Mijn lieve vriend,
Het viel me op dat je al een hele tijd over bepaalde dingen nadenkt. De waarheid is, dat ik dat al een tijdje weet, het is gewoon dat ik je niet wilde dwingen om over iets te praten voordat je er klaar voor bent. Ik heb gewacht tot je het me vroeg, maar je bent te bang of je schaamt je om het te vragen. En daarom schrijf ik dit nu.
Je bent echt goed in het verbergen van je gevoelens, maar we zijn al een lange tijd samen en ik ken je goed. Ik weet wanneer iets je dwarszit, zelfs als je het niet zegt. Hé, ik ben het! Je weet dat ik er altijd zal zijn om naar je te luisteren en je op elke manier die ik kan te helpen.
Maar ik begrijp waar je vandaan komt. Ik weet nog dat ik die mooie collega van je zag. En ik was zo bang dat je voor haar zou vallen dat ik me nachtenlang afvroeg hoe moeilijk het zou zijn om uit elkaar te gaan en hoe moeilijk het voor mij zou zijn om ooit nog van iemand te houden.
Daar heb ik aan gedacht, ook al heb je haar amper gesproken. Soms wilde ik je iets over haar vragen, maar ik was bang dat je zou denken dat ik te jaloers ben of dat ik je geen gewone vriendinnen laat hebben. Dus hield ik mijn gevoelens voor mezelf en probeerde die negatieve gedachten weg te duwen.
Maar weet je nog wat ik deed toen ik besefte dat ik iets aan die gevoelens moest doen? Ik heb met je gepraat. We zaten in onze woonkamer en ik heb alles uitgelegd wat me dwarszat. Je gaf me alle antwoorden die ik zocht. Je beantwoordde zelfs de vragen die ik niet durfde te stellen, omdat je precies wist wat er in mijn hoofd omging.
En vanaf die dag heb ik nooit meer aan dat meisje gedacht. Ze was geen bedreiging meer voor me, en ze was gewoon je collega. Ik kan niet uitleggen hoeveel beter ik me voelde nadat we erover hadden gesproken. Het voelde alsof ik eindelijk van dat enorme flatgebouw af was die ik al weken op mijn schouders droeg.
Daarom wil ik met je praten over de dingen waar jij over nadenkt. Ik weet dat je dat doet, omdat je dezelfde symptomen hebt als ik. Je lijkt er vaak niet helemaal bij te zijn. Je lijkt de hele tijd verdrietig en bezorgder dan normaal, en je stelt me niet eens simpele vragen.
Ik weet dat je het doet, omdat je met jezelf vecht. Je wilt die negatieve gedachten achter slot en grendel houden. Ze zijn echter zo sterk dat ze soms losbarsten. En je moet dan even van deze wereld wegdrijven om ze in je achterhoofd weg te zetten. Lieverd, dat heb ik al meegemaakt en ik begrijp je.
Soms doe ik alsof ik die dingen niet opmerk. Dat is alleen omdat ik wil dat je naar me toe komt en erover praat. Ik ken je en ik weet hoe koppig je bent. Dus hier ben ik dan om je te benaderen zodat we eindelijk van je vreselijke, negatieve gedachten af kunnen komen die je blijven dwarszitten.
Schat, ik weet hoe het allemaal is begonnen. De dag dat we mijn ex zagen, was de dag dat die schadelijke ideeën één voor één in je hoofd opdoken. En ze proberen je humeur te verpesten sinds ze een plek in je hersenen hebben veroverd.
Ik weet dat ik heb gezegd dat we een leuke relatie hadden. Ik heb zelfs alle gelukkige herinneringen met je gedeeld die we samen hadden gemaakt. En over de tijd dat ik dacht dat hij degene zou zijn met wie ik zou trouwen. De reizen die we hebben gemaakt, de dromen die we samen hadden en de doelen die we maakten, waren ook de onderwerpen waarover ik je heb verteld.
Maar ik heb je ook verteld over al die keren dat hij me aan het huilen had gemaakt. De dag dat hij me in de regen had laten staan, omdat zijn voetbalwedstrijd nog niet voorbij was. Ik heb het met je over de keren gehad dat hij me het gevoel had gegeven dat ik lelijk, stom, saai en zwak was.
Zelfs de dag dat hij besloot dat me dik noemen een goed idee was, ook al wist hij hoe ik jarenlang met mijn lichaamsbeeld had geworsteld. Ik heb je alles over mijn relatie met hem verteld. Ik wilde namelijk dat je wist wat ik door had gemaakt voordat ik je ontmoette.
En ik weet dat ik meer over de goede tijden heb gesproken, maar dat is niet omdat ik hem mis. Dat is omdat ik niet meer om hem geef. Jij hebt me geholpen om al het trauma te genezen dat ik van mijn vorige relatie had. Ik zal de slechte dingen die hij me heeft aangedaan nooit helemaal vergeten. Ik zal ze gewoon als een les gebruiken.
En de goede herinneringen die ik met hem heb gemaakt, zijn er om me eraan te herinneren dat niet alles in het leven zwart is. Daarom hoor je me soms dingen zeggen als “Oh, ik weet nog dat ik en mijn ex op reis gingen naar Italië en het was zo leuk.”
Ik mis hem niet, en ik mis het leven dat ik met hem had ook niet. Het is gewoon dat ik geen gevoelens meer voor hem heb. Niet negatief en niet positief. Ik kan nu vrijuit over mijn verleden praten, omdat ik weet dat dat gewoon herinneringen zijn. Die dingen hebben me gemaakt tot wie ik nu ben.
Dus schat, nee, mijn ex is geen bedreiging. Ik was nog nooit zo gelukkig als nu dat ik jou naast me heb. Ik heb me nog nooit zo geliefd, gekoesterd en speciaal gevoeld. Je laat me zien dat het leven mooi kan zijn en dat het mogelijk is om naar elke nieuwe dag uit te kijken.
Jij hebt me geleerd dat er altijd een reden is om gelukkig te zijn. En ik heb me nog nooit zo goed gevoeld. Ik hoop dat ik de kans krijg om de eeuwigheid naast je door te brengen. En dat je net zo gelukkig bent met mij als ik met jou.
Jij bent de liefde van mijn leven en mijn ex is nooit, en zal geen bedreiging voor je zijn.