Aan iedereen die me omhoog hield toen ik door mijn knieën zakte en ik bijna op de grond terechtkwam, bedankt. Dank je dat je mijn extra paar benen was toen die van mij het niet meer deden.
Dat je me liet leunen op je kracht toen ik ervan overtuigd was dat de rest van de wereld me het liefst over de grond zag kruipen.
Bedankt dat je me stabiliseerde, dat je met beide benen op de grond bleef staan, dat je me een fundering gaf waar ik weer op kon gaan staan.
Telkens als ik klungelig ben en val, ben jij er om me weer omhoog te helpen.
Aan de mensen die zeggen dat het oké is om te veel te voelen, dank jullie wel. Bedankt dat jullie mijn gevoelige hart snapten en dat jullie nooit hebben gezegd dat ik harder moest worden.
Jullie lieten me luid en openlijk liefhebben. Jullie herinneren me eraan dat niet alles in een hokje te plaatsen is. Dat sommige dingen gaan lekken.
Zelfs op mijn slechtste dagen, houden jullie nog steeds van me.
Aan de mensen die mijn stem zelfs aanmoedigen als die overslaat, bedankt. Bedankt dat jullie me eraan herinneren dat mijn perspectief belangrijk is.
Er zijn dagen dat ik stil blijf en dagen dat ik me echt moet laten horen. Jullie respecteren deze allebei.
Daarom hou ik van jullie.
Aan de mensen die me kennen zoals ik ben, HELEMAAL zoals ik ben, en die zijn gebleven, bedankt. Dank jullie wel dat jullie de barsten en de blauwe plekken zagen en jullie ervoor hebben gekozen om te blijven.
Bedankt dat jullie wisten dat ik niet altijd zo ben als ik me voordoe, en dat jullie van mijn oorspronkelijke ik houden.
Jullie hebben me duisterste momenten gekend, mijn moeilijkste momenten, toen mijn masker afviel en mijn ware ik naar buiten kwam. En jullie zeiden dat ik het waard was. Jullie zeiden dat er niets was veranderd.
Aan de mensen die zelfs van me houden als het moeilijk is om van me te houden, bedankt.
Bedankt dat jullie me hebben bewezen hoeveel vriendschap, leiding en genegenheid betekent. Jullie zijn al het goede in deze wereld. Jullie zijn de reden dat ik ook het goede in mezelf ben gaan zien.
