je bijna relatie nooit een echte zal worden, verzamel de moed en zet die stap. Leun naar voren, maar trek niet terug.
Je bent misschien maar 20 seconden verwijderd van hem versieren, dus wat houdt je tegen? Wat het ook is, als het niet verandert, dan moet je verder.
Bijna relaties lijken veel op marteling omdat je niet verder kunt na een breuk die nooit heeft plaatsgevonden. De relatie op zichzelf is nooit begonnen.
Er zijn redenen waarom je niet verder kunt na je bijna relatie, maar doe het op dezelfde manier als dat je het met een echte zou doen. Beëindig dingen met deze persoon als je een relatie met hem hebt, ook al is het maar een “bijna” relatie.
Of je stopt met “bijna” samen te zijn en overschrijdt die grens of je maakt er een einde aan en hebt geen bijna relatie meer. Wat de hele situatie zo moeilijk maakt, is dat je vastzit in de middelste zone, dus ga eruit.
Lees dit als je moeite hebt om over een bijna relatie heen te komen en weet dat je niet gek bent. Als het echt voelde, dan was het echt, hoe je het ook wilt noemen – liefde of marteling.
