Het is niet jouw schuld. Ik weet dat je jezelf de schuld geeft voor je vertrouwensproblemen, maar verontschuldig je niet elke dag. Jullie zijn geen beste vrienden geworden, omdat jullie wilden dat het gebeurde. Het is gewoon dat er te veel dingen gebeurd zijn in het leven die jullie bij elkaar hebben gebracht.
Helaas krijgen we niet de kans om te kiezen wat er in ons leven gebeurt. Als we konden kiezen, dan zou iedereen zo gelukkig zijn. Het is echter gewoon wishful thinking. En de realiteit is dat we de problemen onder ogen moeten zien die we niet eens hadden verwacht.
Jij hebt je vertrouwensproblemen niet gemaakt. Dat heeft het leven gedaan. Alles wat er met je is gebeurd, heeft een litteken achtergelaten. En dat litteken heeft een naam: ‘vertrouwensproblemen’. Maar je moet weten dat het niets meer is dan een wond. Een herinnering aan hoe sterk je bent, en bewijs van hoe je al die vreselijke dingen hebt overleefd.
De verkeerde man
Het is niet jouw schuld dat je hem hebt ontmoet. Hij was de meest geweldige man die je ooit tegen bent gekomen. Dat mooie gezicht en die verbazingwekkende lichaamsbouw – het was onmogelijk om hem niet op te merken. “Gelukkig” voor jou, trok je ook zijn aandacht en hij benaderde je.
En voor je het wist, waren jullie een stel. Mensen zeiden dat je voorzichtig moest zijn. “Je kent hem niet eens zo goed. Hij is te mooi om waar te zijn. Je overhaast dingen, wees voorzichtig. Ik wil niet dat je gekwetst wordt. Houd afstand tot je hem echt hebt leren kennen…” Maar het kon je niets schelen.
Je was zo blij dat je dromen eindelijk uitkwamen. Het was net een sprookje. Lange nachten midden in juni. Fietsen naar het dichtstbijzijnde strand en opblijven om tot zonsopgang te praten. Je favoriete donuts eten en sterren kijken. Het waren een paar van je favoriete momenten.
Jullie konden altijd over alles praten. Van de kleine details uit je kindertijd tot je grootste angsten en dromen. Hij vertelde ook veel over zichzelf, dus je begon het gevoel te krijgen dat je hem elke dag beter en beter leerde kennen. En dat deed je op een bepaalde manier ook.
Maar het is niet jouw schuld dat je alleen de dingen wist die hij je wilde presenteren. Hoe kon je dat weten toen hij het zo echt en perfect liet klinken?
Het perfecte uitje of toch niet?
Toen was het tijd voor jullie eerste reis. Je wist niet waar je heen ging. Hij zei dat het een speciale verrassing was voor zijn speciale meisje. Je voelde je zo geliefd en gewaardeerd. En je kon niet geloven dat je leven zo geweldig was.
Toen je op de bestemming aankwam, was je telefoon leeg. Je had in de auto muziek geluisterd, dus de batterij was helemaal leeg. Maar je wilde echt een foto nemen zodra je uit de auto stapte. Dus had je zijn telefoon gepakt. Je had de reactie die je kreeg niet verwacht.
Hij sprong bijna naar je toe om zijn telefoon uit je handen te pakken. En toen hij zich de blik op je gezicht realiseerde, zei hij dat hij dat deed, omdat je er mooi uitzag en hij een foto van je wilde maken. Je geloofde hem, want waarom zou je dat niet doen? Hij was zo perfect, toch?
Maar hetzelfde gebeurde weer toen je zijn telefoon wilde gebruiken om je moeder te appen. Op het moment dat je hem pakte, verscheen hij naast je. Hij zei dat hij zijn telefoon nu nodig had om wat problemen op het werk op te lossen. Het was ongewoon, maar waarom zou hij liegen? Hij had nooit eerder gelogen, toch? Toch kreeg je het niet uit je hoofd.
Daar kwam de onrust
Het is niet jouw schuld dat je je verward voelde. Het is zijn schuld dat hij begon te liegen en geheimen had.
Op dat moment wist je nog steeds niet zeker wat er aan de hand was. Ik bedoel, dat waren maar twee toevalligheden. En hij had zelfs verklaringen, dus waarom zou je je zorgen maken? Maar de situaties waren echt vreemd. En het voelde alsof het universum je iets probeerde te vertellen.
Toen je terugkwam van de reis, merkte je dat hij vaak de vliegtuigmodus gebruikte. Hij zei dat het was omdat zijn batterij beschadigd was, dat hij het op die manier bespaarde. Maar in de tijd dat hij verbonden was met wifi, zag je een aantal onbekende namen tussen zijn berichten staan.
De harde waarheid
Een contactpersoon opgeslagen als “neef Eddie” stond altijd bovenaan de lijst, ook al had je hem nog nooit over die man horen praten toen hij het over zijn familie had. Je besloot om hem ernaar te vragen. Hij zei dat het gewoon een oude vriend was die hij graag ‘neef’ noemde, omdat ze zo close waren.
Je geloofde hem, maar je had nog steeds het knagende gevoel dat er iets niet klopte. En je had gelijk. Op een dag was hij onvoorzichtig en had hij zijn telefoon laten liggen. Je bent niet het type meisje om iemands berichten te lezen, maar dit bericht verlichtte het scherm. Het was alsof je het moest zien.
Zijn neef bedankte hem voor het kiezen van het hotel met het beste uitzicht en het doorbrengen van de perfecte nacht samen. Maar hij had de nacht bij zijn ouders doorgebracht, toch? Er was nog maar één ding te doen. Zijn verhaal bij hen navragen. Toen ze je vertelden dat hij hen al meer dan een week niet had bezocht, stortte je wereld in.
Het perfecte liefdesverhaal was toch niet zo perfect. Eigenlijk was het helemaal niet perfect. Eerst gaf je jezelf de schuld. Je dacht dat alles gebeurde, omdat je niet goed genoeg was. Toen gaf je jezelf de schuld dat je blindelings alles vertrouwde wat hij je ooit had verteld.
Je herinnerde je hoe iedereen je voor hem had gewaarschuwd, maar je had ze genegeerd. En het voelde verschrikkelijk. Het voelde alsof je jezelf en iedereen die om je gaf had verraden. Het brak je en de gedachte om een ander persoon ooit nog te vertrouwen leek onmogelijk.
Je zal over je vertrouwensproblemen heen komen
En ook al ben je er sindsdien van genezen, je vindt het nog steeds moeilijk om iets te geloven wat iemand zegt. Je wilt wel, maar er zit een zeurend gevoel in je, die zegt dat je weer gekwetst wordt als je niet op je hoede bent.
Dus je leeft je leven met een enorme muur om je heen. Je denkt over alles na. Je bent bang om weer verliefd te worden. En je haat het dat je mensen pijn hebt gedaan door ze niet te vertrouwen. Dus je standaard zin is “Het spijt me.”
Maar je hoeft je niet te verontschuldigen voor je vertrouwensproblemen. Het is niet jouw schuld dat je vrienden met ze bent. En het is niet jouw schuld dat je die muur nog niet af kunt breken.
Je moeten echter weten dat die dag zal komen. Een dag waarop je lief kunt hebben, vertrouwen kunt hebben en van elke zon die opkomt kan genieten. Binnenkort ben je volledig genezen en krijg je de kans om je leven ten volle te leven. Dat weet ik zeker!
