Ik heb geprobeerd deze brief aan jou, de andere vrouw, te schrijven, zo vaak dat nu mijn zicht vervaagd is door niet vergoten tranen.
Ik heb geprobeerd je op miljoenen verschillende manieren te vertellen wat ik voel als ik aan jou denk en aan alles wat er is gebeurd.
Niets lijkt goed genoeg te zijn.
Ik denk dat het enige dat altijd door mijn hoofd galmde als dit onderwerp ter sprake kwam, was: Wist je dat?
Wist je dat ik thuis altijd op hem wachtte?
Wist je dat ik hem talloze berichten stuurde omdat ik niet wist wat er aan de hand was en ik zo bang was dat er iets met hem was gebeurd?
Ik had moeten weten dat hij in ‘goede handen’ was en dat ik me geen zorgen hoefde te maken.
Mijn hart schreeuwde tegen me dat er iets ergs aan de hand was en dat ik hem moest gaan zoeken.
Wist je dat ik bestond toen hij je de eerste keer kuste? Dacht je dat wat hij en ik hadden zo lachwekkend was?
Waarom was het zo gemakkelijk voor je om hem terug te kussen en aan te raken?
Het ergste is dat ik het je niet kwalijk neem, ook al ben je de andere vrouw.
Iedereen zegt me dat ik je de schuld moet geven, dat jij de reden bent waarom ik mezelf elke nacht in slaap huil.
Zelfs op momenten dat ik een haat onder mijn huid voel als ik aan je denk, stop ik mezelf en probeer ik dingen duidelijk te zien.
Het was niet jouw schuld. Het was niet jouw plicht om trouw aan mij te zijn.
Hij is degene die zijn handen van een andere vrouw af had moeten houden.
Hij is degene die jouw toenadering had moeten afkappen, je had moeten vertellen dat hij getrouwd was en hij had weg moeten lopen.
Je zag een kans, je hebt misschien gedacht dat een man die loyaal wilde zijn, zou zijn weggelopen.
Dat is helemaal aan hem en dat begrijp ik.
De aanblik van jou bezorgt me niet zoveel pijn, maar wel verdriet. De aanblik van hem brengt me pure woede.
Hoe kon hij dat iemand aandoen van wie hij beweerde te houden?
Hoe kon hij me zo vernederen en geborgenheid zoeken in de armen van een andere vrouw?
Ik denk dat je die vragen niet kunt beantwoorden, maar ik zou willen dat hij wist wat hij me heeft aangedaan.
Ik wou dat hij wist hoeveel pijn hij me heeft gedaan en dat liefde niet meer iets is waar ik op een positieve manier naar kijk.
Om de een of andere reden ben ik zo bang geweest dat je denkt dat ik je de schuld geef van wat er is gebeurd. Dat je in mijn ogen altijd de andere vrouw zal zijn.
Je bent een vrouw, net als ik, en op de een of andere manier verlangen we mannelijke aandacht, ook als dat niet zo zou moeten zijn.
We verlangen ernaar om aangeraakt te worden en met aanbidding bekeken te worden, iets wat elke vrouw kan begrijpen.
Dus maak je geen zorgen, ik neem het je niet kwalijk. Hij was degene die nee had moeten zeggen.
Hij was degene die je had moeten vertellen dat er thuis een andere vrouw op hem wachtte.
Ik zou je als een onschuldige omstander hebben gezien, maar toen ontdekte je dat ik bestond.
Wat dacht je op dat moment, andere vrouw?
Geloofde je dat ik gewoon een andere vrouw was die door haar man zou worden achtergelaten, of was je simpelweg stom genoeg om te vallen voor de charmes van een getrouwde man?
Ik wil het echt weten, want ik sta aan jouw kant. Ik zie hem als de slechterik, een varken en een klootzak.
Toen je er echter achter kwam dat hij getrouwd was, leek het erop dat je aanvankelijke gedachte was om het me niet meteen te vertellen, niet om hem te verlaten.
Je idee was om te geloven dat hij meer van je hield en dat hij mij voor jou zou verlaten.
Er was voor jou een mogelijkheid om dit te stoppen. Je had hem kunnen vertellen dat hij helemaal geen vrouw in zijn leven verdiende en dat hij helemaal alleen zou eindigen.
Maar hier ben ik, mijn ogen aan het uithuilen omdat het nog steeds pijn doet.
Ik ga niet doen alsof ik sterk en emotieloos ben. Nee dat heb jij als de andere vrouw al gedaan.
Waarom zou ik je laten geloven dat het me helemaal geen pijn deed? Je moet zien wat jij en die man me hebben aangedaan.
Ik huil mijn ogen uit mijn kop en mijn borst voelt zwaarder aan dan ooit tevoren.
Ik heb nog steeds nachtmerries en ik hoop nog steeds dat het allemaal maar een heel nare droom was.
Als ik mijn ogen sluit, stel ik me graag voor dat het niet is gebeurd.
Ik hield van die man. Ik hield echt van hem en ik dacht dat ik de rest van mijn leven met hem zou doorbrengen.
Eerst beschaamde hij mijn vertrouwen, maar toen hielp je hem door alles voor mij te verbergen.
Toen ik het hele verhaal hoorde, was mijn teleurstelling in mijn man onmetelijk.
Mijn teleurstelling in jou is echter iets anders, andere vrouw.
Ik geloof echt dat er een geheime code is tussen vrouwen.
Dat we op elkaar moeten letten omdat we het al moeilijk hebben zonder elkaar constant in de weg te zitten.
Mijn huwelijk is vernietigd. Het is voorbij.
Ik zou een bedrieger nooit vergeven en nooit de lippen van een leugenaar kussen. Ik blijf liever trouw aan mezelf dan met zo iemand samen te zijn.
Iedereen om me heen heeft ook pijn en het lijkt alsof ze nog meer pijn hebben dan ik.
Ik ontwijk een kogel – zo zie ik het.
Ik ontweek een man die me niet waardig was. Jullie twee hebben dit jezelf aangedaan.
Ik zal dagen, misschien weken, huilen, maar ik zal beter worden.
Ik zal op een punt komen dat ik mezelf weer moet opbouwen omdat ik weet dat ik niets verkeerd heb gedaan.
Er zal echter altijd een gevoel van kalmte in mij zijn dat zegt dat jullie dit gedaan hebben.
Ik weet dat ik mijn huwelijk alles heb gegeven. Er was geen moment dat ik eraan dacht om mijn man te bedriegen.
Ik was er voor hem, ik luisterde naar hem, ik was zijn schouder om op te huilen.
Hij kon er altijd op rekenen dat ik er voor hem zou zijn, hem zou helpen en hem zou verwennen.
Ik weet dat ik dit niet verdiende!
Jullie zijn samengekomen door bedrog en je moet weten dat hij je op een dag ook zal bedriegen.
Je bent nu de andere vrouw, maar er komt er nog een.
Dit wil je nu niet geloven, maar ooit een bedrieger, altijd een bedrieger.
Hij kan je verhalen vertellen en hij kan je alles geven wat je op dit moment verlangt, maar jullie twee leven met de onmiskenbare waarheid dat je relatie begon als een lelijke leugen.
Als jullie allebei met die waarheid kunnen leven, dan wens ik jullie echt het allerbeste.
Ik verdiende dit niet, maar jullie twee verdienen elkaar.
Wil je weten wat je moet doen als hij voor de andere vrouw kiest? Lees dan dit artikel.
